Bana kendimi sevmeyi ogretin

Merhabalar
Oncelikle hepinize tskler..
Once kendimi tanitayim. 33 yasindayim, hic evlenmedim, uzun suren ilskilerim olduysa da, sanirim benim bu sorunlarimdan dolayi bitmek zorunda kaldi. Saglikliyim, iyi bir isim ve kazancim var, yalniz biri deilim beraber biseyler yapabildigim oturup dertlesebildigim gulebildigim arkadaslarim dostlarim var, sosyal etkinliklere katilirim, cok kitap okurum, gezerim, eglenirim, iyimserim, yardimseverim, ozellikle hayvanlara hic kiyamam. Ve bunlara her gun minnet duyar mutlu olurum.
Disaridan hayat bana guzel memnun mutlu gorunuyorum, aslinda yine oyle de, ama iceride var bazi seyler, beni ben olmamdan alikoyan, herseyi bi tiyatroya beni de oyuncuya donusturen. Bu sorunlarim olmasaydi hersey daha farkli olabilirdi, bir cok seyi basarmis olabilirdim, her anlamda daha da yukselmis olabilirdim, hayalimdeki seyleri gerceklestirmis olabilirdim, belki de simdiye tatli minik bir cocugum bile olabilirdi.
Benim temel sorunum kendimi sevmemek, kendimle barisik olmamak, dis gorunusumu begenmemek.
Dis gorunusumden bahsedeyim, fizigime giyimime cok dikkat ediyorum, ama en cok yuzumle ugrasiyor ilgileniyorum. Makyaj fon olmazsa olmazlarim. Elbet abarti makyaj abarti renkler abarti giyinmiyorum ama kendime has bir makyaj tarzim var. Beni makyajsiz fonsuz sadece 3 5 arkadasim gormustur onlar da gayet guzelsin dese de tabi ki onlara inanmiyorum. Makyajliyken guzel gorundugumu biliyorum, bunu bir sekilde ima ediyorlar ya da hissetiriyorlar. Makyajsizken ise kendimi hic sevmiyorum, begenmiyorum, bazen aynaya bile bakmak istemiyorum.
Makyaj yapmamdaki sebep guzel gorunmekten ziyade cirkin gorunmemek, bana kimse cok guzel oldugumu soylemesin tamam ama kimse de cirkin demesin hakkimda, bu benim en buyuk zaafim olmus malesef.
Bu hale gelmemdeki en buyuk etken ailem. Onlar benim canim cok zorluk cok cefa cektiler beni bugunlere getirdiler, ama cocuk psikolojisini hic bilmiyorlardi. Ozguven, ozsaygi, kendini sevme ben bunlarla hic mi hic tanismadim malesef. Diger bir etken ozellikle ergenlikte ve lisede gecirdigim yillar. Soyle diyeyim hep cirkinligim bir sekilde yuzume vurulurdu. Hic bir zaman benden hic bir erkek hoslanmadi, dahasi hep benden kacarlardi, daha da kotusu bunu yuzume soylemekten de cekinmezlerdi. Ben gecerken bi kere 3 5 serseri kaslarini catip, dudaklarini buzup, guya beni ve asik suratli olusumu taklit etmislerdi akillarinca. Bir kere de yine o yillar bi heves kisa bi etek giyip disari cikmis yuruyordum, karsidan 3 tane cocuk geliyo benim gibi kucuk yaslari belli, beni uzaktan gorunce bi ooo falan yapmislardi ama yakinlasip yanlarindan gecerken bi tanesi iyyy al senin olsun demisti. Daha neler var ama anlatip kendi canimi da sizinkini de sikmayayim simdi:) Kisacasi hic bir zaman oteki kizlar gibi bir gencligim olmadi. Cirkin olduguma adim gibi inandim kabullendim, zihnimin bi yerlerine civi gibi cakildi.
Simdi o gunler epey geride kaldi, yillar gecti, ben her anlamda olgunlastim, buyudum, kendimi gelistirdim, cok kitaplar okudum, cok insanlar gordum tanidim, cok degisik ortamlara girdim ciktim, neyse ki zaman benim icin tersine isledi, yillar gectikce genclestim, tabi bunda kendi cabami da soylemem lazim, spor yaptim yapmaya devam ediyorum, butun guzellik trendlerini takip ediyorum, cilt bakimlari sac bakimlari derken derken o gun ile bugun arasinda inanilmaz fark var, farkli zamanlarda bir kac eski arkadasla karslilastik ve beni tanimakta epey gucluk cektiler, acikcasi kendim bile eski resmime bakip bu benmiydim diyorum bazen.
Aslinda, guzel bir hayatim var ama, o cirkin, istenmeyen, itici, herkesin kactigi o kiz yok mu hala ben oyum aslinda. Jilet gibi giyiniyorum, guzel bir makyaj fon cikiyorum, evet ozguven yerinde, dikkat cekiyorum, bazen asla bana bakmaz dedigim erkekler bile bakiyor. O halimle bile bir ortama girdigimde rahatsiz oluyorum, sanki biri ya da birileri benim kasimi gozumu yuzumu inceleyip ne kadar cirkin diyecekmis gibi, veya tam biriyle konusmaya basliyorum o anda cirkinmiyim cirkin gorunuyormuyum acaba diye dusunmeye basliyorum, bi ortamda insanlarin onunde konusamiyorum herkes cirkinligimi izler diye korkuyorum, atiyorum birileri bana bekledigim saygiyi veya ilgiyi gostermediginde bunu o an cirkin olmama bagliyorum. Birileri benden etkilendiginde bunu o an guzel gorundugume yoruyorum ve eger makyajsiz gorselerdi boyle davranmazlardi diye dusunuyorum. Is ya da sosyal hayatta aslinda kim oldugum ne yapmak istedigim yerine kafam bunlarla dolu oluyor.
Oysa ben hicbir arkadasimi dostumu, sevgilimi, sevdigim insanlari kasi gozu icin secmedim, soyle bir donup bakiyorum, hicbirinin dis gorunusu umrumda deil, hep zekaya kulture insanliga merhamete dusutluge ruhzenginligine bakmisim..
Bana kendimi sevmem icin ne yapmam gerektigini, nasil dusunmem gerektigini, hangi yollara basvurmam gerektigini soyler misiniz, kendimi kabullenmek, en kotu en cirkin hallerimde bile en cok kendimi sevmek istiyorum. Insanlari guzellikle cirkinlikle deil, tipki kendim baskalarinin nesinden etkileniyorsam oyle etkilemek istiyorum. Siz kendini sevenler kendinizi nasil seviyorsunuz?

Ben öncelikle bu travmaları çözmek için bir psikoloğa gitmeni öneririm.

Sonra yavaş yavaş, makyajı azaltarak, iddialı giyinmeyi azaltarak, daha doğal olarak başlayabilirsin. Belki önce arkadaş ortamlarında, flört ettiğin kişilerden ya da işten ayrı. Yani önce daha rahat olacağın yerlerde bunu yapıp insanların seni öyle de sevdiklerini gözünle görebilirsin.

Aslında kendin de anlatıyorsun, kendini her anlamda geliştirmiş bir insansın belli. Tek özelliğin görünüşün değil. Eminim insanlar da senle görünüşün için ilişki kurmuyorlardır ama bu senin algınla ilgili, bunun farkında olman bir adım.

Bunu görmek için dış görünüşüne daha az yoğunlaşmanı öneririm. Başka şeylere odaklanmaya çalış, yavaş yavaş aklında daha az yer kaplar hale gelecek.

Bir de Touch Me not diye bir film var, bence izle.

Bir de mesela aklıma birkaç şey daha geldi, işe yarayabilecek.

Her sabah baktığın aynaya, kendini o gün gerçekten güzel ve özgüvenli hissettiğin, çok iyi hissettiğin bir gündeki fotoğrafını as. Sabahları güne onu görerek başla. Ama en güzel olduğun değil, cidden öyle hissettiğin. O kadının sen olduğunu hatırla. Hatta çok iyi fikir oldu bu ben de yapayım :)

Bir pozitif psikolog öneriyordu bunu, her akşam yatmadan önce kendinle o gün gurur duyduğun üç şeyi yaz. Bu da ilgini kendinle ilgili başka güzel şeylere yöneltecek.

Bir de, tarzın nasıl bilmiyorum ama güzel diye bir şeyi satın alma, ya da insanlar beğenir diye üzerine tam yakışmayan sana kendin gibi hissettirmeyen şeyleri giyme. Kendine yakıştırdığın şekilde giyin, öyle bir tarzın olsun. Bu da işe yarar. Çünkü önemli olan senin kendini beğenmen. Eminim bunun sen de farkındasın ama tekrar duymak yine de iyi olabilir, özgüven insanı estetik güzellikten çok daha çekici yapar.

Beni motive eden şey, gözlerimdeki parıltıdır.
Tüm duygularımı gözlerimle anlatabilirim ve içten bir insansanız zaten sizde de vardır.
O parıltı farklı bir şey, bu yüzdendir ki güzellik algısı görecelidir.
Ha makyajsız ben de bir şeye benzemem ama bilirim ki benim çirkin gördüğüme başkası muhtaçtır.
O sebeple benim motivasyonum budur.
Aynaya bakıp ‘ burnum çok büyük estetik mi olsam çirkin gösteriyor’ dediğim an aklıma gelir ki çok şükür nefes ve koku alabiliyor, sağ sağlim yerinde.
Ya olmasaydı der, ay ben Allahın yarattığı biricik bir kulum ve her halimle dünya güzeliyim den çıkarım.
Şuan kilo problemim var ve buna rağmen kendimi nasıl güzel gördüğümü size anlatamam...

Cokkk tesekkur ederim cokk iyi geldi soylediklerin. Ozellikle kendimle ilgili gurur duydugum 3 seyi yazma kismi.. Soyle bir dusundum gurur duyacagim neyim var diye. Sanirim iyi bir kalbim, caliskanligim, ve dostlarim icin eksikligimin hissedilmesi. Malesef baska birsey gelmiyor aklima,.neden cunku insanlar bende neyi begeniyor diye sordugumda kendi girdabimin disina cikamadim,.hep onlarin hakkimdaki dusuncesine gore sekillenmisim. Ancak bundan sonra not alacagim iyi ozelliklerimi bir deftere ve bunlari okuyacagim her gun.
Benim iyi hissetmem malesef tamamen makyaja bagli. O gun makyaj yaptiysam ve guzel hiisediyorsam ancak o.zaman iyiyim.
Bir de dedin ya tanidiklarimdan uzak baska bir ortamda abartisiz makyajsiz ol dene diye. Mesela atiyorum oyle bir zaman benim cirkin oldugumu dusundu ve bana yakinlasmak istemedigini dolayli yollarla hissettim. O an ne yapabilirim, nasil dusunebilirim? Bundan kirilmamak dogal karsilamak icin nasil dusunebilirim

Kupesizdeli .!.:

Bir de mesela aklıma birkaç şey daha geldi, işe yarayabilecek.

Her sabah baktığın aynaya, kendini o gün gerçekten güzel ve özgüvenli hissettiğin, çok iyi hissettiğin bir gündeki fotoğrafını as. Sabahları güne onu görerek başla. Ama en güzel olduğun değil, cidden öyle hissettiğin. O kadının sen olduğunu hatırla. Hatta çok iyi fikir oldu bu ben de yapayım :)

Bir pozitif psikolog öneriyordu bunu, her akşam yatmadan önce kendinle o gün gurur duyduğun üç şeyi yaz. Bu da ilgini kendinle ilgili başka güzel şeylere yöneltecek.

Bir de, tarzın nasıl bilmiyorum ama güzel diye bir şeyi satın alma, ya da insanlar beğenir diye üzerine tam yakışmayan sana kendin gibi hissettirmeyen şeyleri giyme. Kendine yakıştırdığın şekilde giyin, öyle bir tarzın olsun. Bu da işe yarar. Çünkü önemli olan senin kendini beğenmen. Eminim bunun sen de farkındasın ama tekrar duymak yine de iyi olabilir, özgüven insanı estetik güzellikten çok daha çekici yapar.

Genişletmek için tıkla...

Cokkk tesekkur ederim cokk iyi geldi soylediklerin. Ozellikle kendimle ilgili gurur duydugum 3 seyi yazma kismi.. Soyle bir dusundum gurur duyacagim neyim var diye. Sanirim iyi bir kalbim, caliskanligim, ve dostlarim icin eksikligimin hissedilmesi. Malesef baska birsey gelmiyor aklima,.neden cunku insanlar bende neyi begeniyor diye sordugumda kendi girdabimin disina cikamadim,.hep onlarin hakkimdaki dusuncesine gore sekillenmisim. Ancak bundan sonra not alacagim iyi ozelliklerimi bir deftere ve bunlari okuyacagim her gun.
Benim iyi hissetmem malesef tamamen makyaja bagli. O gun makyaj yaptiysam ve guzel hiisediyorsam ancak o.zaman iyiyim.
Bir de dedin ya tanidiklarimdan uzak baska bir ortamda abartisiz makyajsiz ol dene diye. Mesela atiyorum oyle bir zaman benim cirkin oldugumu dusundu ve bana yakinlasmak istemedigini dolayli yollarla hissettim. O an ne yapabilirim, nasil dusunebilirim? Bundan kirilmamak dogal karsilamak icin nasil dusunebilirim

Bende gözlerimin görebildiğine,elim ayağımın tuttuğuna , herhangi bir engelim olmadığına şükredenlerdenim.
Bence bakış açınızı değiştirmelisiniz.

filmdelisi .!.:

Beni motive eden şey, gözlerimdeki parıltıdır.
Tüm duygularımı gözlerimle anlatabilirim ve içten bir insansanız zaten sizde de vardır.
O parıltı farklı bir şey, bu yüzdendir ki güzellik algısı görecelidir.
Ha makyajsız ben de bir şeye benzemem ama bilirim ki benim çirkin gördüğüme başkası muhtaçtır.
O sebeple benim motivasyonum budur.
Aynaya bakıp ‘ burnum çok büyük estetik mi olsam çirkin gösteriyor’ dediğim an aklıma gelir ki çok şükür nefes ve koku alabiliyor, sağ sağlim yerinde.
Ya olmasaydı der, ay ben Allahın yarattığı biricik bir kulum ve her halimle dünya güzeliyim den çıkarım.
Şuan kilo problemim var ve buna rağmen kendimi nasıl güzel gördüğümü size anlatamam...

Genişletmek için tıkla...

'Ben surekli yuzumu inceliyorum, surasi soyle burasi boyle, soyle olsa cirkin sayilmazdim.. haklisin aslinda Allahim eksikligini gostermesin uzuvlarimizin organlarimizin. Ben de aynaya bakinca ne kadar guzelim demek istiyorum, veyahut tam tersi hersey guzellik deil demek istiyorum

deliha86 .!.:

Bende gözlerimin görebildiğine,elim ayağımın tuttuğuna , herhangi bir engelim olmadığına şükredenlerdenim.
Bence bakış açınızı değiştirmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

Bunlara o kadar cok sukrediyorum ki dilimle olmasa kalbimde bunlarin mutlulgunu sureklu yasiyorum. Ama kotu seyler yasadim ve silemiyorum iste

turuncu elma .!.:

'Ben surekli yuzumu inceliyorum, surasi soyle burasi boyle, soyle olsa cirkin sayilmazdim.. haklisin aslinda Allahim eksikligini gostermesin uzuvlarimizin organlarimizin. Ben de aynaya bakinca ne kadar guzelim demek istiyorum, veyahut tam tersi hersey guzellik deil demek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben hayatımın tokatını bir gün okul projemde yüzde 90 engelli bir adamın hayat mücadelisini belgesel olarak çekerken yedim.
O adam ellerinin parmaklarını kullanabiliyor, başını oynatıyor ve konuşuyordu, bu kadar.
Ha söyleyeyim bir işi, bir eşi ve 2 çocuğu var.
24 saatine tanık oldum, 24 sene öyle acı çekmedim.
Benim için asansörün düğmesine basmak, marketteki raftan bir şeyler almak, kaldırımda yürümek, toplu taşıma kullanmak, kendim yemek yemek sıradanken, onun bunlar için nasıl bir savaş verdiğini gördüğümde günlerce kendime gelemedim.
Adam geliştirdiği bir pipetli düzenekle, kaşığı iki parmak hareketiyle ağzına sokabiliyor(30 cm bir alet) ve bunu nasıl bir heyecanla anlatıyor, eşinin üzerinden en azından bu yükü kaldırdığı için gurur duyuyor.
Ben güzel bir kadınım inanın, ama onun eşi gözümde normal insanlarla kıyaslanmayacak kadar güzel, adeta bir melektir.
Diyeceğim o ki, belki de bunları aştığım ve artık kalp gözü ile görmeye, işitmeye başladığımdan kendimi aynada muhteşem görüyorum.
Benim saçımı savururken kullandığım el için, yaradana yalvaran olduğunu düşününce olan ve olmayan her şeyimle muhteşemim.
İnanın siz de öylesiniz...

Bana öyle geldi ki siz hala o küçük çocuktan bir şeyler taşıyorsunuz.Bilinçaltınızda o aşağılanmış,dışlanmış kız birileri tarafından dinlenilmeyi,önemsenmeyi,olduğu gibi kabullenilip sevilmeyi istiyor.O enerji hala orada.

Peki ne yapmak gerek durum böyleyse?O küçük kızı alın karşınıza hayalen ve konuşun.Dinleyin hiç yargılamadan.Neler yaşadıysa o masum çocuk haliyle anlatsın.Kizmak istiyorsa kızsın,küfredecekse etsin.Anlatsın gerekirse saatlerce.Sonra tutun ellerinden,getirin bugüne.Şimdiki size baksın.Nasıl güzelleştiğinize,bakımlı olduğunuza,beğenildiğinize...Aradan geçen senelerin farkına varsın.O küçük kızın artık büyüdüğünü anlasın.

Bunu gerçekten anladığına emin olduğunuzda sarılın birbirinize.Belki o zaman bütünleşeceksiniz o acı çeken minikle...

turuncu elma .!.:

Cokkk tesekkur ederim cokk iyi geldi soylediklerin. Ozellikle kendimle ilgili gurur duydugum 3 seyi yazma kismi.. Soyle bir dusundum gurur duyacagim neyim var diye. Sanirim iyi bir kalbim, caliskanligim, ve dostlarim icin eksikligimin hissedilmesi. Malesef baska birsey gelmiyor aklima,.neden cunku insanlar bende neyi begeniyor diye sordugumda kendi girdabimin disina cikamadim,.hep onlarin hakkimdaki dusuncesine gore sekillenmisim. Ancak bundan sonra not alacagim iyi ozelliklerimi bir deftere ve bunlari okuyacagim her gun.
Benim iyi hissetmem malesef tamamen makyaja bagli. O gun makyaj yaptiysam ve guzel hiisediyorsam ancak o.zaman iyiyim.
Bir de dedin ya tanidiklarimdan uzak baska bir ortamda abartisiz makyajsiz ol dene diye. Mesela atiyorum oyle bir zaman benim cirkin oldugumu dusundu ve bana yakinlasmak istemedigini dolayli yollarla hissettim. O an ne yapabilirim, nasil dusunebilirim? Bundan kirilmamak dogal karsilamak icin nasil dusunebilirim

Genişletmek için tıkla...

Yok öyle demedim, aksine insan flört ortamında ya da iş gibi ortamlarda daha beğenilmek ister ya, daha samimi ortamlarda mesela kız arkadaşlarınla ailenle takıldığın ortamlarda makyajı yavaş yavaş azaltmaya başla. Örneğin, sadece ruj sür ama abartma gibi. Çünkü makyajda da insanın yaptıkça yapası geliyor ve bir yerden sonra normal halin çirkin geliyor. En azından yalnız dışarı çıkarken yapma, alışverişe çıkarken daha az yap. Gibi. O haline alışsın gözün. Hem böylece makyaj yaptığında da kendi gözüne çok havalı gözükürsün :) hiç yapma demiyorum bu arada, sadece arada azalt.

Ana diğer söylediğin şeyde de, zamanında kendini beğenmediğin ve şu an dış görünüşüne bu kadar odaklandığın için herkes seni beğenmeli, beğenmezse sende eksik bir şey var gibi bir sıkıntıya girmiş ve herkesi etkilemeye çalışıyor olabilir misin? Şöyle düşün, biri seni beğenmeyebilir ama bu sen çirkin olduğun için değil; herkesin tipi farklı, örneğin kimi kısa boylu kadınları çekici bulur, yanına 170lik manken gibi hatun gelir, ama dikkatini çekmez. Şimdi o çirkin mi oluyor? Herkes bizi beğenmek zorunda değil, bu bizle ilgili de değil yani şu hayatta hiç kimse yoktur ki herkesin güzel bulduğu. Ya da adamın kıvırcık saçlılara zaafı vardır, sen düz saçlısındır gider o kadını beğenir. Bu sen çirkinsin diye değil, o ilgisini çekmiştir. Sonuçta tek bir güzellik algısı yok, böyle düşün. Bir de nasıl sen herkesi beğenmiyorsun, bu o insanı çirkin yapmıyor, aynı açıdan bakmaya çalış.

Ben seni anlıyorum, benzer yollardan geçtim, bazen benzer hisler yaşıyorum. Ama kendine hem herkesin herkesi beğenmeyebileceğini ve bunun dünyanın sonu olmadığını öğretmelisin.

Hem hepimiz güzeliz, olay bakan gözde biraz da. Dikkatini başka güzel yanlarına odakladıkça bu düşüncelerin azalacak.

turuncu elma .!.:

Merhabalar
Oncelikle hepinize tskler..
Once kendimi tanitayim. 33 yasindayim, hic evlenmedim, uzun suren ilskilerim olduysa da, sanirim benim bu sorunlarimdan dolayi bitmek zorunda kaldi. Saglikliyim, iyi bir isim ve kazancim var, yalniz biri deilim beraber biseyler yapabildigim oturup dertlesebildigim gulebildigim arkadaslarim dostlarim var, sosyal etkinliklere katilirim, cok kitap okurum, gezerim, eglenirim, iyimserim, yardimseverim, ozellikle hayvanlara hic kiyamam. Ve bunlara her gun minnet duyar mutlu olurum.
Disaridan hayat bana guzel memnun mutlu gorunuyorum, aslinda yine oyle de, ama iceride var bazi seyler, beni ben olmamdan alikoyan, herseyi bi tiyatroya beni de oyuncuya donusturen. Bu sorunlarim olmasaydi hersey daha farkli olabilirdi, bir cok seyi basarmis olabilirdim, her anlamda daha da yukselmis olabilirdim, hayalimdeki seyleri gerceklestirmis olabilirdim, belki de simdiye tatli minik bir cocugum bile olabilirdi.
Benim temel sorunum kendimi sevmemek, kendimle barisik olmamak, dis gorunusumu begenmemek.
Dis gorunusumden bahsedeyim, fizigime giyimime cok dikkat ediyorum, ama en cok yuzumle ugrasiyor ilgileniyorum. Makyaj fon olmazsa olmazlarim. Elbet abarti makyaj abarti renkler abarti giyinmiyorum ama kendime has bir makyaj tarzim var. Beni makyajsiz fonsuz sadece 3 5 arkadasim gormustur onlar da gayet guzelsin dese de tabi ki onlara inanmiyorum. Makyajliyken guzel gorundugumu biliyorum, bunu bir sekilde ima ediyorlar ya da hissetiriyorlar. Makyajsizken ise kendimi hic sevmiyorum, begenmiyorum, bazen aynaya bile bakmak istemiyorum.
Makyaj yapmamdaki sebep guzel gorunmekten ziyade cirkin gorunmemek, bana kimse cok guzel oldugumu soylemesin tamam ama kimse de cirkin demesin hakkimda, bu benim en buyuk zaafim olmus malesef.
Bu hale gelmemdeki en buyuk etken ailem. Onlar benim canim cok zorluk cok cefa cektiler beni bugunlere getirdiler, ama cocuk psikolojisini hic bilmiyorlardi. Ozguven, ozsaygi, kendini sevme ben bunlarla hic mi hic tanismadim malesef. Diger bir etken ozellikle ergenlikte ve lisede gecirdigim yillar. Soyle diyeyim hep cirkinligim bir sekilde yuzume vurulurdu. Hic bir zaman benden hic bir erkek hoslanmadi, dahasi hep benden kacarlardi, daha da kotusu bunu yuzume soylemekten de cekinmezlerdi. Ben gecerken bi kere 3 5 serseri kaslarini catip, dudaklarini buzup, guya beni ve asik suratli olusumu taklit etmislerdi akillarinca. Bir kere de yine o yillar bi heves kisa bi etek giyip disari cikmis yuruyordum, karsidan 3 tane cocuk geliyo benim gibi kucuk yaslari belli, beni uzaktan gorunce bi ooo falan yapmislardi ama yakinlasip yanlarindan gecerken bi tanesi iyyy al senin olsun demisti. Daha neler var ama anlatip kendi canimi da sizinkini de sikmayayim simdi:) Kisacasi hic bir zaman oteki kizlar gibi bir gencligim olmadi. Cirkin olduguma adim gibi inandim kabullendim, zihnimin bi yerlerine civi gibi cakildi.
Simdi o gunler epey geride kaldi, yillar gecti, ben her anlamda olgunlastim, buyudum, kendimi gelistirdim, cok kitaplar okudum, cok insanlar gordum tanidim, cok degisik ortamlara girdim ciktim, neyse ki zaman benim icin tersine isledi, yillar gectikce genclestim, tabi bunda kendi cabami da soylemem lazim, spor yaptim yapmaya devam ediyorum, butun guzellik trendlerini takip ediyorum, cilt bakimlari sac bakimlari derken derken o gun ile bugun arasinda inanilmaz fark var, farkli zamanlarda bir kac eski arkadasla karslilastik ve beni tanimakta epey gucluk cektiler, acikcasi kendim bile eski resmime bakip bu benmiydim diyorum bazen.
Aslinda, guzel bir hayatim var ama, o cirkin, istenmeyen, itici, herkesin kactigi o kiz yok mu hala ben oyum aslinda. Jilet gibi giyiniyorum, guzel bir makyaj fon cikiyorum, evet ozguven yerinde, dikkat cekiyorum, bazen asla bana bakmaz dedigim erkekler bile bakiyor. O halimle bile bir ortama girdigimde rahatsiz oluyorum, sanki biri ya da birileri benim kasimi gozumu yuzumu inceleyip ne kadar cirkin diyecekmis gibi, veya tam biriyle konusmaya basliyorum o anda cirkinmiyim cirkin gorunuyormuyum acaba diye dusunmeye basliyorum, bi ortamda insanlarin onunde konusamiyorum herkes cirkinligimi izler diye korkuyorum, atiyorum birileri bana bekledigim saygiyi veya ilgiyi gostermediginde bunu o an cirkin olmama bagliyorum. Birileri benden etkilendiginde bunu o an guzel gorundugume yoruyorum ve eger makyajsiz gorselerdi boyle davranmazlardi diye dusunuyorum. Is ya da sosyal hayatta aslinda kim oldugum ne yapmak istedigim yerine kafam bunlarla dolu oluyor.
Oysa ben hicbir arkadasimi dostumu, sevgilimi, sevdigim insanlari kasi gozu icin secmedim, soyle bir donup bakiyorum, hicbirinin dis gorunusu umrumda deil, hep zekaya kulture insanliga merhamete dusutluge ruhzenginligine bakmisim..
Bana kendimi sevmem icin ne yapmam gerektigini, nasil dusunmem gerektigini, hangi yollara basvurmam gerektigini soyler misiniz, kendimi kabullenmek, en kotu en cirkin hallerimde bile en cok kendimi sevmek istiyorum. Insanlari guzellikle cirkinlikle deil, tipki kendim baskalarinin nesinden etkileniyorsam oyle etkilemek istiyorum. Siz kendini sevenler kendinizi nasil seviyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Böyle düşünmenizin tek sebebi ergenlikte dış görünüşünüzle ilgili yaşadığınız travma,o dönemde yaşanılan şeyler derin izler bırakıyor insanda.Ama insan zamanla öyle değişiyor ki,kendiniz dediniz eski halimle çok fark var diye,siz artık eski siz değilsiniz ve istesenizde olamazsınız.Benim ergenlikte çok güzel olan arkadaşlarım var şuanki halleriyle dağlar kadar fark var arada,güzelliklerinden eser kalmamış,ergenlikte çirkin olan arkadaşlarımın çoğuda şuan çok bambaşka güzeller ayrıca estetik falanda yok.Bu şekilde düşünün eğer yine devam ederse bence bir uzmana görünün kendinizi yıpratmayın.

turuncu elma .!.:

Merhabalar
Oncelikle hepinize tskler..
Once kendimi tanitayim. 33 yasindayim, hic evlenmedim, uzun suren ilskilerim olduysa da, sanirim benim bu sorunlarimdan dolayi bitmek zorunda kaldi. Saglikliyim, iyi bir isim ve kazancim var, yalniz biri deilim beraber biseyler yapabildigim oturup dertlesebildigim gulebildigim arkadaslarim dostlarim var, sosyal etkinliklere katilirim, cok kitap okurum, gezerim, eglenirim, iyimserim, yardimseverim, ozellikle hayvanlara hic kiyamam. Ve bunlara her gun minnet duyar mutlu olurum.
Disaridan hayat bana guzel memnun mutlu gorunuyorum, aslinda yine oyle de, ama iceride var bazi seyler, beni ben olmamdan alikoyan, herseyi bi tiyatroya beni de oyuncuya donusturen. Bu sorunlarim olmasaydi hersey daha farkli olabilirdi, bir cok seyi basarmis olabilirdim, her anlamda daha da yukselmis olabilirdim, hayalimdeki seyleri gerceklestirmis olabilirdim, belki de simdiye tatli minik bir cocugum bile olabilirdi.
Benim temel sorunum kendimi sevmemek, kendimle barisik olmamak, dis gorunusumu begenmemek.
Dis gorunusumden bahsedeyim, fizigime giyimime cok dikkat ediyorum, ama en cok yuzumle ugrasiyor ilgileniyorum. Makyaj fon olmazsa olmazlarim. Elbet abarti makyaj abarti renkler abarti giyinmiyorum ama kendime has bir makyaj tarzim var. Beni makyajsiz fonsuz sadece 3 5 arkadasim gormustur onlar da gayet guzelsin dese de tabi ki onlara inanmiyorum. Makyajliyken guzel gorundugumu biliyorum, bunu bir sekilde ima ediyorlar ya da hissetiriyorlar. Makyajsizken ise kendimi hic sevmiyorum, begenmiyorum, bazen aynaya bile bakmak istemiyorum.
Makyaj yapmamdaki sebep guzel gorunmekten ziyade cirkin gorunmemek, bana kimse cok guzel oldugumu soylemesin tamam ama kimse de cirkin demesin hakkimda, bu benim en buyuk zaafim olmus malesef.
Bu hale gelmemdeki en buyuk etken ailem. Onlar benim canim cok zorluk cok cefa cektiler beni bugunlere getirdiler, ama cocuk psikolojisini hic bilmiyorlardi. Ozguven, ozsaygi, kendini sevme ben bunlarla hic mi hic tanismadim malesef. Diger bir etken ozellikle ergenlikte ve lisede gecirdigim yillar. Soyle diyeyim hep cirkinligim bir sekilde yuzume vurulurdu. Hic bir zaman benden hic bir erkek hoslanmadi, dahasi hep benden kacarlardi, daha da kotusu bunu yuzume soylemekten de cekinmezlerdi. Ben gecerken bi kere 3 5 serseri kaslarini catip, dudaklarini buzup, guya beni ve asik suratli olusumu taklit etmislerdi akillarinca. Bir kere de yine o yillar bi heves kisa bi etek giyip disari cikmis yuruyordum, karsidan 3 tane cocuk geliyo benim gibi kucuk yaslari belli, beni uzaktan gorunce bi ooo falan yapmislardi ama yakinlasip yanlarindan gecerken bi tanesi iyyy al senin olsun demisti. Daha neler var ama anlatip kendi canimi da sizinkini de sikmayayim simdi:) Kisacasi hic bir zaman oteki kizlar gibi bir gencligim olmadi. Cirkin olduguma adim gibi inandim kabullendim, zihnimin bi yerlerine civi gibi cakildi.
Simdi o gunler epey geride kaldi, yillar gecti, ben her anlamda olgunlastim, buyudum, kendimi gelistirdim, cok kitaplar okudum, cok insanlar gordum tanidim, cok degisik ortamlara girdim ciktim, neyse ki zaman benim icin tersine isledi, yillar gectikce genclestim, tabi bunda kendi cabami da soylemem lazim, spor yaptim yapmaya devam ediyorum, butun guzellik trendlerini takip ediyorum, cilt bakimlari sac bakimlari derken derken o gun ile bugun arasinda inanilmaz fark var, farkli zamanlarda bir kac eski arkadasla karslilastik ve beni tanimakta epey gucluk cektiler, acikcasi kendim bile eski resmime bakip bu benmiydim diyorum bazen.
Aslinda, guzel bir hayatim var ama, o cirkin, istenmeyen, itici, herkesin kactigi o kiz yok mu hala ben oyum aslinda. Jilet gibi giyiniyorum, guzel bir makyaj fon cikiyorum, evet ozguven yerinde, dikkat cekiyorum, bazen asla bana bakmaz dedigim erkekler bile bakiyor. O halimle bile bir ortama girdigimde rahatsiz oluyorum, sanki biri ya da birileri benim kasimi gozumu yuzumu inceleyip ne kadar cirkin diyecekmis gibi, veya tam biriyle konusmaya basliyorum o anda cirkinmiyim cirkin gorunuyormuyum acaba diye dusunmeye basliyorum, bi ortamda insanlarin onunde konusamiyorum herkes cirkinligimi izler diye korkuyorum, atiyorum birileri bana bekledigim saygiyi veya ilgiyi gostermediginde bunu o an cirkin olmama bagliyorum. Birileri benden etkilendiginde bunu o an guzel gorundugume yoruyorum ve eger makyajsiz gorselerdi boyle davranmazlardi diye dusunuyorum. Is ya da sosyal hayatta aslinda kim oldugum ne yapmak istedigim yerine kafam bunlarla dolu oluyor.
Oysa ben hicbir arkadasimi dostumu, sevgilimi, sevdigim insanlari kasi gozu icin secmedim, soyle bir donup bakiyorum, hicbirinin dis gorunusu umrumda deil, hep zekaya kulture insanliga merhamete dusutluge ruhzenginligine bakmisim..
Bana kendimi sevmem icin ne yapmam gerektigini, nasil dusunmem gerektigini, hangi yollara basvurmam gerektigini soyler misiniz, kendimi kabullenmek, en kotu en cirkin hallerimde bile en cok kendimi sevmek istiyorum. Insanlari guzellikle cirkinlikle deil, tipki kendim baskalarinin nesinden etkileniyorsam oyle etkilemek istiyorum. Siz kendini sevenler kendinizi nasil seviyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Yaşlanınca güzellik de geçecek.. Malesef..

Yaşınızı yazmamış olsaydınız inanın bu yazıyı ergen bir kızın yazdığını düşünürdüm, sivilceleri çıkmış, bedeni değişime uğramış, sürekli ayna karşısına geçip kendini beğenmeyen bir ergen...
Siz olgun, işi ve çevresi olan bakımlı bir bayansınız. Allah herkesi farklı yaratmış, siz bedeninizde var olan güzelliklerin farkına varın, aynaya bakınca sadece dışınızı değil içinizi de görün ve bu takıntınızı unutun. Hatta siz bi süre aynaya bakmayın rahat edecekseniz

filmdelisi .!.:

Ben hayatımın tokatını bir gün okul projemde yüzde 90 engelli bir adamın hayat mücadelisini belgesel olarak çekerken yedim.
O adam ellerinin parmaklarını kullanabiliyor, başını oynatıyor ve konuşuyordu, bu kadar.
Ha söyleyeyim bir işi, bir eşi ve 2 çocuğu var.
24 saatine tanık oldum, 24 sene öyle acı çekmedim.
Benim için asansörün düğmesine basmak, marketteki raftan bir şeyler almak, kaldırımda yürümek, toplu taşıma kullanmak, kendim yemek yemek sıradanken, onun bunlar için nasıl bir savaş verdiğini gördüğümde günlerce kendime gelemedim.
Adam geliştirdiği bir pipetli düzenekle, kaşığı iki parmak hareketiyle ağzına sokabiliyor(30 cm bir alet) ve bunu nasıl bir heyecanla anlatıyor, eşinin üzerinden en azından bu yükü kaldırdığı için gurur duyuyor.
Ben güzel bir kadınım inanın, ama onun eşi gözümde normal insanlarla kıyaslanmayacak kadar güzel, adeta bir melektir.
Diyeceğim o ki, belki de bunları aştığım ve artık kalp gözü ile görmeye, işitmeye başladığımdan kendimi aynada muhteşem görüyorum.
Benim saçımı savururken kullandığım el için, yaradana yalvaran olduğunu düşününce olan ve olmayan her şeyimle muhteşemim.
İnanın siz de öylesiniz...

Genişletmek için tıkla...

Sukurler olsun halimize. Bunlari duyup gordukce bir kez daha sukrediyorum, su yazinizi okudugumda su an yaptigim gibi

umutsuz34 .!.:

Bana öyle geldi ki siz hala o küçük çocuktan bir şeyler taşıyorsunuz.Bilinçaltınızda o aşağılanmış,dışlanmış kız birileri tarafından dinlenilmeyi,önemsenmeyi,olduğu gibi kabullenilip sevilmeyi istiyor.O enerji hala orada.

Peki ne yapmak gerek durum böyleyse?O küçük kızı alın karşınıza hayalen ve konuşun.Dinleyin hiç yargılamadan.Neler yaşadıysa o masum çocuk haliyle anlatsın.Kizmak istiyorsa kızsın,küfredecekse etsin.Anlatsın gerekirse saatlerce.Sonra tutun ellerinden,getirin bugüne.Şimdiki size baksın.Nasıl güzelleştiğinize,bakımlı olduğunuza,beğenildiğinize...Aradan geçen senelerin farkına varsın.O küçük kızın artık büyüdüğünü anlasın.

Bunu gerçekten anladığına emin olduğunuzda sarılın birbirinize.Belki o zaman bütünleşeceksiniz o acı çeken minikle...

Genişletmek için tıkla...

Evet bu yontem aradigim yollardan biri galiba. Iyi gelebilir. Okurken bile o kiz cocugu beni duygulandirdi bi an. Aksam odamda yalniz kaldigimda deneyecegim ve sonucunu yazacagim. Cok tsk ederim

Kupesizdeli .!.:

Yok öyle demedim, aksine insan flört ortamında ya da iş gibi ortamlarda daha beğenilmek ister ya, daha samimi ortamlarda mesela kız arkadaşlarınla ailenle takıldığın ortamlarda makyajı yavaş yavaş azaltmaya başla. Örneğin, sadece ruj sür ama abartma gibi. Çünkü makyajda da insanın yaptıkça yapası geliyor ve bir yerden sonra normal halin çirkin geliyor. En azından yalnız dışarı çıkarken yapma, alışverişe çıkarken daha az yap. Gibi. O haline alışsın gözün. Hem böylece makyaj yaptığında da kendi gözüne çok havalı gözükürsün :) hiç yapma demiyorum bu arada, sadece arada azalt.

Ana diğer söylediğin şeyde de, zamanında kendini beğenmediğin ve şu an dış görünüşüne bu kadar odaklandığın için herkes seni beğenmeli, beğenmezse sende eksik bir şey var gibi bir sıkıntıya girmiş ve herkesi etkilemeye çalışıyor olabilir misin? Şöyle düşün, biri seni beğenmeyebilir ama bu sen çirkin olduğun için değil; herkesin tipi farklı, örneğin kimi kısa boylu kadınları çekici bulur, yanına 170lik manken gibi hatun gelir, ama dikkatini çekmez. Şimdi o çirkin mi oluyor? Herkes bizi beğenmek zorunda değil, bu bizle ilgili de değil yani şu hayatta hiç kimse yoktur ki herkesin güzel bulduğu. Ya da adamın kıvırcık saçlılara zaafı vardır, sen düz saçlısındır gider o kadını beğenir. Bu sen çirkinsin diye değil, o ilgisini çekmiştir. Sonuçta tek bir güzellik algısı yok, böyle düşün. Bir de nasıl sen herkesi beğenmiyorsun, bu o insanı çirkin yapmıyor, aynı açıdan bakmaya çalış.

Ben seni anlıyorum, benzer yollardan geçtim, bazen benzer hisler yaşıyorum. Ama kendine hem herkesin herkesi beğenmeyebileceğini ve bunun dünyanın sonu olmadığını öğretmelisin.

Hem hepimiz güzeliz, olay bakan gözde biraz da. Dikkatini başka güzel yanlarına odakladıkça bu düşüncelerin azalacak.

Genişletmek için tıkla...

Evet canim belki de herkesin beni begenmesini istiyorum, ama daha cok cirkin demelerini hic istemiyorum. Cunku ilk gencligimde bu duyguyu hic yasayamadim, hatta her zaman aksini yasadim.
Haklisin aslinda, herkes birini guzel bulmak zorunda deil, bu dusunce beni rahatlatti hatta simdi hatirladim mesela 2 yil once zamanin birinde bi cocuktan hoslandim hatta epey hoslandim ama dusununce tip desen hic yok, ama oyle tatli sevimli geliyordu ki o bana, onda buldugum duyguyu yakisiklilik abidesi birinde bulamazdim mesela.
Bir de bu dedigin makyaj azaltmayi deneyecegim, biliyorum insanlar bana iyi davranmayacak ama yine de deneyecegim

Azra Ece .!.:

Yaşınızı yazmamış olsaydınız inanın bu yazıyı ergen bir kızın yazdığını düşünürdüm, sivilceleri çıkmış, bedeni değişime uğramış, sürekli ayna karşısına geçip kendini beğenmeyen bir ergen...
Siz olgun, işi ve çevresi olan bakımlı bir bayansınız. Allah herkesi farklı yaratmış, siz bedeninizde var olan güzelliklerin farkına varın, aynaya bakınca sadece dışınızı değil içinizi de görün ve bu takıntınızı unutun. Hatta siz bi süre aynaya bakmayın rahat edecekseniz

Genişletmek için tıkla...

Evet yasim var ama travmayi atlatamadim ki henuz.. Bundan sonra aynaya baktigimda icimdeki guzellikleri de gormeye calisacagim, deneyecegim. Tskler

Çirkin ördek yavrusu sendromu..
Dününe değil bugününe odaklan.
Makyajla kendini iyi hissetmen gayet normal, bir sır vereyim mi tüm kadınlar kendini makyajlı daha iyi hissediyor.
Herkesin kendi içinde özgüvensizlikleri olabilir önemli olan hayatını etkilememesi
Gerekirse bu konularda terapi de alabilirsin