Aslında bunu da düşünüyorum tabii ki, ama hem kök ailemde hem de kendi ailemde hissettiğim sevgisizlik bana sevgisiz bir hayatın mümkün olmadığını düşündürüyor, sevilmek istiyorum, sevmek de. Ve işimde pürüz çıkana kadar zaten çok aktif ve başarılıydım, ama şimdi kendimi hiç bir şey bilmiyormuş ve bir daha güzel işlere imza atamayacakmışım gibi hissediyorum
Bağlanma isimli kitap var onu okuyabilirsiniz
Bu erkeklerin boş savunmaları gibi gelir bana hep ama en iyisini siz bilirsiniz, durduk yere hissetmezsiniz bir aksililkte var gibi
Şuan ne hissettiiriyor mesela?ya ne kadar güzel yazmışsınız, bazen insan düşününce kötü oluyor, bana böyle değildi diye ama demek ki böyle düşünmek kestirmek lazım. o tür arkadaşlara kalırsak bende asla biriyle olamayacak kadar çok şey istiyordum...
Başlarda beraber kurduğumuz hayaller, isteklerimizin ve beklentilerimizin çok ortak ve benzer olmasından sonra şuan sadece hayal kırıklığı hissediyorum. Evet bende öyle düşünüyorum, bir aksilik olmasa böyle hissetmezdim. Ve maalesef hislerim kuvvetlidir. Bazen de bu düşünceleri at kafandan çekim yasası gibi düşündükçe seni bulur diyorum ama çok kısa süre düşünmeden ya da kıyas yapmadan durabiliyorum.Bu erkeklerin boş savunmaları gibi gelir bana hep ama en iyisini siz bilirsiniz, durduk yere hissetmezsiniz bir aksililkte var gibi
Sevgisizlik insanı etkilesde de çok fazla beklentiye girmekte doğru değil.
Evet anlattığınız gibi oldu. Şu dönem sakin kalmaya çalışıyorum, sabrı öğreniyorum ki hiç sabırlı biri değilimdir. Elimdekilerle mutlu olmaya, hayatımı daha iyi bir yere taşımaya çalışıyorum. Elimden geldiğince sadece sevgilime değil etrafımdaki sevdiklerime yardımcı olmaya çalışıyorum. Aynı şekilde beni tanıyan ve anlayan insanlar da bana destek olmaya çalışıyor.
+1
Yanlış ifade etmiş olabilirim, farklı dönemlerde aynı iş yerinde çalışmıştık ben ismen biliyordum. 1-2 kez de görmüşlüğüm vardı. Sonrasında farklı işler yüzünden tekrar şirkete sık sık gidip gelmeye başladığı için daha yakından tanışma fırsatımız olmuştu. Gizlemek isteyen kendisi. Ben artık en azından dışarı rahatça çıkabilmeyi, yakın arkadaş çevremizin bunu bilebileceğini düşünüyorum. Yorumunuzdan anlayabildiğim kadarıyla vereceğim cevaplar bu şekilde.
Ortada kaldım diye düşünmedim çünkü evlilik içerisinde de ikili yalnızlıktan dolayı kendime bir hayat kurmuştun. Okul, iş, hobilerim vs. Bunlarla vakit geçiriyordum. Başarısızlık olarak görüyorum evet maalesef sanıyorum çevremden bana bu şekilde hissettiriliyor da olabilir. Bu hisler yüzünden daha önce keyif alarak yaptığım şeyleri de yapamaz hale geldim. Bunun için de üzülüyorum
Bana anlattıklarınız geçici bir süreç gibi geliyor .Biliyorsunuz hayatta ölüm hariç her şeyin çaresi var derler.Sanırım yalnız kalamayan bir insansınız boşanmak büyük bir travmadır atlatmak zaman alır yeni ilişkiler bazen mutluluk vermek yerine dert olur.Önce işinize odaklanın oradaki problemi çözün,devam edebileceğiniz hobileriniz varsa onları yapın.ilişkiyi çok kafaya takmayın hatta biraz salın bence.kafanızı başka şeylerle meşgul ettikçe,başka hedefler belirledikçe ilişki tarafındaki sıkıntılar daha az aklınıza gelecek karşı tarafı bana ilgi göster diye boğdukça onun gözündeki değerinizi düşürüyorsunuz kendi hayatınıza mutluluğunuza odaklanın ailenizle size moral olacak arkadaşlarınızla vakit geçirin belki de ilişkinizin doğru olmadığını anlayacaksınız bu sayede.
