- 20 Kasım 2015
- 1.395
- 1.244
- 83
- Konu Sahibi kadinistemezse
- #1
Merhaba hanımlar... Çok yalnızım malesef ki ve en büyük derdim bu.. Hayatımda erkek arkadasım vardı her şeyim oydu onla da ayrıldık... En azından vakıt bır sekılde gecıyordu... Ama şimdi kimse yok. Tek başıma yasıyorum. Ailemle gorusmuyorum 3 yıldır. Akrabalar var ama uzaktalar bayramlaşmak için aradım tel de konustuk. Ama yalnızlıgıma ortak olacak kımseyı bulamıyorum. Arefe ve bayramın 1 günü izinliydim. Dün ve bugün çalışıştım, çalışıyorum. İnanın işten çıkınca ne yapıcam nasıl vakit geçiricem diye dusunuyorum. Sanki dünyada kimse yok ben tek basımayım gibi hissediyorum. Kendime acıyorum üzülüyorum da bi yandan ve aileme daha da kin besliyorum. Çünkü bir ailenin yarattıgı boslugu dolduramıyorum ama kendi ailem değil istediğim gercek bir aile.. Onun boslugunu hıssedıyorum. Farkındayım biraz depresif hisler bunlar ama şu an boyle hıssedıyorum. Bunlar belki de erkek arkadasımdan ayrılmanın verdiği acı ama gercekten cok acı... Eve giderken başka evlere bakıyorum, başka hayatlara... Merak ediyorum. Ne yapıyor insanlar diye...Bakıyorum " a onlar da evdeymiş ben de gideyim evde vakit geçireyim" diyorum... Nedir bu durum bileniniz var mı?