Babamı kaybettim

1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
19 temmuzda bnde kaybettim babacığımı çok çok zor hiç unutulmuyor deli gibiyim
 
Yakın zamanda ben de çok sevdiğim baba arkadaş dost bildiğim dedemi kaybettim.Çok üzüldüm çok yıprandım.Cenazesi kaldırılırken bir baktım 20 yaşında kız gelmiş bana destek oluyor o babasını 6 yaşında kaybetmiş bir baktım başkası 12 yaşında hep kötü hatıralar bırakan babasını kaybetmiş.Utandım onlardan ben çok sevdiğim dedemle en azından 27 yaşına kadar bir ömür geçirdim bana çocukluğum en güzel günlerini bıraktı.Arkasından duyacağım kötü bir söz hatıra bile yok şanslıyım ki böyle bir aile büyüğüne sahiptim dedim.Ölümün kimin için ne zaman geleceği belli değil ancak sevdiklerimizi kalbimizde dualarımızda yaşatmanın lüksünede sahibiz.Üzülmemeye daha iyi olmaya çalışın ki onlarda oralarda daha iyi olsunlar başınız sağolsun 🤲🏻
 
Yakın zamanda ben de çok sevdiğim baba arkadaş dost bildiğim dedemi kaybettim.Çok üzüldüm çok yıprandım.Cenazesi kaldırılırken bir baktım 20 yaşında kız gelmiş bana destek oluyor o babasını 6 yaşında kaybetmiş bir baktım başkası 12 yaşında hep kötü hatıralar bırakan babasını kaybetmiş.Utandım onlardan ben çok sevdiğim dedemle en azından 27 yaşına kadar bir ömür geçirdim bana çocukluğum en güzel günlerini bıraktı.Arkasından duyacağım kötü bir söz hatıra bile yok şanslıyım ki böyle bir aile büyüğüne sahiptim dedim.Ölümün kimin için ne zaman geleceği belli değil ancak sevdiklerimizi kalbimizde dualarımızda yaşatmanın lüksünede sahibiz.Üzülmemeye daha iyi olmaya çalışın ki onlarda oralarda daha iyi olsunlar başınız sağolsun 🤲🏻

Çok şükür benim de babam mükemmel bi babaydı zaten bu yüzden zor geliyor insana hayatta en güvendiğim insanı kaybettim ben. sonra annemin yıkılışına üzüldüm annem bitik şuan. Ölüm doğal bir şey evet ama en yakınına umulmadık zamanda gelince mahvoluyor insan. Eksikliği çok hissediliyor büyük boşluk var hayatımızda. Etrafımda çok var babasını kaybeden ama her acı kendine özel. Allah dedenize rahmet eylesin size de sabır versin.
 
çok çok çok yakınım olan birisi babasını kaybetti. ağustosta 1 sene dolacak.

ilk zamanlarda inanın sadece nefes alıyordu yakınım. ciddiyim sanki sadece nefesle besleniyor gibiydi. sonra çay ve sigarayla beslenmeye başladı. doğru düzgün yemek yediğinde sanırım babasının vefatından 15 gün geçmişti.

ilk zamanlarda çok hırçındı, kavgacıydı, sürekli bağırıp çağırmaya başladı. onun özünün bu olmadığını bildiğim için hiç müdahele etmedim. sonra günler geçtikçe ben sormadan babasıyla olan anılarını, kavgalarını ve pişmanlıklarını anlattı. hep dinledim çünkü o fark etmese de anlatmak ona çok iyi geliyordu.

zamanla eski yaşamına dönmeye başladı. arkadaşlarıyla dışarı çıkmaya, yeniden kahkahalar atmaya, o bildiğim arkadaşım olmaya başladı yani.

zamanla kesinlikle hafifleyecek acınız. şöyle düşünün, acı ilk andaki gibi can yaksaydı kimse sağlam kalmazdı. eskiden olduğunuzu hatırladığınız kadın olacaksınız yeniden inşallah. tek tavsiyem asla ama asla o an hissettiğiniz şeyi bastırmaya çalışmayın. allah mekanını cennet etsin.

Ben ilk zamanlar idrak edemedim hala da cok gercekci gelmiyor morgda tabutta gordugum optugum halde inanin insan inanamiyor. Sevdigine yakistiramiyor ölümü. 1 2 hafta civarı hep aynı rüyayı gördüm hastanede surekli tekrar tekrar ameliyat ettirip yasatmaya calisiyordum babamı. Yemek aklima gelmiyordu zaten masaya oturasım bile gelmiyordu. Öfke şimdi başladı çok sinirli ve umursamaz oldum zaten sinirliydim ekstra sinirli oldum (babamdan almışım bu huyumu) zamanla sadece hayatın akışına bırakıyor insan kendini suan pek hafifleme yok sadece gunluk yasantimi surduruyorum bunla ama zor 1 bucuk yasinda oglum var buyuk yuk gibi su ara huysuzluklariyla bana o da ayri vicdan azabı yaratiyor. Eş desen zaten isinde gucunde kendi halinde. Ben tek basimayim sanki yapayalnızım. Umarım zamanla daha iyi olurum cunku sagligim bile etkilendi. Amin sağolun.
 
Ben ilk zamanlar idrak edemedim hala da cok gercekci gelmiyor morgda tabutta gordugum optugum halde inanin insan inanamiyor. Sevdigine yakistiramiyor ölümü. 1 2 hafta civarı hep aynı rüyayı gördüm hastanede surekli tekrar tekrar ameliyat ettirip yasatmaya calisiyordum babamı. Yemek aklima gelmiyordu zaten masaya oturasım bile gelmiyordu. Öfke şimdi başladı çok sinirli ve umursamaz oldum zaten sinirliydim ekstra sinirli oldum (babamdan almışım bu huyumu) zamanla sadece hayatın akışına bırakıyor insan kendini suan pek hafifleme yok sadece gunluk yasantimi surduruyorum bunla ama zor 1 bucuk yasinda oglum var buyuk yuk gibi su ara huysuzluklariyla bana o da ayri vicdan azabı yaratiyor. Eş desen zaten isinde gucunde kendi halinde. Ben tek basimayim sanki yapayalnızım. Umarım zamanla daha iyi olurum cunku sagligim bile etkilendi. Amin sağolun.
tüm bu saydıklarınız iyi edecek aslında sizi. bunlarla uğraşırken acınız hafifleyecek inanın. allah dayanma gücü versin ❤
 
1 aydır süren hastane sürecimiz babamın ani ölümüyle sona erdi. Canımı her şeyimi arkadaşımı en güvendiğim en sevdığimi toprağa verdim artık yok artık sessiz her yer sanki bi parçamı kopardı da gitti gülemiyorum hiç gülemeyecek gibiyim bazen ölüyor gibi hissediyorum inanamıyorum inancımı yitirecek gibi oluyorum. Nasıl geçecek nasıl devam edicem? Hiç aklımıza bile gelmedi olüm bu zamana kadar ara sıra aklima geldiğinde bile ağladığım kendime gelemediğim korktuğum olay başıma geldi.
Başınız sağolsun diyecek pek birşey yok hepimizin belli bir süresi var sonra çıkıp gideceğiz işte...
 
Back
X