• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Babayi kaybetmek

SEHER YILDIZI .!.:
240 gün oldu babam gideli. Hiçbir şey değişmedi hiç alışamadım acım hiç dinmiyor dinmedi. Aklımdan çıktığı bir gün ağlamadığım içimin yanmadığı tek gün olmadı. ilk bi kac ay hep mezarlıktaydım günde sabah öğlen akşam gider 2 3 saat kalırdım. Sonra işe başladım her hafta cumartesi gidiyorum yanına. Git gel yanında otur en az 4 saat . Geçer mi bilmiyorum ama unutabileceğimi hiç sanmıyorum. Alışmıyorsun aslında çaresizlikten elinden bir şey gelmiyor gün dolduruyorsun. keşke babamın mezarı da yakın olsaydı her gün sabah işe gitmeden , akşam gelirken uğrama, olanları ona anlatma şansım olsaydı.
Genişletmek için tıkla...
Benimde 46 gün oldu babacığımı kaybedeli. Şu dünyada sevgisini yürekten hissettiğim tek insandı, o gitti yarım kaldım, karın boşluğumda bir ateş alev alev yanıyor, dinmek bilmiyor.. Nereye baksam onu görüyorum, hayali bir an olsun aklımdan çıkmıyor.. 240 gün sonra da böyle olurum eminim, bu geçecek dinecek bir acı değil..
 
mervecaglarr .!.:
Benimde 46 gün oldu babacığımı kaybedeli. Şu dünyada sevgisini yürekten hissettiğim tek insandı, o gitti yarım kaldım, karın boşluğumda bir ateş alev alev yanıyor, dinmek bilmiyor.. Nereye baksam onu görüyorum, hayali bir an olsun aklımdan çıkmıyor.. 240 gün sonra da böyle olurum eminim, bu geçecek dinecek bir acı değil..
Genişletmek için tıkla...
zaman su gibi akıp gidiyor baki kalan tek şey acısı anıları ozlemi.... geçer diyenlere inanmıyorum artık .Rabbim kandım diyene kadar rahmet eylesin babanıza ve tüm rahmetli olan babalara...
 
Acın geçiyor ama unutmuyorsun. Hayatında eksikliğini hep yaşıyorsun. Ama geçiyor bu günler sana başka başka kapılar açılıyor yeniden mutlu olup gülüyorsun. Yeterki hayata dönmeyi iste o acıya saplanıp kalma. Diğer türlü yaşamak ağır gelir hayatı kendinede çevrenede zindan edersin. Tek tavsiyem acını yaşa ağla üzül ama sonra toparlanma yoluna git peşinden sürükleme.
 
theblackswan .!.:
Ben de babamı kaybettim. Başımız sağ olsun. O boşluk aylardır bende, günlük telaşla görmezden geliyorsun, zamanla hatrına daha az düşüyor;bazen güzel anılarınızı gülerek bile hatırlıyorsun ama o iki çift gözyaşı daima süzülüyor yanaklardan…. Ben mezarına gidemiyorum bile, kabullenmek mi istemiyorum bilmiyorum kalbim sıkışıyor.
Genişletmek için tıkla...
Ben bir buçuk sene oldu babamı kaybedeli.ben de hiç kabullenemiyorum.mezarına gidemiyorum.orda olduğuna inanmak istemiyorum.sanki uzakta bir yerde dönüp gelecekmiş gibi.
 
Konu sahibi en azından sana destek olan bir eşin, seni yaşama bağlayacak bir çocuğun var. Bende hic biri yok, kardeşlerim de babamin vefatından sonra beni kapı önüne koymaya çalıştı... Anlayacağın yapayalnız kimsesiz kalıpta böyle bir acıyla sınanabilirdin emin ol daha ağır ozaman..
 
Zeynayl26 .!.:
Ben bir buçuk sene oldu babamı kaybedeli.ben de hiç kabullenemiyorum.mezarına gidemiyorum.orda olduğuna inanmak istemiyorum.sanki uzakta bir yerde dönüp gelecekmiş gibi.
Genişletmek için tıkla...
İnsanlar babalarının mezarından geri gelmiyorlar, her gün gidip geleceğim mesafede olsa keşke diyorlar. Ben babamın mezarına gitmek söz konusu bile olsa kalp çarpıntım oluyor, başım dönüyor, anksiyete, panik atak belirtileri gösteriyorum. Gidemiyorum, korku mu desem bilemiyorum ya da kabullenememek mi? Onun orada çürüyen bedeninin olduğunu, konuşamayacağını, kalkamayacağını bilmek çok koyuyor. Babam değilmiş gibi geliyor yatan.
 
Haksizlik etmis olma duygusunu cok iyi anlayabiliyorum.
Babam 2 haftadir covidten hastanede. 1 haftasi yogun bakimdaydi. O bir sey yiyemediginden ben de evde hicbir sey yiyemedim. O yiyemezken ben yersem haksizlik olacak gibi geliyordu.
Babami kaybetmedim ama babam yerine olan dedemi kaybettim. Gordugum ilk kayipti. Uzerinden 8 yil gecti bile. Ama hala sevdigi seyleri yiyemiyorum mesela.
Acisi geçmiyor ama azaliyor.
Ne kadar uzulsek de bizler icin hayat devam ediyor ve bunu insan bir sure sonra kabul ediyor.
Basiniz sagolsun. Allah mekanını cennet eylesin.
 
Başınız sağolsun
Benim babamda hayattayken yok gibi olanlardan.

9 gün çok kısa bi' süre böyle düşünmeniz çok normal
Zaman geçip alışınca yakın olmayı bile isteyeceksiniz belki sık sık ziyaret etmek için

Inanciniz varsa bu dönem bol bol dua okuyup,sadaka verip sevabını babanıza gönderirseniz belki daha iyi hissedersiniz
 
theblackswan .!.:
İnsanlar babalarının mezarından geri gelmiyorlar, her gün gidip geleceğim mesafede olsa keşke diyorlar. Ben babamın mezarına gitmek söz konusu bile olsa kalp çarpıntım oluyor, başım dönüyor, anksiyete, panik atak belirtileri gösteriyorum. Gidemiyorum, korku mu desem bilemiyorum ya da kabullenememek mi? Onun orada çürüyen bedeninin olduğunu, konuşamayacağını, kalkamayacağını bilmek çok koyuyor. Babam değilmiş gibi geliyor yatan.
Genişletmek için tıkla...
Geçen gün rüyamda gördüm yaşıyor geri gelmiş babam.öptüm kokladım sarıldım.sonra rüyadan uyandım ama ne gözlerimi açtım ne o yataktan kalka bildim.belki tekrar görürüm diye.
 
Pnrsnnnn .!.:
9 gün önce babam vefat etti. Hayatım boyunca hiçbir yakinimi kaybetmemiştim. Hep merak ederdim nasıl dayanılır diye. 9 gündür görüyorum. Akciğer kanseriydi. Kemik ve beyine sicrayinca 3 buçuk ay dayandı. Hastanede inanmadık öldüğüne mecbur morgda gösterdiler. Gözleri açık. Sonra yıkandıktan sonra gördük. Sinir krizleri isyanlar .. 7 buçuk aylık oğlum var ve her zaman destek olan eşim. Ama ben 9 gün oldu aklımdan atamıyorum. Yani mezarlık evimden 20 dk uzaklıkta. Evimin balkonu o yönde balkonumdan görünmüyor ama sanki goruyormusum gibi balkona çıkamıyorum. Korkmuyorum ama o orda yatarken ben ne bileyim haksızlık ediyormusum gibi. Eşim istediğim zaman tasinabilecegimizi söylüyor. Mesele o da değil . Tam olarak unutamayacağım biliyorum ama hergun bu acıyı çekecek miyim içim hep yanacak mi ?
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle başınız sağolsun. Babanızın mekanı cennet olsun. 6 yıl önce ani bi şekilde babamı kaybettim. İlk günler göğsümde ateş yanıyo gibiydi öyle acıyodu. Zaman geçtikçe hafifliyo. Evinizin yakın olmasıda psikolojik olarak etkiliyo imkanınız varsa taşının bence. Önceki evimin bi cephesi mezarlığa bakıyodu. Teyzem vefat edince oraya gömüldü. Aynı şeyleri yaşıyodum.
 
Pnrsnnnn .!.:
9 gün önce babam vefat etti. Hayatım boyunca hiçbir yakinimi kaybetmemiştim. Hep merak ederdim nasıl dayanılır diye. 9 gündür görüyorum. Akciğer kanseriydi. Kemik ve beyine sicrayinca 3 buçuk ay dayandı. Hastanede inanmadık öldüğüne mecbur morgda gösterdiler. Gözleri açık. Sonra yıkandıktan sonra gördük. Sinir krizleri isyanlar .. 7 buçuk aylık oğlum var ve her zaman destek olan eşim. Ama ben 9 gün oldu aklımdan atamıyorum. Yani mezarlık evimden 20 dk uzaklıkta. Evimin balkonu o yönde balkonumdan görünmüyor ama sanki goruyormusum gibi balkona çıkamıyorum. Korkmuyorum ama o orda yatarken ben ne bileyim haksızlık ediyormusum gibi. Eşim istediğim zaman tasinabilecegimizi söylüyor. Mesele o da değil . Tam olarak unutamayacağım biliyorum ama hergun bu acıyı çekecek miyim içim hep yanacak mi ?
Genişletmek için tıkla...
Bir sene oldu babamı kalp krizinden kaybedeli, onu kaybedeli her hafta cuma günleri mezarlığa gidip hüngür hüngür ağlıyorum. Bugün dayanamadım yine gittim, ağladım ağladım geri geldim. Mezarlığına gidince çiçeklerini, ağaçlarını suluyorum, Kuran okuyorum.
Onu hiç unutmadım, acısı da hiç geçmedi.
Alışıyorsun zamanla ama yüreğindeki yokluğu, hissettiğin özlem, onsuz bir yaşama devam etme düşüncesi çok canını yakıyor insanın...
Babacığının mekanı Cennet olsun, inşallah cennette buluşuruz babalarımızla 🤲🌸 Allah yardımcın olsun, dayanma gücü versin kuzum
 
Pnrsnnnn .!.:
9 gün önce babam vefat etti. Hayatım boyunca hiçbir yakinimi kaybetmemiştim. Hep merak ederdim nasıl dayanılır diye. 9 gündür görüyorum. Akciğer kanseriydi. Kemik ve beyine sicrayinca 3 buçuk ay dayandı. Hastanede inanmadık öldüğüne mecbur morgda gösterdiler. Gözleri açık. Sonra yıkandıktan sonra gördük. Sinir krizleri isyanlar .. 7 buçuk aylık oğlum var ve her zaman destek olan eşim. Ama ben 9 gün oldu aklımdan atamıyorum. Yani mezarlık evimden 20 dk uzaklıkta. Evimin balkonu o yönde balkonumdan görünmüyor ama sanki goruyormusum gibi balkona çıkamıyorum. Korkmuyorum ama o orda yatarken ben ne bileyim haksızlık ediyormusum gibi. Eşim istediğim zaman tasinabilecegimizi söylüyor. Mesele o da değil . Tam olarak unutamayacağım biliyorum ama hergun bu acıyı çekecek miyim içim hep yanacak mi ?
Genişletmek için tıkla...
5 sene olacak neredeyse ama hala ilk gün gibi. Başınız sağ olsun Rabbim sabır versin. Geçen gün kızımın bakıcı teyzesi (50 yaş)nin babası ile karşılaştık yolda (75 yaşında) öyle doldu ki gözlerim. Ben 33 yaşında kaybettim babamı o zamana kadar babamın küçük kızıydım sonra içi yaşlanmış biri oldum sanki. Ondan önce abimi ve oğlumu kaybettim ama gerçekten en zoru babam oldu. En büyük destekçim hani Çınar derler ya çınarımdı..
 
2 seneye yakın oldu babam vefat edeli. Ben morgda görünce yatanı babam gibi hissetmedim. Evet onun bedeniydi ama ruhu çoktan terk etmişti. Mezarındayken de orda yatan babam gibi gelmiyor.
Babam bir yerde, benim aklımın ermediği bir yerde ve bir gün hepimiz orda tekrar buluşacağız.
Acı çok çektim, babamı özlemediğim gün yok. Babamla beraber benim çocukluğum gibi. Babasızlık hayatımda yaşadığım en kötü duygu. Elimden bir şans olsaydı, Allah benim ömrümden alıp ona verseydi.
3 hafta sonra kızım olacak. Canım çok yanıyor. Babam benim anne olduğumu göremedi.
Size ve başlıktaki tüm yakınlarını kaybetmiş arkadaşlara sabır diliyorum. Mekanları cennet olsun dilerim.
 
Başınız sağolsun. 7 sene oldu benimde kaybedeli. Acı ama gerçek, alışıyorsunuz. Kabullenıyorsunuz. Eksikligini her mutlu aninizda her baba kelimesini duydugunuzda hissediyorsunuz. Eskisi gibi gülüp, eğlenip hayatınızı devam ediyorsunuz. Hep ilk günkü acının tazeligiyle yaşasak nasil olurdu.. yaşayamazdık. Ama allah sabrını veriyor. Içimize ferahlık veriyor. Geride kalanlarına sabır gençlere uzun ömür versin rabbim. Bol dua edin.
 
Başın sağolsun arkadaşım. Ne desek boş, ölümlü dünya. Ama baban emin ol ki şimdi daha huzurlu. Acılarından kurtulmuş, Allah onu cennetine almıştır inşallah.
Ben de 6 7 sene önce bana bakıp, beni büyüten ve "2. annem" dediğim annanemi kaybettim. Hem de son nefesini benim gözlerimin önünde verdi. Yere düşme anını, nefes alamayışlarını, onu ambulansa bindirişimi, yoğun bakım ünitesinde doktorlar kalbini çalıştırmak için uğraşırken kapıda dua ederek bekleyişimi, morgda ve gasilhanede onu son görüşlerimi ben ölsem yine de unutamam. Bunları yazarken bile kalbim ilk günkü gibi acıyor inan. Ama insan olmanın ve hayatın en temel kanunu her şeye adapte olabilmek... Şimdi o güne dönmüş gibi üzgün olsam da, o günkü kadar uzun sürmeyecek bu depresif halim biliyorum. Sen de birkaç ay sonra şimdi olduğundan biraz daha iyi hissedeceksin, bir sene sonra daha iyi, birkaç sene sonra çok daha iyi. Bu böyle gidecek. Hiç unutmayacaksın o gün yaşadığın acıyı ama o acı aklına her zaman gelmeyecek bir süre sonra. Bazen haftalarca hiç ağlamayacak kadar hayat telaşına kapılacaksın mesela ya da bazen tüm gece ağlayacaksın ama ertesi sabah uyandığında bir gece önce hic ağlamamış gibi huzurlu uyanacaksın. Hayat böyle bir şey. Şimdilik bol sabır diliyorum sana ve tüm ailene. Dualarım babanla.
 
Pnrsnnnn .!.:
9 gün önce babam vefat etti. Hayatım boyunca hiçbir yakinimi kaybetmemiştim. Hep merak ederdim nasıl dayanılır diye. 9 gündür görüyorum. Akciğer kanseriydi. Kemik ve beyine sicrayinca 3 buçuk ay dayandı. Hastanede inanmadık öldüğüne mecbur morgda gösterdiler. Gözleri açık. Sonra yıkandıktan sonra gördük. Sinir krizleri isyanlar .. 7 buçuk aylık oğlum var ve her zaman destek olan eşim. Ama ben 9 gün oldu aklımdan atamıyorum. Yani mezarlık evimden 20 dk uzaklıkta. Evimin balkonu o yönde balkonumdan görünmüyor ama sanki goruyormusum gibi balkona çıkamıyorum. Korkmuyorum ama o orda yatarken ben ne bileyim haksızlık ediyormusum gibi. Eşim istediğim zaman tasinabilecegimizi söylüyor. Mesele o da değil . Tam olarak unutamayacağım biliyorum ama hergun bu acıyı çekecek miyim içim hep yanacak mi ?
Genişletmek için tıkla...
Allah yardımcın olsun demeye geldım
 
Başınız sağolsun çoğu arkadaş yazmış o kadar doğru ki bana da derlerdi zamanla azalıyor diye.o soz bile beni üzerdi sanki haksızlık edicem yicem icicem gülücem ya kötülük yapıyor gibi suçluluk hissi. Annemi 3 yıl önce 32 yaşımda kaybettim babamı da 23 yil önce 12 yaşındaydım. Yolda annemden yaşlı anneler babamdan bugum5 babalar gorunce canim sıkılıyor yalan yok.ama eninde sonunda ezeli ebedi olan Allah böyle istedi diyorum yaralarima iyi geliyor buda. Erken geç bizim kararımız olmadıği için elimiz kolumuz bağlı

Mesela annemsizbüyüyecek çocuğum ne kadar yakıyor canımı tarifi yok. Ben bu yil az az toparlanmaya başladım çok hastalıklar geçirdim içime atmaktan herkesin süresi farklı. Acini yasa agla içine atma yoksa çok fena dönüyor bol bol kuran i kerim oku yoksa dünya gelse kalbine ferahlık koyamaz onun adına hayırlar yap iyilikler yap sosyal hayatında dua al anana babanagider buda psikoljik olarak seni manen de babanı rahatlatır
 
Ben de annemi 23 yaşımdayken kanserden kaybettim.oyle acı hastane travmalarim var ki.. kıskanıyorum annesi yanında olanları..isyankar olmak istemiyorum ama anne babA kaybı bence insanin hayatında uçurum noktası oluyor.ben kaybımdan sonra hayat bana ne şekilde gelirse gelsin yaralaniyim, öleyim fark etmez şeklinde, delice bir cesaretle yaşadım! Sanki HAYAT bitmişti ve kaybedecek hiçbir şeyim kalmamisti..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X