başkalarına imrenmek

senin için en güzeli iyi bir yer kazanmak okumak mesleğini eline almak olcak
 
okuyup güzel bir mesleğe sahip olursan,
hayal ettiğin o hayatı yaşayabilirsin.
 
Elindeki imkanlarla hayatini degerlendir. Bence mutlu olmak maddiyata bagli degil. Insanin kafasina olup biten birsey. Sizde mutlu olun :KK49:
 
Gülümsedim istemsiz...
İlkokul 2'ten itibaren bakıcılarla problem yaşadığım için benden 3 yaş küçük kardeşime baktım. Tam lisede rahat edecekken 15 yaşımda diğer kardeşim doğdu bu sefer de ona baktım, yaz tatillerim falan onunla geçti. Kardeşim şu an 14 yaşında, annem ise 59. O da diyor mudur acaba annesi arkadaş gibi olanlar var diye? Yoksa ne güzel annem beni korudu, kolladı, pırıl pırıl yetiştirdi, eğitimim için ziynet eşyalarını sattı, ablamı evlendirmek için kredi çekti, abimi okutmak için kredi çekti, beni dershaneye göndermek için kredi çekti, yapmasa yapmazdı mı diyordur?
 
Perdeler için kornişin ucuna sökülmesin diye olan aparatlardan takın.
Diğer ana temaya gelince yuvada anne sıcaklığına kızmasına bile bu kadar ihtiyacı olan çocuklar varken şükürsüz kalıyorsunuz onların yanında.
 
Daha önce birkaç konunuza daha denk geldim ve içerik hep aynı. Hep bir şikayet, sızlanma, memnuniyetsizlik. Belki zor bir hayatınız var ve başkalarına özeniyorsunuz, anlıyorum gençsiniz çok doğal bir şey bu. Ama böyle sızlanarak hiçbir yere varamazsınız. Kimse bir sihirli değnek uzatıp hayatınızı değiştirmeyecek. Tek yapmanız gereken okuyup kendi işinizi elinize almak. Maddi olarak da rahata erersiniz o zaman. Ama böyle yapmak hiçbir fayda getirmez size.
 
Çoklu alıntı yapamadım kızlar mobildeyim.
Ben zaten 4x4lük hayat istemiyorum, çünkü kimse kusursuz bir hayata sahip değil. Istediğim biraz mutluluktu. Mesela bugün yoruldun dinlen diyebilir, iki çift tatlı söz söyleyebilir ne biliyim. Ama yok, sanki benim evladım, sanki ben analarıyım sanki ben yapmak zorundayım. Evime tv kumandasını almak istiyorum, kitap okumak istiyorum, kendime vakit ayırmak istiyorum. Ama yok nerdeee?
Allahtan tek dileğim eylülde kaçmak burdan.Bu yaşıma kadar nasıl katlanmışım kendime inanamıyorum. Ama artık tükeniyorum. Kardeşim yüzmeye gidiyor.
Haftada bir gün babam evde, o zaman bile sumoshh kalk kardesine bak diyor. sumosh sofrayi kur sumosh şunu yap. Artık saygım kalmadı, eskiden susardım artik aileme cevap veriyorum. Yeter diyorum hergün yüzlerine karşı yeter diye bağırıyorum. Ama umurlarında mı? Tabiki hayır. Şükretmeye gelince, böyle şükrederek de mutlu olunmuyor
 
Neden bu isyan halleri? Hepimiz şanslı dogmuyoruz ki! O şanslı olarak nitelendirdigin kesim sadece azınlık. Ama asıl şans insanın kalbinde. Kendini kendi içinde hapsetmeyip özgür bırakırsan eğer o zaman hafiflersin. Surekli bi kıyas halleri...
Bence sen hayata kendini düşüncelerini değiştirerek başla.
Iyi bitmez.
Zor bi hayatin olabilir bilmiyorum belki sadece simarikliktir bu yaptığın bilmiyorum. Bilmediğim için bu konuda yorum yapmiyorum.
Daha iyi olsan daha da iyisini istermissin gibi geldi bana. Yani bunun sonu yok ama birseylerin değişmesini istiyorsan eğer kendinden başla.
Kimse gelip seni evlatlık edinip hayatını degistirmeyecek bu saatten sonra.
Ama benden sana bi tavsiye elindekilerin kıymetini bil.
Param pulum üstüme giyecek kiyafetim yiyecek yemeğim olmasaydı da annem hayatta olsaydı keşke diyorum. Insan neyin eksikliğini yaşıyorsa onu arzuluyor belki. Belki sen de beni anlayamiyorsun.
Ama manevi guzelliklerden uzaklasmamak lazim. Maddi şeyler elde edilir elbet ama sevgi çok onemli. Sevdiklerin hayattayken geçirdiğin her saniye çok kıymetli. Bu arada ben de yillarca kardeşime baktım. Iyiki bakmisim. Yuk olmasın sana sevdiklerin. Inan bana boyle düşünürsen eğer kendini çok daha iyi hissedersin.
 
10 yaşındaki kız kardeşimin de benim gibi konuştuğunu farkettim. İstemiyorum ben burayı canım sıkılıyor üff bunaldım sizden diyor daha bu yaşta. Beni örnek aldığından demiyor, hakkaten onunda daraldigini görebiliyorum..
 
Neden bu isyan halleri? Hepimiz şanslı dogmuyoruz ki! O şanslı olarak nitelendirdigin kesim sadece azınlık. Ama asıl şans insanın kalbinde. Kendini kendi içinde hapsetmeyip özgür bırakırsan eğer o zaman hafiflersin. Surekli bi kıyas halleri...
Bence sen hayata kendini düşüncelerini değiştirerek başla.
Iyi bitmez.
Zor bi hayatin olabilir bilmiyorum belki sadece simarikliktir bu yaptığın bilmiyorum. Bilmediğim için bu konuda yorum yapmiyorum.
Daha iyi olsan daha da iyisini istermissin gibi geldi bana. Yani bunun sonu yok ama birseylerin değişmesini istiyorsan eğer kendinden başla.
Kimse gelip seni evlatlık edinip hayatını degistirmeyecek bu saatten sonra.
Ama benden sana bi tavsiye elindekilerin kıymetini bil.
Param pulum üstüme giyecek kiyafetim yiyecek yemeğim olmasaydı da annem hayatta olsaydı keşke diyorum. Insan neyin eksikliğini yaşıyorsa onu arzuluyor belki. Belki sen de beni anlayamiyorsun.
Ama manevi guzelliklerden uzaklasmamak lazim. Maddi şeyler elde edilir elbet ama sevgi çok onemli. Sevdiklerin hayattayken geçirdiğin her saniye çok kıymetli. Bu arada ben de yillarca kardeşime baktım. Iyiki bakmisim. Yuk olmasın sana sevdiklerin. Inan bana boyle düşünürsen eğer kendini çok daha iyi hissedersin.
Benim bunaldığım şey sadece maddiyat değil, maneviyat da. Yoruldum. Alıp başımı gitmek istiyorum. Kardeş bakmak güzeldir, aşırı olmadığı sürece.
 
Mutsuzluk sendromu diye bir şey varsa sendeki tam olarak bu.
Şu an istediğin şeylerin hepsine sahip olsan fazla sürmeden onlardan da sıkılırsın gibi geliyor bana.
Ben lisedeyken bütün yaz tatilimin bebek bakmakla geçmesi fazlasıyla bunaltmıştı ama annem çalışıyordu mecburen baktım. Artık biraz büyüyünce sıkılmanın çözüm olmadığını anlayıp kendimi de memnun edecek şeyler yapıyordum. Hele 4. sınıf ve sonrasında sinema ve kafe arkadaşım olmuştu, kitapçılarda beraber geziyorduk, petshoplara bakıyorduk, evde film izliyor, müzik dinliyorduk. Sen ne kadar örnek almıyor desen de kardeşin seni örnek alıyor. Çünkü benimki benden 15 yaş küçük olmasına rağmen tıpkı benim gibi bir hayvansever, kitaplara ve sinemaya bayılıyor, tıpkı benim eskiden giyindiğim gibi giyinme çabasında, tıpkı benim gibi dublajlı filmlerden nefret ediyor:) Bunların sebebi benim çünkü hepsi onunla yaptığım şeyler ve benden öğrendi. Sen de kardeşine bak-kendini gör ve madem bakmak zorundasın beraber de bir şeyler yap.
 
bence düşüncen çok yanlış..herkes çocuğunu özel üni. gönderemicek diye yada ne bileyim abd ye yollayamıcak diye çocuk yapmasın mı?herkesin kendine göre maddi durumu var..sende ona alış bence başka insanlara özenceğine..

sonuçta bizde monoko prensesi deiliz..ama evlat sahibi olmak buna engel deil..
 
Bunalmışsın haklısın da, gençsin yaşıtların gibi yaşamak istiyorsun istemek de hakkın ama herşey istediğimiz gibi olmuyor hayatta, ailen de memnun değildir bu durumdan ama onların da imkanları kısıtlı sen de biliyorsun. Aile olmak böyle birşey kader yoldaşlığı yapmak birbirine yardımcı olmak.ben küçük yaşta annemi kaybettim mesela evin tüm sorumluluğu üstümdeydi tabii ki zordu seni anlamıyor değilim ama yıllar geçtikçe anlayacaksın tüm bu fedakarlıkların yapılması gerektiğini. Kendi ayaklarının üstünde duracaksın sen de o zamana kadar kendi kendini dinleyip doldurma.
 
haklısın, o senin kardeşin çocuğun değil.. anladığım kadarıyla sen baktıkça üzerine bırakmış ailen.. sana bir abla tavsiyesi, üniversiteyi bitir, iyi bir ortalama yap ve sende git yurt dışına.. orada master yap, iş bul ve hayalindeki hayatı yaşa.. bugüne kadar böyle gelmiş olabilir ama bundan sonra böyle gidecek diye bir şey yok..
 
X