harvey karp'ın mahallenin en mutlu bebeği adlı kitabını okuyorum bu dönem. kundaklamak konusundaki düşünceleri bana gayet mantıklı geldi. harvey karp diyor ki bebekler yeni doğduklarında anne karnındaki durumlarını ararlar hep. hani şu sıkışık olan, ellerini kollarını rahat hareket ettiremedikleri pozisyonu. ona alışık oldukları için ilk 3 ay dış dünyaya zor adapte olurlar. bebeğin sakinleşmesi için kundak şart bence. ona anne karnındaki o huzurlu ortamı sağlamak gerek. kundaklamak bunlardan ilki. zaten dikkat ettiyseniz çoğu bebek uykusunda kendi titremesi ve ani hareketleriyle uyanır. mesela bebeklerin arabada nasıl sakinleştiklerini anlatmış. araba seyir halindeyken tıpkı anne karnında olduğu gibi titreşim sallanma hissettiğinden kendini anne karnında gibi hissedermiş. mesela sshhhhh sesi. bebeklerimiz karnımızda kan dolaşımından dolayı tıpkı bu ssshhhh sesi gibi bi sesle büyürlermiş. kulakları alışık yani. tanıdık bi ses. saç kurutma ve elektrikli süpürgede aynı şekilde :) ayrıca karp diyor ki odalarında mutlaka kırmızı bi gece lambası yakın. alışık olduğu renk ve görüntünün o olduğunu bununda bebeği rahatlatacagını söylüyor. kitabı henuz bitirmedim ama yarayışlı bilgiler var. hatta youtubede kundaklama videoları bile var. izlemenizi tavsiye ederim. ben bebeği rahatlatma konusunda kundağa sonsuz güveniyorum. düzgün kundakladıktan sonra koluna bacağına da bişey olcağını düşünmüyorum. eskiden hepimiz kundaklanmışızdır. annem sıkı kundaklandığımda çok rahat uyuduğumu söyler durur.