o kadar endişeliyim ki bebeğimi cağıma aldım ama rahatlayamadım. ya zekasında sorun varsa diye düşünmekten kahroluyorum. hamilelikte öğrendikten sonra kendimi doğuma kadar kaybettim zaten. şimdi kucağımda ama mutlu değilim. ya zihinsel özürliüyse düşüncesi beni mafediyor. babasıda yanımızda değil. ben nasıl mücadele edecem. allahım yardım et bana. cok zormuş. ne sadakalar verdim allah abul eder insallah
doğurmuşsun artık hayatım zekasında problem olsa doktorlar anlarlardı söylerlerdi sana.karnının içindeyken biliyorlar da çıkınca mı anlaymayacaklar.bence sen lohusa streslerinden böyle diyorsun yanına anne kv eş dost birilerini çağır belli ki çok kuran bir insansın.hepimiz Allaha emanetiz bu kadar evhamlı olma,bu en güzel günlein tadını çıkar,anne oldun ne kadar şanslısın.rahatla ve güzel günlerin tadını çıkar.