Bazen kendini nadasa mı bırakmalı insan ?

Merhabalar..Konuya ortasından dalmış gibi olucam ama -belki de ortada gerçek bir konu yoktur-
Bir süredir çalışmıyorum yaklaşık 10 ay kadar bir süre bu.Bu zamana kadar yani kendimi bildim bileli okudum ders çalıştım,uzun bir eğitim süreci yaşadım.Sonrasında sadece 2 ay boş kaldım Ve cok yorucu olan gece gündüz kavramının olmadığı bir işte çalıştım 1.5 sene.Üniversite dönemi,yoğunluk ,ruhsal bunalımlar Ve sonrasında iş yaşamı cok yordu beni.Kariyerimde yükselmek için girmem gereken bir sınav var Ve ben bu sınava çalışabilmek adına 10 ay önce istifa ettim.Ancak durumum şu Ki ;içimden hiçbir seu yapmak gelmiyor.Çalısmak istemiyorum ,yıldım yoruldum.Çalısmadıgım her an benim zararıma bunu da biliyorum.Bi yandan yasım geçiyor bir yandan maddi rahatlığa bir an önce kavuşmak istiyorum.Hayat felsefem bu zamana kadar hep çalışmak,tek basına güçlü olarak ayakta durabilmek,üretebilmek ,gelişmek üzerine oldu.Fakat öyle bir dönemdeyim ki kendimi beynimi biraz nadasa bırakıp düşünmek istiyorum .Ailem eşim cevremdekiker sürekli sınava çalışmam yönünde baskı uyguluyorlar.Tükenmislik sendromu içindeyim bir bakıma.Nasıl yol alacağımı bilsem de o yola çıkmak içim gücüm yok sanki.Atalet halindeyim..

Fazlasıyla yormuşsunuz kendinizi sanırım.Hayatta her konuda ölçülü olmak gerek.Ben de bunu ağır bedeller ödeyerek öğrendim.O tükenmişlik sendromundan kurtulmak için biraz dinlenmek iyi gelebilir.Ama çok fazla bırakırsanız kendinizi hiç toparlanamayabilirsiniz.Buna da dikkat etmek lazım.Kendinize bir süre verin ve o süre zarfında gezin,tozun,tatil yapın.Ruhunuza iyi gelen eylemlerle uğraşın.Kendinize şefkat gösterin.İçinizle muhabbet edin.Bazen o kadar hırs yapıyoruz ki,kendimize bir nesne gibi davranıyoruz ve nefsimiz bunun intikamını eninde sonunda alıyor.

Selamlar.. Ailelerimiz bizi düşünüyor. Daha iyi bir geleceğe sahip olmanın çok çalışmaktan geçtiği düşüncesindeler ancak yorulduğumuzu kendilerine anlatmakta belki de güçlük çekiyoruz. Bence onları karşına al ve bize yazdıklarını onlara anlat. Eminim dinlenmeni isteyeceklerdir.

İçinde bulunduğunuz durum fazlasıyla zor.İlla bişey yapmak zorunda hissetmeyin kendinizi.Böyle zamanlarda ailemiz,eşimiz dostumuz (bizim iyiliğimizi düşündüğünden) telkinler,tavsiyeler verecektir muhakkak ama dinleyin geçin.
Daha ziyade dinlenin.Daha olmadı anlatın içinizdekileri.Bu yazdıklarınızı onlarla da paylaşmayı deneyin.