öncelikle kolaylıklar diliyorum...
gece uyku bölünmesi gerçekten zor bir durum ve çocuğu sakinleştirmek 1-2 saatinizi alıyorsa sinirler fena yıpranıyor...
çocuk eğitiminde kesin sınırlar keskin çizgiler olduğunu düşünmüyorum bende,
çocuğun fıtratına ve gelişimine göre farklılık gösterir ve biz annelerde ona göre onları sevgiyle büyütmeye çalışırız...
önemli olan çocuğumuzu ruhsal ve bedensel olarak sağlıklı yetiştirebilmek bu da çocukla kurulan düzgün iletişimle olur...
çocuk ilk 2 yıl annesinin kokusuyla uyuması gerekir bu ruhsal sağlığı için bence gereklidir...
büyüklerimizin dediği çok kucağına alma alışmasın sonra iş yapamazsın öğütleri de yanlıştır bence
çünkü bizim asıl işimiz çocuklarımızı sağlıklı yetiştirmektir...
ve çocuğun en güvenli olduğu yer annesinin kucağıdır...
bende aynı sorunları büyük oğlumda yaşadım tam bir sene sadece ayağımda uyuyordu o ayaklarımda yatarak uyuduk
ayaklarımı sallamayı bıraktığım an ağlamaya başlardı... hemen hemen benzeri şeyleri küçük oğlumda da yaşadım bir
sene olmasa da bir kaç ay benzer şeyleri yaşadım...
sevgi sabır olmasa çocuk büyütmek gerçekten çoook zor ama şunu unutma bugünler geçecek ve sen bunları birer
annelik tecrübesi olarak başkalarına yardımcı olmak için paylaşacaksın... ve tek çözüm uyumadan önce yavrunun
mutlu bir şekilde ve istekli olarak uyumasını sağlayabilirsen inanıyorum o da daha sağlıklı bir uyku uyuyacaktır...
benim ufaklı hala zorla uyutmaya kalkarsam gece yarısı ağlayarak uyanıyor... onların bir birey olduğunu unutmadan
kendi isteklerine kulak verelim bırakalım istediği zaman uyusun, uykusu geldiğinde mutlu bir şekilde uyuduğunda
umarım benzer şeyler yaşamazsın...
ben bu fikirlerimi ilk çocuğumda düşünüyor olsaydım onun o kadar üzülmesine izin vermezdim... ama malesef bazı şeyler
tecrübeyle kazanılıyor ve ben bu sorunları ikinci çocuğumda daha az yaşıyorum...
sevgiler ve kolaylıklar diliyorum tekrar...