- 17 Ağustos 2016
- 161
- 32
- 98
O kadar çaresizim ki şuan inanın gözlerim dolarak yazıyorum en son çare burası oldu belki tavsiye almak, belki de içimi dökmek için... çok yoruldum. 19 yaşındayım ve benden yaşça büyük abim senelerdir madde bağımlısı. Yani ne yapsak, ne etsek döndüremedik. Annem, babam çaresiz. Ben abi olarak görmeyeli çok oldu. İçimden çok zaman önce onu sevme hissi kaybolup iğrenme geldi, yüzüne bile bakmaktan midem bulanıyor. Konuşuyoruz her defasında iyiyim, bırakacagım diyor. Evde o haberlerde gördüklerimiz gibi kasılıp, halisler görmeye başladı, kusmasa belki zehirlenip ölebilirdi o kadar kötüydü yani. Ama bunlar yaşanırken kendinde değil asla, hatirlamiyor. Ki zaten eminim cogu arkadaşını böyle durumlarda ayıltmıştır artık bu işin afedersiniz kaşarı olmuş bu adam. Ben ona değil, ailemin çaresizliğine üzülüyorum. Evlat sonuçta atsan atılmıyor onlar için ama ben o kadar sindiremiyorum ki inanın tek bir sözünü bile kaale almıyorum, sildim, benim için yok. O da farkında. Bir sinir harbiyle ikimizden birinin elinden kaza çıkacak diye korkuyorum. Benimde gençligimi yedi, düşünmekten hasta oldjm, yaralar çıkardım stresten. Allah aşkına böyle şeyler yaşayan insanlar var mı? Ben umursamamayı nasıl başarıcam ondan çoktan vazgeçtim insan bacısından utanıp kendine dur demiyorsa zaten iflah olmaz. Lütfen onu dışlama vs demeyin, başına gelmeden anlayamıyor insan bu mide bulantısını. Ama ben anamı babamı böyle görmeyi sindiremiyorum en sonunda kahrımdan ölücem... offfff