- 11 Eylül 2011
- 442
- 323
- 158
selam kızlar ben de siteyi yeni kesfettim we pek cok konuda yalnız olmadıgımı gördüm...
ben de 1 yıllık ewliyim we ewlenme sürecini ben de sancılı gecirenlerdenim. belki de hala o dönemin kalıntılarını tasıyoruz içimizde.. ondandır suanki huysuzlugumuz... ben görümcemden bahsetmek istiyorum. daha 16 yasında. esimin tek kardesi. güzel bi kız, oldukca da sımarık we kıskanc. agzından cıkan her söz beni deli ediyor.. 16 yasında bir kız ne yapabilir demeyin, cin gibi walla.aile terbiyesi görmemiş gibi ne annesinden ne babasından korkmuyor. korktugu tek kişi abisi. o da ne kadar büyük bi korkuysa artık ! öyle seyler sölüyor ki bazen dan diye düşüyor odanın ortasına, kafamdan asagı kaynar sular iniyor. diyorum suna acayım agzımı yumayım gözümü, sonra diyorum boşwer cocukla cocuk olma...bildiginiz dengesiz yani, anı anını tutmuyor..
en son bayramda sinirlerimi zıplattı. bayramın 2. günü sabahın 10unda wardık ewlerine, üstelik baska sehirden gelmiştik. kapıyı actı we bi hoşgeldiniz bile demeden koşarak ewe girdi. ay nası sinirimi bozdu benim.. lafımı da söledim sanki su karsıdan geldik insan bi hoşgeldin der dedim gülerek ama canımı daha girer girmez sıkmayı basardı.. bu we bunun gibi bir sürü sey.. aslında onu benim elime wercekler ben bi güzel terbiye ederdim de neyse.. ya esimi biraz sıkıstırdım bu konuda neden bu kadar sımarık, ne söledigini bilmiyor diye de megersem kız sorunluymus. ortaokul yıllarında intihar girişimi olmusmus kimseye sölemişler de şimdi üstüne gidemiyomuslar. sonuç işte ortada. hatta bide en son bayramda öğrendim zorla ki bi hastalıgı warmıs ciddi bişeymiş ama ne oldugunu bilmiyorum henüz.ben bunları daha yeni ögrendim. sadece paylasmak istedim. katlanamıyorum onun sesini dahi duymaya..
ewlenmeden önce ona da ablalık yapmayı hayal ederdim aama bu dawranıslarından sonra onun yüzünü bile görmek istemiyorum. benim de kız kardesim war 18 yasında ama yakından uzaktan onunla alakası yok. bunun işi gücü süslensin, yesin,içsin gezsin ve erkeklerle muhabbet etsin.
Allahtan farklı sehirlerdeyiz ama illa bi araya geliyoruz. onunla görüşmeye mecburum yani... şimdi bi de bu hastalık olayını duydum(ailesi benim bildigimi bilmiyor) we içten içten yine de üzüldüm dedim sonucta cocuk yani. ama dawranıslarından dolayı ona karsı cok sogugum.. sizce nasıl dawranmalıyım? fikirlerinizi paylaşırsanız cok sewinirim...
ben de 1 yıllık ewliyim we ewlenme sürecini ben de sancılı gecirenlerdenim. belki de hala o dönemin kalıntılarını tasıyoruz içimizde.. ondandır suanki huysuzlugumuz... ben görümcemden bahsetmek istiyorum. daha 16 yasında. esimin tek kardesi. güzel bi kız, oldukca da sımarık we kıskanc. agzından cıkan her söz beni deli ediyor.. 16 yasında bir kız ne yapabilir demeyin, cin gibi walla.aile terbiyesi görmemiş gibi ne annesinden ne babasından korkmuyor. korktugu tek kişi abisi. o da ne kadar büyük bi korkuysa artık ! öyle seyler sölüyor ki bazen dan diye düşüyor odanın ortasına, kafamdan asagı kaynar sular iniyor. diyorum suna acayım agzımı yumayım gözümü, sonra diyorum boşwer cocukla cocuk olma...bildiginiz dengesiz yani, anı anını tutmuyor..
en son bayramda sinirlerimi zıplattı. bayramın 2. günü sabahın 10unda wardık ewlerine, üstelik baska sehirden gelmiştik. kapıyı actı we bi hoşgeldiniz bile demeden koşarak ewe girdi. ay nası sinirimi bozdu benim.. lafımı da söledim sanki su karsıdan geldik insan bi hoşgeldin der dedim gülerek ama canımı daha girer girmez sıkmayı basardı.. bu we bunun gibi bir sürü sey.. aslında onu benim elime wercekler ben bi güzel terbiye ederdim de neyse.. ya esimi biraz sıkıstırdım bu konuda neden bu kadar sımarık, ne söledigini bilmiyor diye de megersem kız sorunluymus. ortaokul yıllarında intihar girişimi olmusmus kimseye sölemişler de şimdi üstüne gidemiyomuslar. sonuç işte ortada. hatta bide en son bayramda öğrendim zorla ki bi hastalıgı warmıs ciddi bişeymiş ama ne oldugunu bilmiyorum henüz.ben bunları daha yeni ögrendim. sadece paylasmak istedim. katlanamıyorum onun sesini dahi duymaya..
ewlenmeden önce ona da ablalık yapmayı hayal ederdim aama bu dawranıslarından sonra onun yüzünü bile görmek istemiyorum. benim de kız kardesim war 18 yasında ama yakından uzaktan onunla alakası yok. bunun işi gücü süslensin, yesin,içsin gezsin ve erkeklerle muhabbet etsin.
Allahtan farklı sehirlerdeyiz ama illa bi araya geliyoruz. onunla görüşmeye mecburum yani... şimdi bi de bu hastalık olayını duydum(ailesi benim bildigimi bilmiyor) we içten içten yine de üzüldüm dedim sonucta cocuk yani. ama dawranıslarından dolayı ona karsı cok sogugum.. sizce nasıl dawranmalıyım? fikirlerinizi paylaşırsanız cok sewinirim...