Bebbegimin yaninda esimden şiddet gordum, demek boyle oluyormus, kalbim paramparca...

İkinizin de sinirleri çok bozulmuş.Özellikle bebekler küçükken iki tarafta çok farklılaşabiliyor.Eşinizin sizi itmesi ve tokat atması çok ama çok yanlış ve üzücü.O da eminim en az sizin kadar üzülmüştür zaten ağladı diyorsunuz.Ona bir daha bunu yapmaması gerektiğini ve evliliğinizi kafanızda ne kadar zor bir soru işaretiyle bıraktığını direkt olarak eşinize söyleyin.Ben burnu sürtsün gibi şeyler söylemeyeceğim çünkü birbirinizi seviyorsunuz yazılarınızdan belli, ona yine en doğru şekilde nasıl davranmanız gerektiğini aslında siz biliyorsunuz.Sadece biraz nefes almanız lazım, iki küçük çocukla çok bunalmışsınız.

Bu arada eski yazdıklarınızı okudum.Eşiniz size yardımcı mıdır?Annesi geldiğinde çok değiştiğini yazmışsınız, şu anda nasıl peki?

Burada sana kesinlikle boşan diye ahkam kesen çok olacaktır. Önemli olan şu an senin ne istediğin...

"Kol kırılır yen içinde kalır" bu öncedenmiş şimdi böyle bir tahammül söz konusu değil...

Kendimden örnek vermek istemiyorum aslnda ama dayak ve aldatılmak en büyük korkum sanırım affedemez ve senin düşündüklerini düşünür boşanmaya kadar giderdi kararım...

İşin mesleğin var çocuklarına çok rahat yetersin en kötü yanına bir yardımcı alırsın ilk zamanlar, zaten sonraları sende alışırsın...

Kafanı topla etraflıca düşün taşın altından kalkılmayacak bir durum yok...

Mune .!.:

En çokta bu acıtıyor değil mi? Vücudumuza aldığımız darplar geçiyor belki ama yüreğimize aldığımız yaralar kapanmıyor.
Size bir yol gösteremem belki, evlilikte evlilikle ilgili kararlar da iki kişiliktir çünkü ama önce bir sakinleşin, kafanızı toparlayın sonra ne yapacağınıza karar verin.

Genişletmek için tıkla...

Kalp ve ruh en zor iyileşen yerdir

Sen neden oyuncak fırlattın kı
Senın davranışında yalnız
Senın yaptıgında cocuk yanında sıddet
Farkında mısın?

Çocuklar için bir şans daha ver tekrarlarsa vicdanın rahat olur en azından

Sinirleriniz yıpranmış.
Karşılıklı şiddet eğilimi olmuş.
O parmağini sallarken siz de ona oyuncak atmissiniz.Bir taraf çok öfkeliyken diğer taraf her zaman daha sakin olabilmeli.
İkinizde hatalisiniz.Tabi en çok eşiniz hatalı.Siz bir hataya düşüp vurmuş olsanız dahi size el kaldirmamalı.
Birdaha bunlar yaşanmamalı.

Karar sizin.

Bizim de aynı sizin gibi sorunlarımız vardı.ikinci çocuk oldu ve çok fazla ağlıyordu. O aglayinca eşim çok geriliyordu. Şiddet tarzı birşey hiç olmadı. Şuan oğlum 1,5 yaşında ve evliliğimiz hiç olmadığı kadar mükemmel. İnanamıyorum ama ilk sevgili olduğumuz yıllar gibiyiz. Öncesinde çok kavga ederdik. Yaptıklarım sadece şu. Fazlasıyla Adem Güneş i takip ediyordum ve oradan ogrendiklerimle çocukluk dönemime inip kendi zaaflarimi buldum. Sonra esiminkileri. İnanın çok işe yarıyor. Sonra eşime o sinirli olduğunda tepki vermeyi bıraktım. Çünkü kavga daha da büyüyordu ve bir keresinde sakin sakin konuşurken erkek gibi ona bağırdım zaman bana karşı içinde kin beslediğini söyledi. Beni erkeksi bulduğundan vs... Sonra düşündüm...evet inanılmaz cevap veriyordum ve hicbir lafın altında kalmayıp uzattikca uzatiyordum. Ben eşime birşey söyleyince o uzatmıyor hatta beş dakika sonra unutuyordu. Ben de onun gibi yapıp uzatmadim. Şimdi ben gergin olsam o geri duruyor aynı şekilde o gerginse ben üzerine gitmiyorum. İkinci çocuk gerçekten zor ve yorucu oluyor. Bu bir süreç ....umarım atlatirsiniz. İnanın çocukluk doneminize indiginizde birbirinize daha çok baglanacaksiniz.

Bir de erkekler bebek aglayinca neden ağlattın moduna giriyor. Oğlum gece agladiginda eşim gene niye ağlattın derdi. Bu tepkiye çok sinir oluyordum. Erkeklerin alışması zaman alıyor sanırım şuan tepki vermiyor agladiginda.

pikolata .!.:

Bizim de aynı sizin gibi sorunlarımız vardı.ikinci çocuk oldu ve çok fazla ağlıyordu. O aglayinca eşim çok geriliyordu. Şiddet tarzı birşey hiç olmadı. Şuan oğlum 1,5 yaşında ve evliliğimiz hiç olmadığı kadar mükemmel. İnanamıyorum ama ilk sevgili olduğumuz yıllar gibiyiz. Öncesinde çok kavga ederdik. Yaptıklarım sadece şu. Fazlasıyla Adem Güneş i takip ediyordum ve oradan ogrendiklerimle çocukluk dönemime inip kendi zaaflarimi buldum. Sonra esiminkileri. İnanın çok işe yarıyor. Sonra eşime o sinirli olduğunda tepki vermeyi bıraktım. Çünkü kavga daha da büyüyordu ve bir keresinde sakin sakin konuşurken erkek gibi ona bağırdım zaman bana karşı içinde kin beslediğini söyledi. Beni erkeksi bulduğundan vs... Sonra düşündüm...evet inanılmaz cevap veriyordum ve hicbir lafın altında kalmayıp uzattikca uzatiyordum. Ben eşime birşey söyleyince o uzatmıyor hatta beş dakika sonra unutuyordu. Ben de onun gibi yapıp uzatmadim. Şimdi ben gergin olsam o geri duruyor aynı şekilde o gerginse ben üzerine gitmiyorum. İkinci çocuk gerçekten zor ve yorucu oluyor. Bu bir süreç ....umarım atlatirsiniz. İnanın çocukluk doneminize indiginizde birbirinize daha çok baglanacaksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Adem gunes den faydalandim demissiniz acaba bende sizin gibi nasil kendi zaaflarimi ogrenebilirim biraz alakasiz oldu ama..

pikolata .!.:

Bizim de aynı sizin gibi sorunlarımız vardı.ikinci çocuk oldu ve çok fazla ağlıyordu. O aglayinca eşim çok geriliyordu. Şiddet tarzı birşey hiç olmadı. Şuan oğlum 1,5 yaşında ve evliliğimiz hiç olmadığı kadar mükemmel. İnanamıyorum ama ilk sevgili olduğumuz yıllar gibiyiz. Öncesinde çok kavga ederdik. Yaptıklarım sadece şu. Fazlasıyla Adem Güneş i takip ediyordum ve oradan ogrendiklerimle çocukluk dönemime inip kendi zaaflarimi buldum. Sonra esiminkileri. İnanın çok işe yarıyor. Sonra eşime o sinirli olduğunda tepki vermeyi bıraktım. Çünkü kavga daha da büyüyordu ve bir keresinde sakin sakin konuşurken erkek gibi ona bağırdım zaman bana karşı içinde kin beslediğini söyledi. Beni erkeksi bulduğundan vs... Sonra düşündüm...evet inanılmaz cevap veriyordum ve hicbir lafın altında kalmayıp uzattikca uzatiyordum. Ben eşime birşey söyleyince o uzatmıyor hatta beş dakika sonra unutuyordu. Ben de onun gibi yapıp uzatmadim. Şimdi ben gergin olsam o geri duruyor aynı şekilde o gerginse ben üzerine gitmiyorum. İkinci çocuk gerçekten zor ve yorucu oluyor. Bu bir süreç ....umarım atlatirsiniz. İnanın çocukluk doneminize indiginizde birbirinize daha çok baglanacaksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Cocukluguma kafayi taktigim bir donemdeyim. Ama olumlu anlamda degil. Surekli cocukluguma dair daha onceden farketmedigim ama beni yaraladigini hatirladigim seyler farkediyorum. Ben aslinda cokta istenmeden olmus ikinci cocugum. Annemle babamin arasi iyi degilmis, supriz gelmisim. Neyse bari oldu insallah erkek olur demisler bende kiz dogmusum. Hic anne sutu almamisim. Daha vitaminken olan durumlara bile takiyorum suanda. Etrafimda 1. Derece olan tum yakinlarima bir sebepten icten ice kusum. Haliyle disaridanda belli ediyorum bu durumu. Esimin bazen yemek yiyis sekli, uyumasi, mayisikligi, surekli evin bi yerinde terlik birakmasi, ortaligi dagitmasi toplamamasi rahatsiz ediyor. Ama o 1 hafta seyahate gitse napcagimi sasiriyorum. Cocuklar konusunda destek bana. O yokkn yemek yapamiyorm cocuklari yikayamiyorum. Annem benim evine gelmez. Sebebi yok. Gel burda kal der. Gidetim 2 gunde depresyona girer 3.gun donerim. Butun laflari canimi yakar. Beni hic takdir etmemistir. Hep elestirir baskalarinin yaninda kucuk dusurur ve herseyime karisir. O kdr karisirki hareket alanim kalmaz. Esim hicbirseyime karismaz. Harcadigim paraya, gittigim yere, yemek olmamasina, evin pisligine hicbiseye karismaz. Evime gelince rahat bir nefes alirim. 2 gun sonra bu evde batar bana. Cunku esim o kdr gamsiz sorumsuzdurki petek bozulur umursamaz, su biter sallamaz, cocugum bezi biter oglen birde soylerim geceyi cikarmaz git al, aksam 6 da anca kalkar gider. Hicbiseye hayir demez, sonra yaparim der. Evde bisey kirilsa ben ellemezsem bir yil yapturmaz. Nereye gitsem sigamiyorum. Ne yapsam olmuyor.

hippym .!.:

Benim yaşadıklarımı yazmış sanki konu sahibi. Beşik fırlatmaya kadar
Oğlumun 40 i yeni çıkmıştı.O zamana kadar da sorunlar olmuştu ama bu boyutta değildi.
O gün bitti ve bir daha hiç o eve gitmedim.
Aksine oğlum olduğu için boşandım.Çocuğum olmasa şans verirdim belki denerdim.Ama ilerde oğlumun yanında bana bunu yaparsa dedim.
Boşandım 6 sene oldu. 1 gün pişman olmadım.
Çocuk için bir arada olmak değil çocuk için boşanmakta gerek bazen.
Taşlanmam umarım

Genişletmek için tıkla...

Bu tarz konularda hep ayni seyi dusunuyorum, boyle adamlardan cocuga rağmen degil, cocuk için bosanilmali.
Ben hayatimda karisini dövüp çocuğunu mutlu edebilen adam görmedim, bosanmasaydiniz o cocuk da ya adami her sinirlendirdiginde iki tokat yiyecekti, ya da babasinin annesine bagirisini duymamak icin başını yastigi gomup uyuyacakti...
Siz cocugunuz icin en dogru karari vermissiniz, huzurlu bir hayat dilerim size.

Bu arada bazi arkadaslar bilmemkac yilda bir tokat atilabilir diyip işi makul bir periyoda baglamislar, 10 yildir dovmemis simdi dovmusse affedelim oyle mi? O zaman 20 yildir karisini oldurmemis bir anlik ofkeyle bir kerelik öldürmüş adamlari da affedelim, bir kerecik tecavuz edeni, kizgin yag dokeni, sacini keseni vs vs.
Siddet siddettir, bir kereligi, bilmemkac yilda birligi, kucugu, buyugu olmaz. Ayrica siddet karsilikliysa bosanma nedeni olmayarak gorenleri de gorduk ya... yani bir taraf dovuyorsa sorun ama ikisi birbirine daliyorsa cok guzel evlelik ne gerek var bosanmaya....