Bebegim beni cildirtiyo

Yorumlarinz icin cok teskkuler ilkbastasunuaciklik getiriyim bagirma dediysem avazim ciktigi kadar bi bahirma deil sesimi yukseltiyorum yani normal.konusanin bi tik cnku gercekten patlicak gibiyim evt anneyim ama normalde sinirli bi insanm ve o kadr cok sabir gosteriyorim ki etrafmdakiler bile sasiyo konumuza gelelim herseyi denedim besiginde uyutmayi yannda oturup piapislamayi odadan cikip girmeyi uyumuyo oyle bi agliyoki onada benm vicdan dayanmio sanirsinz kolunu bacagi kesiyolar ! Sanimda yatirmayi denedim 2 saat boyunca gotu yataga degmiyo uyumuyo napcami sasirdim vetekimailenkimsem yokyannmda wc gidsem kiyamet kopuyo uykusivargozlerikipkirmizi ve inatindan uyumuyo napcami sasirdim
 
Uzunca bir yazı paylaştım bu konuda insallah okumuşsunuzdur. Hiçbir zaman başka anneleri onlarin yöntemlerini kınamayın. Üstelik siz beddua bile ediyorsunuz. Öyle bebekler var ki anneleri çileden çıkartıyor bunu yaşamadan bilemezsiniz. Aylarca ve aylarca geceleri uyku uyumayan anneler herrr yöntemi denedikten sonra böyle ağlayarak da alıştırma yöntemini denemeye bu yola başvurmaya mecburen karar veren annelere böyle beddua etmemelisiniz. Herkes bayılarak ağlatmıyor çocuğunu ki ben de ağlatmaya karşıyım aglatmadım da ilk 10 ay fln ama çileden çıkıp uykusuzluktan perişan halde olup bunu deneyene de böyle çıkışmam.
Asla kinamiyorum. Ama baska yöntemlerde var. Bildigimi paylasiyorum. Onlari denemek lazim bu en son cözüm olmali. Cocuga bagrip cagirmaktansa bes dakka aglatip öteki odada sakinlesmek tabiki daha mantikli.
 
Vallahi ben uyku eğitimi vermeyi çok denedim. Ama elimden geldiğince aglatmadan, yatağında siss-pat yöntemiyle. Tam başarılı oldum derken yine başa döndük. Ve şunu çok iyi anladım ki bebekler birer robot değil. Biri bir yöntem bulup sundu diye bu her bebekte ise yarayacak diye bir kural yok. Aklıma yatan tek şeyi, ayağımda sallamayi bıraktım. Onun dışında nasıl uyumak istiyorsa, kucağımda ya da yanına yatarak, öyle uyutuyorum. Öncesinde yatakta biraz oyaliyorum. Sütünü icirirken şarkı söylüyorum. Bu şekilde mayisiyor ve sonra da onu irkitmeden, istekleriyle inatlasmadan uykuya gecmesini sağlıyorum. Evet gece uyanıyor ama yapacak birşey yok çünkü uyku eğitimi vermeye çalıştığım dönemde de uyaniyordu. Şimdi arada sabah 7ye kadar uyanmadigi da oluyor, gece 10 kere uyandığı da. Eninde sonunda kendi kendilerine uyumayı öğrenecekler. En azından denedim diyorum. Keşke ise yarasaydi, ben de isterim bebeğimi yatağına koyayım, kendi kendine uyusun. Ama bazı bebekler için bu geçerli olmuyor.
 
Benim bebeğim de sabah 5-6 gibi uyaniyor. Ben şu çözümü buldum. Mesela her gün 5 de uyanıyorsa ben saat 4 gibi uyanıp mamasını yediriyorum, altını degistiriyorum. Uykulu olduğu için gözünü açsa da hemen geri uykuya dalıyor. Bu sekilde yapınca 5-6 da uyanmıyor 7:30 a kadar uyuyor.
Karnı aciktigi ya da altının değiştirilmesini istediği bicin uyanıp, uykusu kacinca da tekrar uyuyamıyor olabilir, benim bebeğim gibi.
Sallanma konusunda da uyku eğitimi sart ama ben vermedim. Bu şekilde de çok bir sorun görmüyorum.
 
Asla kinamiyorum. Ama baska yöntemlerde var. Bildigimi paylasiyorum. Onlari denemek lazim bu en son cözüm olmali. Cocuga bagrip cagirmaktansa bes dakka aglatip öteki odada sakinlesmek tabiki daha mantikli.
Tekrar ediyorum: yaşamadan bilemezsiniz. Sizin bir bebeğiniz varsa bütün diger bebeklerde hangi yöntemin en doğrusu olduğunu bilemezsiniz. Siz bir bebek tanıyorsunuz. Diğer bebekleri bilmiyorsunuz. Başka yöntemler var diyorsunuz ama her yöntem her bebeğe sökmüyor işte. Uzaktan söylemesi kolay. Hiç kimse çocuğuna istediği için bağırmaz . Bir gün bir bakmışsınız siz de bağırıyorsunuz ya da yapmicam dediğiniz şeyi yapiyorsunuz o zaman anlarsınız.
 
Tekrar ediyorum: yaşamadan bilemezsiniz. Sizin bir bebeğiniz varsa bütün diger bebeklerde hangi yöntemin en doğrusu olduğunu bilemezsiniz. Siz bir bebek tanıyorsunuz. Diğer bebekleri bilmiyorsunuz. Başka yöntemler var diyorsunuz ama her yöntem her bebeğe sökmüyor işte. Uzaktan söylemesi kolay. Hiç kimse çocuğuna istediği için bağırmaz . Bir gün bir bakmışsınız siz de bağırıyorsunuz ya da yapmicam dediğiniz şeyi yapiyorsunuz o zaman anlarsınız.
Size katılıyorum. Ben doğumdan önce çok büyük konuştum ve anladım ki bebek konusunda asla büyük konuşmamak gerek. Bazen öyle oluyor ki asla yapmam dediğin şeyleri yaparken buluyorsun kendini. Bebeğimin kolik döneminde en son artık yatağın üzerinde bebekle ziplarken buldum kendimi. Çünkü ne yaparsam yapayım susmuyordu. İnsanız, evet yanlış ama bazen sesimizi yükseltebiliriz. Keşke her bebek sadece karnını doyur, altını temizle, oynat,uyut gibi şeylerle mutlu olabilse. Ben hem de ilk bebegimde bunu yaşayınca anneliğin ne kadar zor ve kutsal bir şey olduğunu çok iyi anladım. O yüzden artık kimseye önyargılı yaklaşmiyorum. Bir anne bebeği için en iyisi ister ve yapar. Onun dışındakiler de boş konuşur. Anneye akıl vermek onu daha çok sinirlendirmekten başka bir işe yaramaz.
 
Tekrar ediyorum: yaşamadan bilemezsiniz. Sizin bir bebeğiniz varsa bütün diger bebeklerde hangi yöntemin en doğrusu olduğunu bilemezsiniz. Siz bir bebek tanıyorsunuz. Diğer bebekleri bilmiyorsunuz. Başka yöntemler var diyorsunuz ama her yöntem her bebeğe sökmüyor işte. Uzaktan söylemesi kolay. Hiç kimse çocuğuna istediği için bağırmaz . Bir gün bir bakmışsınız siz de bağırıyorsunuz ya da yapmicam dediğiniz şeyi yapiyorsunuz o zaman anlarsınız.
Tekrar ediyorum: kinamiyorum. Herkes kendi cocugunu biliyor. Ben bildigimi paylastim. Kinama yok. Ben kimseyi kinamiyorum. Insanlik hali ola bilir ama olmamasi lazim. Dogru degil.
 
Tekrar ediyorum: kinamiyorum. Herkes kendi cocugunu biliyor. Ben bildigimi paylastim. Kinama yok. Ben kimseyi kinamiyorum. Insanlik hali ola bilir ama olmamasi lazim. Dogru degil.
"Doğru değil" değil, "ideal değil". Zaten bağıran ya da ağlatan anne de bu doğrudur diye bunu yapmıyor. Istemeyerek yapıyor. Doğru olmadığını başkasından duymasına gerek yok bunu o da çoktan biliyor.
Ayrıca beddua ediyorsanız (yaşlanınca da kimse onlara koşmasın vs. dediniz) kınamadığınızı iddia etmeniz de ilginç.
 
"Doğru değil" değil, "ideal değil". Zaten bağıran ya da ağlatan anne de bu doğrudur diye bunu yapmıyor. Istemeyerek yapıyor. Doğru olmadığını başkasından duymasına gerek yok bunu o da çoktan biliyor.
Ayrıca beddua ediyorsanız (yaşlanınca da kimse onlara koşmasın vs. dediniz) kınamadığınızı iddia etmeniz de ilginç.
Allahim yarabbim ...... o zaman bagirin hanfendi :) napiyim :D ciglik cigliga uyu artik diye bagirin :D ne diyim artikim? Ne yaparsaniz digru yapiosunuz. Bagirmakta bir yöntem :) tam gaz devam :)
 
Yorumlarinz icin cok teskkuler ilkbastasunuaciklik getiriyim bagirma dediysem avazim ciktigi kadar bi bahirma deil sesimi yukseltiyorum yani normal.konusanin bi tik cnku gercekten patlicak gibiyim evt anneyim ama normalde sinirli bi insanm ve o kadr cok sabir gosteriyorim ki etrafmdakiler bile sasiyo konumuza gelelim herseyi denedim besiginde uyutmayi yannda oturup piapislamayi odadan cikip girmeyi uyumuyo oyle bi agliyoki onada benm vicdan dayanmio sanirsinz kolunu bacagi kesiyolar ! Sanimda yatirmayi denedim 2 saat boyunca gotu yataga degmiyo uyumuyo napcami sasirdim vetekimailenkimsem yokyannmda wc gidsem kiyamet kopuyo uykusivargozlerikipkirmizi ve inatindan uyumuyo napcami sasirdim
Pardon ama aç olabilir mi bu çocuk bence bunu bı gözlemleyen bu kadar efor sarf eden çocuk çok yemek ister
 
Tekrar ediyorum: kinamiyorum. Herkes kendi cocugunu biliyor. Ben bildigimi paylastim. Kinama yok. Ben kimseyi kinamiyorum. Insanlik hali ola bilir ama olmamasi lazim. Dogru degil.

Niye doğru değilmiş? Bir çocuğu uykusuz birakmak daha mi doğru?

Ve bir çocuk sevgi ile büyür diyenler, hem eğitim hem sevgi niye verilmesin?

Işte böyle böyle sinir hastasi anneler oluyor ve prenses çocuklar. Kural felan bilmez çünkü eğitim daima erteleniyor çok kücük diye.
 
Niye doğru değilmiş? Bir çocuğu uykusuz birakmak daha mi doğru?

Ve bir çocuk sevgi ile büyür diyenler, hem eğitim hem sevgi niye verilmesin?

Işte böyle böyle sinir hastasi anneler oluyor ve prenses çocuklar. Kural felan bilmez çünkü eğitim daima erteleniyor çok kücük diye.
Öyle öyle sinir hastasi olan anneler varsa ..... ya neyse :) cocuk yapmamak lazim o zaman :)
 
Niye doğru değilmiş? Bir çocuğu uykusuz birakmak daha mi doğru?

Ve bir çocuk sevgi ile büyür diyenler, hem eğitim hem sevgi niye verilmesin?

Işte böyle böyle sinir hastasi anneler oluyor ve prenses çocuklar. Kural felan bilmez çünkü eğitim daima erteleniyor çok kücük diye.
Oeksuez her zaman çocuğunuza istediğini verin demiyor ki. Ağlatmak doğru değil diyor .Kimse zaten bayılarak ağlatmıyor çocuğunu. Siz de diyorsunuz ki bazen onun uykusunun düzene girmesi bir kac gün çocuğu aglatmaya değer. Cocuk eğer 1 yaşına doğru geldiyse size katılıyorum ama daha ufak bebekse ağlatilmaz. Ayrıca ağlatmak demek yalnız bırakmak demek de degil. çocuğu beşiğine koyup yanında olmak da bir yöntem yani kucağınıza almasanız da orda olduğunuzu bebeğe göstererek.
 
Keşke uyusalar 12-15 saat ama uyumuyorlar. En azından benimki uyumuyor. Her çocuk o kadar uyuyacak diye bir kural yok. 1 yaşındaki bebek için 8de yatırıp 5te kalkması bence normal.

Ayrıca uyku eğitimini herkes nasıl veriyor bilmiyorum. Cesitli yöntemler var. Bir arkadaşımın bebeğini uyusun diye odasına bırakıp rahat bir saat aglatmasini gördükten sonra bana çok gaddarca geldi. Üstelik kendisi uyku koçu tutmuştu. Bu benim görüşüm tabi ki. Sizin görüşünüz de yazdiginiz şekildedir. Saygı duyarım.

Elbette her çocuk ayni değildir. Bazeleri cidden uyumuyorlar yada çok zorlaniyor. Ancak Türkiyede çoğu bebek öyle çünkü hic uyku eğitimi verilmiyor. Bu arada uyumasi herşeyi tamamen kadinda oluyor. 2 yaşina kadar beraber uyuyan var.

Evet baze bebekler çok dirençli. Umarim ara ara girmiştir bebeğini pişpişlamak için. Ama bu sefer eğer çikarirsan yatağinda bebek "ben ağlarsam istediğime ulaşirim"i ögreniyor.

Birçok yöntem vardir fakat şunu gözetliyorum ki, Türkiyedeki çoğu anne bu cefakar vefakar olmayi kafaya takmiş. Baze şeyler çok abartiliyor. Bebekler aslinda çok zeki ve akillilar. Israr ile ihtiyaci olan bağimsizliği verilmiyor. 2-3 yaşinda halen peşinde yemek ile koşturanlar var. Çocuk kendi başina yemek yemiyor çünkü kücük, anne yapar herseyi.

Anlatabildim mi? Bu uyku olayi aslinda daha derin toplumsal bir olay.
 
Elbette her çocuk ayni değildir. Bazeleri cidden uyumuyorlar yada çok zorlaniyor. Ancak Türkiyede çoğu bebek öyle çünkü hic uyku eğitimi verilmiyor. Bu arada uyumasi herşeyi tamamen kadinda oluyor. 2 yaşina kadar beraber uyuyan var.

Evet baze bebekler çok dirençli. Umarim ara ara girmiştir bebeğini pişpişlamak için. Ama bu sefer eğer çikarirsan yatağinda bebek "ben ağlarsam istediğime ulaşirim"i ögreniyor.

Birçok yöntem vardir fakat şunu gözetliyorum ki, Türkiyedeki çoğu anne bu cefakar vefakar olmayi kafaya takmiş. Baze şeyler çok abartiliyor. Bebekler aslinda çok zeki ve akillilar. Israr ile ihtiyaci olan bağimsizliği verilmiyor. 2-3 yaşinda halen peşinde yemek ile koşturanlar var. Çocuk kendi başina yemek yemiyor çünkü kücük, anne yapar herseyi.

Anlatabildim mi? Bu uyku olayi aslinda daha derin toplumsal bir olay.
Evet malesef böyle bir "anne fedakardır saçını süpürge eder" kültürü var. Ve özellikle erkek çocukları büyüyünce acıkınca bir yumurta bile kıramayan ömrü boyu pohpohlanmış hödükler olarak yetiştiriliyor. Bir anneden diğer anneye (evlenecekleri kadına) transfer oluyorlar. Halbuki bir düzen oturtmak için çabalasa anneler.. Aynı saatte yatıp kalkan çocuklarım var saat gibi ha kolay mi oldu hayır tabikide zor oldu ama şu an öyle rahatım kim Genelde küçük olmalarına rağmen yemeklerini çoğu zaman kendileri yiyorlar (ya da yemeye çalışıyorlar) oturtuyorum sandalyeye koyuyorum önlerine alın bu yemek hadi öğrenin bakalım yemeyi :) dökmeden saçmadan da olmuyor (ki bu temizlik titizlik te bu ülkenin ev kadınlarını kısıtlıyor yahu bırakın çocuk kirlensin dimi)
 
Oeksuez her zaman çocuğunuza istediğini verin demiyor ki. Ağlatmak doğru değil diyor .Kimse zaten bayılarak ağlatmıyor çocuğunu. Siz de diyorsunuz ki bazen onun uykusunun düzene girmesi bir kac gün çocuğu aglatmaya değer. Cocuk eğer 1 yaşına doğru geldiyse size katılıyorum ama daha ufak bebekse ağlatilmaz. Ayrıca ağlatmak demek yalnız bırakmak demek de degil. çocuğu beşiğine koyup yanında olmak da bir yöntem yani kucağınıza almasanız da orda olduğunuzu bebeğe göstererek.

Bu konuyu daha öncede konuştum. Elbette senin dediğin gibi bir yöntem olabilir ama mesela benim kizimda o olmadi. Daha çok bağiriyordu. Ağladi dediysem bi 10 dakika felan ağlardi sonra uyurdu. Dediğim gibi 1-2 gün sonra alişmişti. Bezini değistirirkende ağliyordu kizim, napim, değistirmeyimmi? :)

Öyle öyle sinir hastasi olan anneler varsa ..... ya neyse :) cocuk yapmamak lazim o zaman :)

Uzun süre uykusuzluk bir insana ne yaptiğinin farkinda değilsin bence. Öyle kolay şeyler değil.
 
Buyuk oglum zor bir bebekti.. ama zor derken gercekten zor.. yani daha once de yazmisimdir anne sutu bile almak istemeyen, aptamiller, milupalar, yabanci markalar pihuu bana misin demeyen agzina koymayan bir bebekti.. eh yemeyen bebek uyumaz dusturundan yola cikarsak gecede totalde 45 dakika uyudugu zaman “iyi uyuduk ama allah icin” diyorduk.. hamileyken “ay sallamak mi ne geleneksel asla sallamayacagim”dedim, sonra ziplayarak sallama dahil her yolu uygulamaya basladim..kesmedi yanima aldim, olmadi olmadi.. hatirliyorum haftada toplam 3 saat uyudugum bir donem ogluma bagirmamak icin arka odaya gidip dolu biberonu duvara firlattim, nasil bir mamaysa 40 kere boyadik hala kusuyor alttan :27:

Sonra 3 yilin ardina ikinci oglum dogdu, ben daha bismillah ilk gun bunu yatagina saldim.. yaninda oturdum, pit pit sirtini sivazlayarak uyuttum.. ne yanima aldim, ne ayakta salladim ama hep yaninda oturdum.. sonuc; su an ikisi de ayni saatte uyuyor bir farklilik yok onu dememi bekliyorsaniz :27: ama ben cok enerji kaybettim ilkinde.. size tavsiyem yatagina yatirin, sirtini kasiyin, pit pit yaparak uyutun..
 
Bu konuyu daha öncede konuştum. Elbette senin dediğin gibi bir yöntem olabilir ama mesela benim kizimda o olmadi. Daha çok bağiriyordu. Ağladi dediysem bi 10 dakika felan ağlardi sonra uyurdu. Dediğim gibi 1-2 gün sonra alişmişti. Bezini değistirirkende ağliyordu kizim, napim, değistirmeyimmi? :)



Uzun süre uykusuzluk bir insana ne yaptiğinin farkinda değilsin bence. Öyle kolay şeyler değil.
Anne olmak kolay degil. Kimse kimseye bagirip cagiramaz ... bebegi aglatip bakmicaksan eger yapmicaksan bana göre :) o zaman zaten piskolojik sorunlar vardir ki cocuga patliyor.
 
Evet malesef böyle bir "anne fedakardır saçını süpürge eder" kültürü var. Ve özellikle erkek çocukları büyüyünce acıkınca bir yumurta bile kıramayan ömrü boyu pohpohlanmış hödükler olarak yetiştiriliyor. Bir anneden diğer anneye (evlenecekleri kadına) transfer oluyorlar. Halbuki bir düzen oturtmak için çabalasa anneler.. Aynı saatte yatıp kalkan çocuklarım var saat gibi ha kolay mi oldu hayır tabikide zor oldu ama şu an öyle rahatım kim Genelde küçük olmalarına rağmen yemeklerini çoğu zaman kendileri yiyorlar (ya da yemeye çalışıyorlar) oturtuyorum sandalyeye koyuyorum önlerine alın bu yemek hadi öğrenin bakalım yemeyi :) dökmeden saçmadan da olmuyor (ki bu temizlik titizlik te bu ülkenin ev kadınlarını kısıtlıyor yahu bırakın çocuk kirlensin dimi)

Haha bende kizimi bir kaç defa yemekten sonra banyoya koymuşluğum var. Döke döke alişiyor işte yemek yemeye. Söylediklerin ile hepsine katiliyorum bu arada.
 
Back
X