- 18 Aralık 2015
- 5
- 0
- 1
- 45
- Konu Sahibi hayat ve dertler
- #1
merhaba arkadaşlar. ben bugün üye oldum. konuya girmek istiyorum.
eşimle 3 aydır konuşmuyoruz. sorun benim onu merak etmem. aslında çok sıkmam. yapmak istediği hobileri yapmasına destek bile olurum. "birgün geç oldu ve merak ettim. mesaj attım cevap vermedi. aradım açmadı. yarım saat sonra işteyim diye msj attı. merak ettim iyiyisen sorun yok dedim. merak etme bişey olursa duyarsın demiş mesajında." bu cevabına kırıldım hatta birazda kızdım. çünkü haketmemiştim. bunun üstüne aramızda kırgınlık oldu ve konuşmamaya başladık. olayı çok ayrıntılı anlatırsam uzun olacak. o yüzden özetlemeye çalışacağım. aradan 1 ay geçti eşim konuşmak istedi ama ben çok kırılmıştım ona çünkü kötü bişey yaptığımı düşünmüyordum. o haftasonu eve gelmedi. msj atmış kafamı dinlemeye ihtiyacım var beni rahat bırak bende seni rahat bırakıyorum diye. yıkıldım çok sinirlendim. aradım defalarca sayısını hatırlamıyorum hiçbirine cvp vermedi. msj attım yerini söyle geliyim konuşalım diye. gelme istemiyorum dedi. gelince konuşur dedim bol bol dua ettim. gecem gündüzüm kalmamıştı. ama yine aynı benimle gözgöze dahi gelmek istemiyor. benim bulunduğum ortamda durmuyor. biraz daha zaman geçtikten sonra ben konuşmak istedim hayır dedi. önemsemedim gelir dedim. ama baktım ki geleceği yok bir daha gittim yanına seni kırdıysam özür dilerim ama bende verdiğin cevabı haketmedim, uzatmayalım lütfen dedim. ama eşim yüzüme dahi bakmıyor, ona dokunmak istediğimde bana karşılık vermiyor ve çok soğuk davranıyordu ve benimle yine konuşmak istemediğini söyledi. çok üzüldüm stresten hastalandım acile kalktım hastaneye yanıma bile gelmedi. annem evde bırakmak istemedi onlara götürdü. düzelince git diye. çünkü 3.5 yaşında bir kızım var. o gece yanıma dahi gelmedi. üzüntüden tekrar hastaneye götürdüler. artık ağlayamıyordum. çaresizdim. 2 gün sonra eve gittim. bana sadece soğuk bir ses tonuyla nasılsın dedi ve işe gitti. gelip sarılmasını bekledim öpmesini bekledim ama karşımda buzdan bir duvar vardı. hastalandığım için kayınvalidem geldi saolsun bakmaya. 3 günde 4 kilo verdim stresten. hiçbirşey yemez hale geldim. bir yandan da çocuğa farkettirmemeye çalıştım.
annesi gelince yemeğe çıktık dışarı. 2-3 cümle konuştu benimle. hah dedim düzeldi. eve geldiğimizde yanına gittim (ama kırgın bir kadın olarak) yine beni red etti. dokunmak istedim arkasını döndü. bitmişim yıkılmıştım. biri varsa söyle çekiliyim aradan dedim. ama ben böyle daha fazla sürdüremem dedim. sen bilirsin dedi. bütün gece ağladım. Allahıma dua ettim. bu arada bugün 3 ay oldu. ne konuşuyor ne de her hangi bir cinsellik olmadı aramızda.
çok tasvip etmediğim halde bir arkadaşımın vasıtasıyla bir hocayla görüştüm. (inanmadığımdan değil piyasa belli herkese güven olmuyor) eşin çok sinirli bir insan ve onun tarafından yani akrabalarından sizi çekemeyenler var hasetlik çok kızım dedi. ıkısi birleşince bu adam senden soğumuş. büyü muska yok ama bu ugraşmalar hiç bitmeyecek dedi.
dün gece eve geç geldi baktım araba yok. bugüne kadar hiç yapmadığım bir şey yaptım ve cüzdanına baktım sabah. bir kağıt vardı. psikiyatriye gitmiş. çok üzüldüm ve ağladım. ama beni yanına yaklaştırmıyor, konuşmuyor. şu durumda yanında olmak isterdim ama imkan vermiyor. 5 yılımız bitti. sakin bir insanım. çalışıyorum. doğum günü, evlilik yıldönümümüzü hatırlamasa bile sorun çıkarmadım. boşver dedim kendi kendime. defalarca dedim ki ben sadece ilgi sevgi bekliyorum. tek dileğim bu. ama yok yok.
ben ne yapmalıyım. şuan konuşmuyoruz üstüne gitmiyorum. aynı evde iki yabancıyız. lütfen bana yardım edin. çok ihitiyacım var. onun bu döneminde yanında olmak istiyorum ama yaklaştırmıyor bile. sevgiler
eşimle 3 aydır konuşmuyoruz. sorun benim onu merak etmem. aslında çok sıkmam. yapmak istediği hobileri yapmasına destek bile olurum. "birgün geç oldu ve merak ettim. mesaj attım cevap vermedi. aradım açmadı. yarım saat sonra işteyim diye msj attı. merak ettim iyiyisen sorun yok dedim. merak etme bişey olursa duyarsın demiş mesajında." bu cevabına kırıldım hatta birazda kızdım. çünkü haketmemiştim. bunun üstüne aramızda kırgınlık oldu ve konuşmamaya başladık. olayı çok ayrıntılı anlatırsam uzun olacak. o yüzden özetlemeye çalışacağım. aradan 1 ay geçti eşim konuşmak istedi ama ben çok kırılmıştım ona çünkü kötü bişey yaptığımı düşünmüyordum. o haftasonu eve gelmedi. msj atmış kafamı dinlemeye ihtiyacım var beni rahat bırak bende seni rahat bırakıyorum diye. yıkıldım çok sinirlendim. aradım defalarca sayısını hatırlamıyorum hiçbirine cvp vermedi. msj attım yerini söyle geliyim konuşalım diye. gelme istemiyorum dedi. gelince konuşur dedim bol bol dua ettim. gecem gündüzüm kalmamıştı. ama yine aynı benimle gözgöze dahi gelmek istemiyor. benim bulunduğum ortamda durmuyor. biraz daha zaman geçtikten sonra ben konuşmak istedim hayır dedi. önemsemedim gelir dedim. ama baktım ki geleceği yok bir daha gittim yanına seni kırdıysam özür dilerim ama bende verdiğin cevabı haketmedim, uzatmayalım lütfen dedim. ama eşim yüzüme dahi bakmıyor, ona dokunmak istediğimde bana karşılık vermiyor ve çok soğuk davranıyordu ve benimle yine konuşmak istemediğini söyledi. çok üzüldüm stresten hastalandım acile kalktım hastaneye yanıma bile gelmedi. annem evde bırakmak istemedi onlara götürdü. düzelince git diye. çünkü 3.5 yaşında bir kızım var. o gece yanıma dahi gelmedi. üzüntüden tekrar hastaneye götürdüler. artık ağlayamıyordum. çaresizdim. 2 gün sonra eve gittim. bana sadece soğuk bir ses tonuyla nasılsın dedi ve işe gitti. gelip sarılmasını bekledim öpmesini bekledim ama karşımda buzdan bir duvar vardı. hastalandığım için kayınvalidem geldi saolsun bakmaya. 3 günde 4 kilo verdim stresten. hiçbirşey yemez hale geldim. bir yandan da çocuğa farkettirmemeye çalıştım.
annesi gelince yemeğe çıktık dışarı. 2-3 cümle konuştu benimle. hah dedim düzeldi. eve geldiğimizde yanına gittim (ama kırgın bir kadın olarak) yine beni red etti. dokunmak istedim arkasını döndü. bitmişim yıkılmıştım. biri varsa söyle çekiliyim aradan dedim. ama ben böyle daha fazla sürdüremem dedim. sen bilirsin dedi. bütün gece ağladım. Allahıma dua ettim. bu arada bugün 3 ay oldu. ne konuşuyor ne de her hangi bir cinsellik olmadı aramızda.
çok tasvip etmediğim halde bir arkadaşımın vasıtasıyla bir hocayla görüştüm. (inanmadığımdan değil piyasa belli herkese güven olmuyor) eşin çok sinirli bir insan ve onun tarafından yani akrabalarından sizi çekemeyenler var hasetlik çok kızım dedi. ıkısi birleşince bu adam senden soğumuş. büyü muska yok ama bu ugraşmalar hiç bitmeyecek dedi.
dün gece eve geç geldi baktım araba yok. bugüne kadar hiç yapmadığım bir şey yaptım ve cüzdanına baktım sabah. bir kağıt vardı. psikiyatriye gitmiş. çok üzüldüm ve ağladım. ama beni yanına yaklaştırmıyor, konuşmuyor. şu durumda yanında olmak isterdim ama imkan vermiyor. 5 yılımız bitti. sakin bir insanım. çalışıyorum. doğum günü, evlilik yıldönümümüzü hatırlamasa bile sorun çıkarmadım. boşver dedim kendi kendime. defalarca dedim ki ben sadece ilgi sevgi bekliyorum. tek dileğim bu. ama yok yok.
ben ne yapmalıyım. şuan konuşmuyoruz üstüne gitmiyorum. aynı evde iki yabancıyız. lütfen bana yardım edin. çok ihitiyacım var. onun bu döneminde yanında olmak istiyorum ama yaklaştırmıyor bile. sevgiler
