Merhabalar hepinize. Rabbim bazı dertleri dağlara yüklemiş de dağlar kabul etmemiş, insanoğlu kabul etmiş. Şöyle dönüp bakıyorum hayatıma, diyorum ki '' Allahım inşallah bu imtihanı hakkıyla verebiliyoruzdur''. Biz beş kardeşiz, annem babam akraba evliliği yaptığından üç çocukları da kalp hastası. En küçüğümüz ise hem kalp hastası hem zihinsel engelli. O kalp hastası çocuklardan biri de benim. 27 yaşındayım. Kalp akciğer nakli olmam gerekiyor bu hastalıktan kurtulmam için. Kısa süre önce evlendim ancak çocuk sahibi olmam çok riskli. Annem deseniz hangi çocuğuna üzüleceğini şaşırmış durumda. Babam çok iyiyken birdenbire kalbi çok zayıflamış denilerek hastaneye yatırıldı birkaç gündür. Daha 48 yaşında babam ama durumu kritik. Ben deseniz her günüm ayrı ağrı ayrı zorluk. Ben her türlü acıyı çekmeye razıyım ama ailemden birine bir şey olunca dayanamıyorum. Ne uykum kalıyor ne huzurum. Dayadık sırtımızı Rabbime dua ediyoruz. Herkes birbiri için ellerini açıyor Yaradana.
Bence siz de kimin ne dediğini, size ne yaptığını boş verin. Sağlığınız yerindeyse ve sevdikleriniz yanındaysa her şey o kadar kolay ki. Hayat o kadar lezzetli ki. Varsın küçücük bir evde otursun insan ne önemi var. Gece rahat uyuyabildikten sonra ne önemi var nasıl bir yatakta yattığınızın. Huzurla yendikten sonra et yemeseniz de oluyor. Yeter ki rahat rahat ,içinize dola dola nefes alın...
