- 22 Ocak 2015
- 13
- 6
- 16
- Konu Sahibi Melek1234567
-
- #1
Merhaba arkadaslar,
benim 11 aylik bir oglum var. Babasi, babaannesi ve dedesinin yanindayken beni hic aramiyor. Hatta gel diye kollarimi uzatinca kendini geriye döndürüp bana gelmiyor. Biz kayinvalidemlerle altli üstlü oturuyoruz. Bastan beri bebegimi benden kiskaniyorlardi. Daha öncede bu konu hakkinda ayri bir konu acmistim. Ben ne zaman onlarda olsam bebegimi kucagima vermek istemezlerdi. Alayim diye uzandigimda herzaman baska odaya gidip orda oynatip bir bahane bulur, vermezlerdi. ayrica kayinvalidem devamli esimi doldurmayi cok sever ve hep hata arar. Bende onlardan iyice sogudum. Hic gitmek istemiyorum. Zaten bir tartismada gecti aramizda, beni gördüklerinde acayip soguk davraniyorlar. Ama ogluma asiklar. Aman benim kucagimda olmasin, ne yapacaklarini sasiriyorlar. Hergün telefon edip oglumuzu getir diyorlar. Benimle konusan yok, ben bi kösede oturuyorum oglumu seviyorlar, hadi biz gidiyoruz dedigimde bana düsmanca bakiyorlar. beni onlari torunlarindan ayiran biri olarak görüyorlar. Oglumda 1 haftadir bana pek yüz vermiyor. Onlari görünce sevincten havalara ucuyor, babasinada cok düskün. Kendimi bir anne olarak cok kötü hissediyorum. Bazen yersizmi acaba bu düsünceler diyorum. Ana oglum baya baya bende soguyor sanki... Ne yapmaliyim? Bana bir yol gösterin.
benim 11 aylik bir oglum var. Babasi, babaannesi ve dedesinin yanindayken beni hic aramiyor. Hatta gel diye kollarimi uzatinca kendini geriye döndürüp bana gelmiyor. Biz kayinvalidemlerle altli üstlü oturuyoruz. Bastan beri bebegimi benden kiskaniyorlardi. Daha öncede bu konu hakkinda ayri bir konu acmistim. Ben ne zaman onlarda olsam bebegimi kucagima vermek istemezlerdi. Alayim diye uzandigimda herzaman baska odaya gidip orda oynatip bir bahane bulur, vermezlerdi. ayrica kayinvalidem devamli esimi doldurmayi cok sever ve hep hata arar. Bende onlardan iyice sogudum. Hic gitmek istemiyorum. Zaten bir tartismada gecti aramizda, beni gördüklerinde acayip soguk davraniyorlar. Ama ogluma asiklar. Aman benim kucagimda olmasin, ne yapacaklarini sasiriyorlar. Hergün telefon edip oglumuzu getir diyorlar. Benimle konusan yok, ben bi kösede oturuyorum oglumu seviyorlar, hadi biz gidiyoruz dedigimde bana düsmanca bakiyorlar. beni onlari torunlarindan ayiran biri olarak görüyorlar. Oglumda 1 haftadir bana pek yüz vermiyor. Onlari görünce sevincten havalara ucuyor, babasinada cok düskün. Kendimi bir anne olarak cok kötü hissediyorum. Bazen yersizmi acaba bu düsünceler diyorum. Ana oglum baya baya bende soguyor sanki... Ne yapmaliyim? Bana bir yol gösterin.