canım ben bebeğimin ismini kendim koydum ama benim kaynanam sanki bebek onunmuş gibi davranıyodu aklıma geldikçe gebertesim geliyo kadını. beni yok sayıyo sanki çocuk onunmuşda bana bide saçma sapan akıl veriyodu tabi sinir oldum bu davranışlarina tersledim bende hep kızdım azarladım hatta çünkü sen dur ben yaparım diyodum sen bi çekil sen bırak sürekli böyleydim ama yapışkan gibiydi kadın hiç anlamıyodu rahatsız olduğumu daha çok yapışıyodu. düşün bebeğin altını değiştiriyorum oda geliyo ben naparsam benimle yapiyo elele değiştiriyoruz resmen kovuyodum kadını artık sen git otur diye.böyle böyle beni iyice doldurdu dokunmasını bile istemiyodum çocuğa artık vermiyodum kucana hiçbirşey yapmasına izin vermiyodum annesi varken sana düşmez bırak sen diyodum. ona emanet edip gezmemi işimi yapmamı istiyodu yok gerek yok benim aklım kalır veremem kimseye diyodum. şimdi 2 yaşında o bakıyo çocuğuma haftada 3 gün öğlene kadar. bu uyuz hareketlerinden vazgeçti ama hala bana bilmişlik taslıyo çocuğu arkasından ağlatmaya uğraşıyo, çocuk bana sarılınca öpünce kiskaniyo neyseki oğlum bana çok düşkün ve onu kovuyo ben gelince.
bsk sana moral vereyim diye yazdım kendiminkine sinir oldum yine