bir tiyatro oyununda oyunun kendi payıma düşen kısmını evde birçok kez prova etmeme rağmen,yönetmen(hocamız) ve diğer oyun arkadaşlarımın karşısında tekrar provaya çıkacağım vakit tüm tekst aklımdan silinmiş gibiydi.heycandan hem ayaklarım hemde sesim titriyordu..gözümü kapattım bunu başaracağım dedim,sonuç olarak yaptığımız oyun ingilizce komedya türüydü ve biz derselerini aksatmaya başlamış,maddi krizden ötürü bunalıma girmiş yabancı dil öğrencilerini anlaşılır şekilde oynayarak morallerini düzeltecektik,biran olsun olumsuzluklardan uzaklaştıracaktık....bu oyunu oynayarak en önemlisi kendimi kendime kanıtlamış olacaktım..besmelemi çektim,derin bir neffes aldım ve kim ne derse desin ben bunu başaracağım dedim..oyuna başladım titreyen sesim ve ayaklarım yerini kendine güvenmeye bırakmış oyunun tüm gerekliliklerini yerine getirmeye başlamıştım..öyleki herkes benim şahsıma değil oynadığımkaraktere gülüyorlardı..bitirdiğimde bir alkış koptu..tüm arkadaşlarım şevke gelmiş ve hocamızın isteği üzere tekrar oyunu prova etmiştik..büyük rolü yani başrolü kapmış tekste(bizim kendimizin yazdığı) yeni kelimeler,hareketler eklenmişti(çünki sürekli üretiyorduk) oyun tam 57 kez oynandı,ingiltereden hocamızın ingiliz arkadaşları seyretmeye geldiler ve onların dilinde onları güldürmekçok zor diyen hocamız şaşkınlıkla onların gülmekten gözlerinden yaş gelmesini izlemiş,seinçten yerinde duramaz olmuştu..sonra birkaç sene başka okullarda hocamızın isteğiyle bu oyunumuzun eğitimlerini verdik..ödül aldık,gurur duyduk..yani kısacası kendimi kendimekanıtlamış oldum..sende kendini kendine kanıtla-kimin ne dediği,ne hissettiği değil senin kendini nasıl iyi hissettiğin önemli-