- 26 Kasım 2015
- 1.916
- 548
- 123
Etrafımdakileri sevemiyorum bilmiyorum belki sorun bende.. Bu yüzden size danısıyorum.. Mesela lisede bir tane samimi arkadasım vardı evlerimiz de yakın ama o hiç benim esas hayatımı bilmedi evime birkez bile cagırmadım bu kadar fakir olduğumuzu babamın sorumsuz oldugunu hiçbirini bilmedi hep uzaklık aslında öleisne seyler paylaşmısız meger bunu farkettim. Zaten pek sık görüşmez olduk. Ben hala okurken o işe başlamıştı o zamanlar o görüşmek isterdi benim vaktim olmazdı pek şimdi ise o da pek aramıyor bende zaten o evlenmek istiyor ben ise uzun zamandır bunalımdayım. Gelelim Üniversitesi teki yakın arkadasıma onu zaten hiç anlayamadım sürekli birşeylerini gizler pek anlatmazdı hep ben anlatırdım herşeyimi ona şimdi ise zengin ve yası olan bir erkekle patronunun oğluyla hayatı ondan ibaret onla da pek görüşmez olduk bigün arasa ertesi gün sallayan biri güvenemiyorum. Ve son olarak cocukluktan beri tanıdığım en deger verdiğim arkadasım. Dostum dediğim. Onun da işyerine liseden bi arkadası girdi onunla samimi oldular bana ihtiyacı kalmadı eskisi kadar benle samimi olsada onu bazen bana karsı savunur birde ben onlar kadar rahat bir tip değilim bence örneğin patronuna ilişki yaşadığını öğrendim arkadaşımın ben agır tepki verdim cünkü adam babası yaısnda ve evli o kız ise daha yumusak karşıladı mesela tercih edilen o oldu. Eminim içten içe onu anlayıslı beni ketum buluyor. Mesela bugün o kız dostum dediğim ve ben bir geziye gittik. Dostum dediğim insanı anlamıyorum gidiyor onunla şakalasmalar daha yakın davranmalar kıskanmak değil ama neden diyorum ya niye yani ben de deger verdim hemde ondan cok... Niye böle oluyor cidden kimseyi fazla önemsememek lazımmıs.. Görüşmessm de yalnız kalırım cidden su hayatta bir tane tam kafama uyan insan dost yok