Bana birşey olursa oğlum ne olur düşüncesi beni öldürüyor

1riposte

1riposte

evli mutlu çocuklu
Kayıtlı Üye
4 Mayıs 2011
171
4
46
İstanbul
Tamamen annelik duygusumu yoksa psikolojik bir rahatsızlıktanmı kaynaklanıyor bilmiyorum..

Bir yaşında bir oğlum var ALLAH bağışlarsa ...Ve benim sorunum korkum kaygım ne diyecekseniz diyin ölüm korkusu...

Ya ölürsem ya bana birşey olursa oğlum ne olur düşüncesi beni öldürüyor

Babası var babannesi dedesi annanesi teyzesi dayısı halası ama ben evladıma kimsenin asla benim gibi bakmayacağından eminim ..oğlumda bana düşkün beni görmese ağlar

bu düşünce bu korku neden bende var evladımdan ayırma ALLAHIM BANA UZUN ÖMÜR VER SAĞLIK SIHAT VER EVLADIMI BENSİZ BENİDE ONSUZ KOYMA DİYEREK DUA EDİYORUM SIĞINIYORUM MERHAMETİNE ALLAHIN

ama sizlerdende fikir istiyorum benim gibi korku yaşıyan varmı yada bu duyguyu saçma bulan her yoruma açığım yeterki bana fikirlerinizi söyleyinn
 
anne olan herkes ın aklına gelır canım böyle düşünceler..
benımde gelıyo zaman zaman...
hiç kimse bi bebege annesınden fazla bakamaz sevemez..
bende eşime bazen söylerim..
bana bişey olursa oglumu anneme ver dıye..
ama süreklı dusunursen böyle cok uzulursun
aklına getırmemeye calıs
oglunla her anın tanıdını çıkar doya doya
 
henüz anne değilim. ölüm korkusu değil ama ben öldükten sonra annem, ablam ve eşimin durumu ne olur diye sık sık düşünürüm. babamın vefatını yaşadıktan sonra daha fazla düşünmeye başlamıştım. ama sonra kendi kendime Allah isterse olur önüne geçemem, bir şekilde geri kalanlarda yaşamına devam edecek gibi şeyler düşünmeye çalıştım. ve bu yaşadığım günleri kendime zehir etmemeye çalışıyorum kötü şeyler düşünerek.
 
Allah göstermesin kimseyi evladından sevdiklerinden ayırmasın.
ne zamandır böylesin merak ettim bazen bende de olur ama geçer sürekli olmaz biçok kişide de zaman zaman olur heralde.
bunu düşündürecek bir olaymı yaşadın(başbakanın annesi vefat ettiya haberlerde görüp etkilenmiş olabilir misin)hava da yağmurlu ben böyle havalarda çok karamsar olurum belki sende de böle bişey olabilir.
gönlünü ferah tut ALLAH adua et.
 
tüm annelerde var bu düşünce sanırım benim de 2 yaşında bir kızım var benim de aklıma geliyo böyle şeyler hatta bazen gözlerimden yaşlar süzüldüğü olurdu bende eşime derim hep bana bişey olursa kızımı anneme ver diye.artık aklıma getirmemeye çalışıyorum geldiği zaman başka şeylere yönlediriyorum kendimi başka şeyler düşünüyorum,cnm sende düşünmemeye çalış yoksa bu düşünceler ilerleyip takıntı hastalık boyutunu alabilir
 
Aynı psikoloji bende de vardı için rahat olsun bir süre sonra geçecektir. Kızım ilk doğunda durup durup ağlıyordum onun büyüdüğünü göremezsem ya bana birşey olursa diye :43::43:
 
Korkunuzun boyutu nedir bilmiyorum ama surekli aklinizdan cikmiyor ve kaygidan kurtulamiyorsaniz bu bir hastaliga donusmek uzere veya donusmus olabilir...
Buyuk bir vesvesenin pencesinde olabilirsiniz...
Vesveselerden kurtulmanin tek ilaci vesveseye aldirmamaktir...
Zihninize kalbinize bu his gelince uzerine dusmeden "olursa olur" seklinde umursamadan o hissi savmaya calismasmalisiniz.
Bunu basarabilecek misiniz bilmiyorum ama bunu bir deneyin derim...
Eger bu hissi cok yogun yasiyor ve kendi telkinlerinizle halledemiyorsaniz lutfen bir uzmana basvurun...
 
ikrar .!.:
anne olan herkes ın aklına gelır canım böyle düşünceler..
benımde gelıyo zaman zaman...
hiç kimse bi bebege annesınden fazla bakamaz sevemez..
bende eşime bazen söylerim..
bana bişey olursa oglumu anneme ver dıye..
ama süreklı dusunursen böyle cok uzulursun
aklına getırmemeye calıs
oglunla her anın tanıdını çıkar doya doya
Genişletmek için tıkla...


çok çok teşekkürederim ikrar cım evet bende aynı şeyleri eşime söylüyorum ama pek vereceğini sanmıyorum annemede söyleyince bende öyle korkardım takma kafana herkezde var böyle duygular hisler çünkü biz anneyiz der
cewo .!.:
henüz anne değilim. ölüm korkusu değil ama ben öldükten sonra annem, ablam ve eşimin durumu ne olur diye sık sık düşünürüm. babamın vefatını yaşadıktan sonra daha fazla düşünmeye başlamıştım. ama sonra kendi kendime Allah isterse olur önüne geçemem, bir şekilde geri kalanlarda yaşamına devam edecek gibi şeyler düşünmeye çalıştım. ve bu yaşadığım günleri kendime zehir etmemeye çalışıyorum kötü şeyler düşünerek.
Genişletmek için tıkla...

bende aynı şeyleri deniyorum ölürsem geride kalanlar bir şekilde yaşamına devam edicek diyorum ama evladım çok küçük diyorum ve ağlıyorum

lale77 .!.:
Allah göstermesin kimseyi evladından sevdiklerinden ayırmasın.
ne zamandır böylesin merak ettim bazen bende de olur ama geçer sürekli olmaz biçok kişide de zaman zaman olur heralde.
bunu düşündürecek bir olaymı yaşadın(başbakanın annesi vefat ettiya haberlerde görüp etkilenmiş olabilir misin)hava da yağmurlu ben böyle havalarda çok karamsar olurum belki sende de böle bişey olabilir.
gönlünü ferah tut ALLAH adua et.
Genişletmek için tıkla...

yakın zamanda böyle hislere kapıldım hasta olup yatağa düşen bir hastalığın pençesinden kurtulamayan bir tanıdığımdan sonra bende hayatı kendimi ölümü yaşamı sorgulamaya başladım

AySeCeYLiN .!.:
tüm annelerde var bu düşünce sanırım benim de 2 yaşında bir kızım var benim de aklıma geliyo böyle şeyler hatta bazen gözlerimden yaşlar süzüldüğü olurdu bende eşime derim hep bana bişey olursa kızımı anneme ver diye.artık aklıma getirmemeye çalışıyorum geldiği zaman başka şeylere yönlediriyorum kendimi başka şeyler düşünüyorum,cnm sende düşünmemeye çalış yoksa bu düşünceler ilerleyip takıntı hastalık boyutunu alabilir
Genişletmek için tıkla...

ipek_melike .!.:
Aynı psikoloji bende de vardı için rahat olsun bir süre sonra geçecektir. Kızım ilk doğunda durup durup ağlıyordum onun büyüdüğünü göremezsem ya bana birşey olursa diye :43::43:
Genişletmek için tıkla...

KIZIN1i .!.:
Korkunuzun boyutu nedir bilmiyorum ama surekli aklinizdan cikmiyor ve kaygidan kurtulamiyorsaniz bu bir hastaliga donusmek uzere veya donusmus olabilir...
Buyuk bir vesvesenin pencesinde olabilirsiniz...
Vesveselerden kurtulmanin tek ilaci vesveseye aldirmamaktir...
Zihninize kalbinize bu his gelince uzerine dusmeden "olursa olur" seklinde umursamadan o hissi savmaya calismasmalisiniz.
Bunu basarabilecek misiniz bilmiyorum ama bunu bir deneyin derim...
Eger bu hissi cok yogun yasiyor ve kendi telkinlerinizle halledemiyorsaniz lutfen bir uzmana basvurun...
Genişletmek için tıkla...

:43:
 
sürekli değil ama ara ara ya beni elektrik çarpsa kim bilecek haberleri olana kadar oğlum ağlar aç kalır ölürsem farekttiklerinde oğlum baya ağlamış olur vesayre vesayre diye düşünceler aklımdan geçiyor valla
 
AySeCeYLiN .!.:
tüm annelerde var bu düşünce sanırım benim de 2 yaşında bir kızım var benim de aklıma geliyo böyle şeyler hatta bazen gözlerimden yaşlar süzüldüğü olurdu bende eşime derim hep bana bişey olursa kızımı anneme ver diye.artık aklıma getirmemeye çalışıyorum geldiği zaman başka şeylere yönlediriyorum kendimi başka şeyler düşünüyorum,cnm sende düşünmemeye çalış yoksa bu düşünceler ilerleyip takıntı hastalık boyutunu alabilir
Genişletmek için tıkla...

işte benim duygularıma ne güzel tercüman olmuşsun bende aynen düşününce evladıma uyurken bakarken ağlıyorum ve dua ediyorum kafamı başka şeylere vermeye çalışmalıyım çünkü bu korku çok kötü

resmen ciğerim dağlanıyor gibi oluyor... burnumun ucu sızlıyor
 
ara ara olan bu düşüncenin annelikten olduğuna inanıyorum.


bir yakınım çok az yaş farkıyla peşpeşe 3 çocuk yapıp, eşi de iş icabı yurt dışına gidince 3 minik yavruyla baş başa kalınca "yavrularım yalnız kaldı ne olacak bu çocukların hali" boyutunda bir evhama kapılmıştı. iş o noktaya gelmişti ki bu düşüncelerden kurtulup işine gücüne bakamıyordu.bütün gün yavrularım ne olacak bensiz diye ağlıyordu. ilaç tedavisi gördü şükür atlattı.

bu korkuların hayatınızı ne kadar değiştirip değiştirmediği önemli sanırım. düşünmekten işe güce bakamaz hale gelmedikten sonra annelik hassasiyetidir bence.
 
Son düzenleme:
Yalniz degilsiniz meraklanmayin..Her anne yasiyor bunu zaman,zaman sanirim,Rabbim evlatlarimizla birlikte bizlere hayirli,saglikli uzun omurler nasip etsin inshallah...
 
KIZIN1i .!.:
Korkunuzun boyutu nedir bilmiyorum ama surekli aklinizdan cikmiyor ve kaygidan kurtulamiyorsaniz bu bir hastaliga donusmek uzere veya donusmus olabilir...
Buyuk bir vesvesenin pencesinde olabilirsiniz...
Vesveselerden kurtulmanin tek ilaci vesveseye aldirmamaktir...
Zihninize kalbinize bu his gelince uzerine dusmeden "olursa olur" seklinde umursamadan o hissi savmaya calismasmalisiniz.
Bunu basarabilecek misiniz bilmiyorum ama bunu bir deneyin derim...
Eger bu hissi cok yogun yasiyor ve kendi telkinlerinizle halledemiyorsaniz lutfen bir uzmana basvurun...
Genişletmek için tıkla...

bir annenin korkularına vesvese mi diyorsunuz.bukadar bayağılaştırmayın lütfen.herkes sizin kadar ucuz düşünemez.
 
ah canım gelmez olurmu. geliyor tabi. bi yerim ağrısa, oğlum geliyor aklıma... ölürsem napar diye.
daha dün yine dudak ağrısından öleceğimi düşünüp :)) oğluma kimin bakacağını filan düşünmeye başlaadım. :25:
alalhım hepimizi evlatlarına, evlatlarımızıda bize bağışlasın. uzuuun, sağlıklı bir ömür birlikte yaşayalım. torunlarımızı, torunlarımızın da çocuklarını görelim inş :52:
 
Son düzenleme:
Her anne aynı duyguyu yaşıyordur.Bunun daha kötüsü evladıma bir şey olursa ben ne yaparım düşüncesi varki Allah korusun.Bu endişelerle yaşıyoruz hepimiz.Düşüncelerin çok ileriye gider bütün hayatını bunun üzerine kurarsan sonu depresyon doktorluk onunda tedavisi var merak etme.Hayırda şerde Allah dan diye düşün ve fazla kurma. Annesin ve endişelisin bu böyle.Rahat olmaya çalış.
 
destones .!.:
bir annenin korkularına vesvese mi diyorsunuz.bukadar bayağılaştırmayın lütfen.herkes sizin kadar ucuz düşünemez.
Genişletmek için tıkla...

kusura bakmayın ama destones çok güzel ifade etmiş ve yol göstermiş. bence' bir annenin korkuları' diyerek olayı bayağılaştıran sizsiniz. bu kadın hayatta ve ölümcül bir hastalığı yoksa sürekli öleceğini düşünmesi tabi ki vesvesedir. niye bu kadar kızdınız ki.
elbette hepimiz bir gün öleceğiz. sürekli bunu düşünerek yaşanmaz ki. hiç yaşama daha iyi.
ayrıca bu korkunuzu abartır ve sürdürürseniz çocuğunuz büyüdükçe bu korkular şekil değiştirir ve oğlunuza da hayatı zehir edersiniz. sizin saçma korkularınızla uğraşmak zorunda bırakmayın çocuğu.
 
Ölüm duygusu böyle bir şey. Ben de bazen intihar etmeyi düşünürdüm.
Ama Annemi hatırlardım sonra...
Annemin tek çocuğuyum.
Düşünürdüm , ölürsem annem kim bilir ne kadar ağlardı, nasıl canı yanadı.
Kahrolurdu.
Annemi düşündüğümden hiçbir zaman gerçekleştirmedim o iğrenç fikri.
Eğer bir gün ölürseniz, yapılacak bir şey yok.
Ama şimdi hayattayken çocuğunuzla olan günlerinizi iyi değerlendirmeye bakın.
 
sanırım tüm annelerde var bu duygu..bana birşey olursa bebeğime yavruma ne olur bensiz neyapar duygusu..rabbim kimsenın evladını annesiz bırakmasın....anneleride evlatsız..bu duyguları sık sık bende yaşıyorum canım..5 yasına gırecek bır oğlum var..bazen düşünürken gözyaşlarıma engel olamıyorum..yanlız değilsin canım..
 
Allah kimsaeyi anasindan babasindan evladindan ayirmasin canim..Ama bence olmamis seyleri düsünüp kendine dert edinnecegine su an annesiz babasiz kalmis yavrular icin dua etmelisin..Evet bu düsünceler herkesin aklindan geciyor ama ben bu düsünceden kurtulup o ana kalanlar icin dua ediyorum..
Hepimizn kaderini allah biliyor.Korkunun ecele faydasi yok.Korksakta korkmasakta kaderimizi yasayacagiz.bunlar seytanin vesveseleri.Bence Allahà bol bo ldua et ve tevekkül et..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Yokuspokus
İkinci çocuk? :/
5 6 7
Yorumlar
135
Görüntüleme
40K
Yokuspokus
Yokuspokus
S
Kim için bizi öldürüyorsunuz?
Yorumlar
4
Görüntüleme
690
olivia
olivia
puccakanka
  • Kilitli
yılbaşında eşimin ailesi bize geliyorlar ,ama istemiyorum bi akıl verin nolur
14 15 16
Yorumlar
314
Görüntüleme
45K
imagination forever
imagination forever
1riposte
Lütfen fikrinize çok ihtiyacım var
Yorumlar
1
Görüntüleme
652
Madamiks
Madamiks
Back
X