Çok mutsuzum artık bir çözüm bulamıyorum. Üniversite mezunuyum, evliyim ancak çalışmıyorum. Beni tanıyan herkes görür görmez iş arıyor musun, hala iş bulamadın mı diyor.
Üniversiteyi bitirdikten sonra farklı bir alanda uzmanlık için eğitim aldım. Bu eğitim için 5 kişi alıyorlardı ben 5. olarak girdim ve bu eğitim süresince bana sen sonuncusun sen aptalsın sen anlamazsın muamelesi yapıldı. 5 kişiden 2 si kız 3 ü erkekti. Erkeklere her şeyi öğrettiler kızları dışladılar. Soru sorduğumda duymazdan gelip arkamdan gülüyorlardı. Hiçbir şey öğrenemedim onlardan. Erkek olanlara iş buldular bizleri değil bir yerlere önermek, işe almayı düşünenlere ben olsam almam kızlarla çalışılmaz diyerek bizi her şeyin dışında tuttular. Diğer kız arkadaşımın torpili olduğundan o da yeni işe girdi ben kaldım.
Eşim üstüme gelmiyor ama ben bu alanda verilen seminerlere bile bizi dışlayan insanları göreceğim diye katılamıyorum. Eğitim konusunda 0 ım. Oradaki eğitim süresince bana yaptıkları yüzünden defalarca sinir krizi geçirdim. Bir süre sonra özgüvenimi kaybettim. Bir yılı aşkın süredir kendimi gerçekten aptal, bir iş beceremez gibi hissediyorum.
Şu an çalışmadığım için evdeyim eşim işe gidince oturup en başından ders çalışmaya başlayayım diyorum. Yapamıyorum. O kadar etki etmiş ki üstüme hala kabuslar görüyorum.
Başarısızlığın getirdiği ezikliği mutsuzluğu fazlasıyla yaşıyorum. Kimselere diyemiyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum
(
Üniversiteyi bitirdikten sonra farklı bir alanda uzmanlık için eğitim aldım. Bu eğitim için 5 kişi alıyorlardı ben 5. olarak girdim ve bu eğitim süresince bana sen sonuncusun sen aptalsın sen anlamazsın muamelesi yapıldı. 5 kişiden 2 si kız 3 ü erkekti. Erkeklere her şeyi öğrettiler kızları dışladılar. Soru sorduğumda duymazdan gelip arkamdan gülüyorlardı. Hiçbir şey öğrenemedim onlardan. Erkek olanlara iş buldular bizleri değil bir yerlere önermek, işe almayı düşünenlere ben olsam almam kızlarla çalışılmaz diyerek bizi her şeyin dışında tuttular. Diğer kız arkadaşımın torpili olduğundan o da yeni işe girdi ben kaldım.
Eşim üstüme gelmiyor ama ben bu alanda verilen seminerlere bile bizi dışlayan insanları göreceğim diye katılamıyorum. Eğitim konusunda 0 ım. Oradaki eğitim süresince bana yaptıkları yüzünden defalarca sinir krizi geçirdim. Bir süre sonra özgüvenimi kaybettim. Bir yılı aşkın süredir kendimi gerçekten aptal, bir iş beceremez gibi hissediyorum.
Şu an çalışmadığım için evdeyim eşim işe gidince oturup en başından ders çalışmaya başlayayım diyorum. Yapamıyorum. O kadar etki etmiş ki üstüme hala kabuslar görüyorum.
Başarısızlığın getirdiği ezikliği mutsuzluğu fazlasıyla yaşıyorum. Kimselere diyemiyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum
