- 27 Haziran 2018
- 2.537
- 2.396
- 133
- 28
- Konu Sahibi 777mutluluk
-
- #1
ben artık bu durumdan kurtulmak istiyorum,hayat böyle yaşanmıyor.Bu dediklerini çoğumuz yapıyoruz hata yapıyoruz tabiki o yüzden hep mutsuz yüzler dolu
ben artık bu durumdan kurtulmak istiyorum,hayat böyle yaşanmıyor.
evet,maalesef öyle.Çağın hastalığı gibi bisiy bu, kendi kendimize yetemiyoruz. Ya birine ya bir seye bagliyiz
Merhaba KK'nın güzel kadınları,benim konularım hep benzer oluyor ama ciddi anlamda bu sorunları yaşıyorum.Ben kendi içimde büyük bir yalnızlık yaşıyorum sanırım.Bir tarafım doğduğunda da yalnızdın,öldüğünde de yalnız olacaksın diyor.Diğer tarafım ise yalnızlığa gelemiyor.Arkadaşlarımla olduğum zaman gayet mutluyum,neşeliyim.Burada açtığım bir konuda C2'den tanıştığım bir çocukla konuştuğumu söylemiştim.Onunla 2 gündür konuşmayı bıraktık.Galiba onun etkisiyle de bir boşluğa düştüm.Şunu fark ettim ki ben başkaları yanımda olunca mutluyum,onlar gidince benim mutluluğumda gidiyor.Tek başına hiç sinemaya,tiyatroya gitmem.Alışverişe bile annemle giderim.Sanırım ben mutluluğu başkalarına endeksliyorum ve onlar da olmayınca mutlu da olamıyorum.Nasıl kurtulurum bundan?
Bana sevdiklerim yetiyor ama bazen gerçekten çok yalnız hissediyorum.Boşuna denmemiş yalnızlık Allaha mahsustur diye. Yani insanın fıtratı zaten yalnızlığı kaldıracak kuvvette degil. En azından ben öyle düşünüyorum çünkü insanın duyguları var, hüzünleri var paylaşmak ister, yenilikler yaşamak ister. Çok haklısınız ama bu bagımlılık düzeyinde de olmamalı. Ben de hep kalabalık ortamda büyüdüm sonra birden çevremden uzaklaşmak zorunda kaldım ve şu an yalnız yaşıyor gibiyim ama inanın insan alışıyor. İlk başta sudan çıkmış balıga döndüm ve çok zorlandım ama bir süre sonra zaten diyorsun ki hayatımda az insan olsun en güzeli. Sevdiklerin olsun, az olsun öz olsun yetiyor..
Arkadaşlarımla mutlu olduğum için onlarla vakit geçiriyorum ama ruhumda bir şey eksik sanki.Onun ne olduğunu tam bilmiyorum ama yalnız kaldığım zaman o yer depreşiyor.Yalnız vakit geçirmekten keyif alamadığın için mi arkadaşlarınla berabersin yoksa onları sevdiğin için mi?
Kendinle vakit geçirmek illa yalnız olmak değildir ama güçlü insanların ortak özellikleri kendileriyle vakit geçirmekten keyif almalarıdır.
Bunu yapmak istiyorsan öncelikle telefonla, sosyal medyayla arana mesafe koymalısın çünkü en çok sosyal anksiyeteye bunlar neden oluyor.
Yalnız keyif alabileceğin hobiler bulup bunlara yönelebilirsin. Başta zor gelse de zamanla alışırsın.
Bana göre yalnız vakit geçirmekten keyif alamayan biri kendini tanımıyordur.
İnşallah ben de zamanla bu keyifi alırım.En cok sevdigim sey yalniz olmak , bende sizleri anlayamiyorum valla , keske firsatim olsa da tek basima sinemaya , alisverise gidebilsem
Bugun esim gelene kadar 15 dk kadar bir cafede yalniz oturup kahvemi ictim , ilac gibi geldi , cok buyuk keyif coook
Böyle düşününce insan rahatlıyor aslında.Kullanılan kelimeler bile insan psikolojisini ne kadar etkilediğini fark ettim şu anBen kendimle vakit geçirmeyi çok severim. Ama önceden tek başıma yemek yiyemezdim, bundan dolayı tek başına yemek yiyen birini gördüğümde üzülürdüm. Daha bugün öğle arasında tek başıma avmde yemek yerken bunu düşündüm, neden böyle düşünüyormuşum diye güldüm kendime. Üniversitede alıştım kendi kendimle vakit geçirmeye. Çok güzel arkadaş grubum vardı, onlarla vakit geçirmeyi de çok severdim ama bazen kendi kendime kalmak isterdim. Evliyim, hala kendi kendime geçirdiğim zamanlar çok kıymetli. Eşim görevi gereği bazı akşamlar evde olmuyor veya arkadaşlarıyla çıkıyor vs. Bana terapi gibi geliyor. Ama herkes sevmeyebilir. Size ne iyi geliyorsa onu yapın. Ama insanın kendiyle vakit geçirmesi yalnız olduğu anlamına gelmez, bir de bu taraftan bakmaya çalışın
Ne çok kendi kendime dedimAnlatmaya çalıştığım “yalnız” kelimesi üzücü gelebilir, benim durumumda “kendiyle vakit geçirmek” oluyor, “yalnız” olmuyor. Farkı vurgulamaya çalıştım
Ben başkalarının varlığına fazla anlam yüklüyorum,ben kabullenmek yerine bunu değiştirmek istiyorum.Bunu yapmazsam zararlı çıkacağım sanki.Ben de seninle tamamen aynıyım. Başkalarıylaysam mutluyum değilsem değilim ve bu kadar. Sinemaya geziye yalnız gidebilirim ama sıkılırım. Sevmiyorum yalnız durmayı.
Bu yüzden ne yaptım? Kendimi kabul ettim. öyle yalnız doğdum edebiyatına filan girmeye çalışmıştım ben de. Yok kendime yetmeliyim vs olmadı. İçimden geleni yaptım.Sorunumu çözdüm. Eski arkadaşlarımla gururu bıraktım plan yaptım,herkese yakın davrandım okulda, pek çok ülkeye gittim okudum çalıştım programa katıldım çok iyi arkadaşlar ve anılar edindim.
Sürekli pek çok arkadaşla vakit geçiriyorum, plan yapıyorum ve geziyorum çünkü böyle yaşadığım hissediyorum ve kendimi kabul ettiğimden beri de hiç pişman olmadım.
Buna kendin cevap vereceksin. Yalnız kalınca ne düşünüyorsun? Bu düşündüklerin mi seni rahatsız ediyor?Arkadaşlarımla mutlu olduğum için onlarla vakit geçiriyorum ama ruhumda bir şey eksik sanki.Onun ne olduğunu tam bilmiyorum ama yalnız kaldığım zaman o yer depreşiyor.
Çok şükür bu boyutta değil ama ben bu halinin bile fazla olduğunu düşünüyorum.Daha bağımsız ve yalnızlık duygusunu yenen biri olmak istiyorum.Ben de yalnızlıktan pek hoşlanmam çünkü yalnız kalınca hep geçmişi düşünürüm melankolikleşirim bu da hoşuma gitmiyor. Ama aşırı insanlara bağımlı bir arkadaşım vardı gece bile yalnız kalamazdı yatıya arkadaş çağırır dururdu her gün aynı insanlarla kafede 10 saat oturabilirdi sırf yalnız kalmamak için. Sıkıntınız bu boyutta değilse bence sorun yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?