Bebeğinizin ENGELLİ olacağını bilseydiniz.....onu aldırırmıydınız?

2li 3lü testleri, detaylı ultrasonu filan yaptırmadık. çünkü bebekte bir sorun olduğu ortaya çıksaydı bile aldırmayacaktık. doktorla kavga ettik "kültürlü insanlarsınız neden test yaptırmıyorsunuz" dedi, utanmadan. bu benim kararım, sana ne? bencillik yapıyormuşum, öldürülmek daha mı iyi, bebeğe mi sordun?
31. haftamdayım. arasıra aklıma geliyor, nasıl bir bebek dünyaya gelecek? sağlıklı olmazsa nasıl bakacağım. ve bilmiyorum cevabı. sadece dua ediyorum, Allahım evlat acısı verme, evladımla imtihan etme.

savunmasız bir yavruyu, senin beklentilerine uymuyor, diye öldürmek korkunç birşey.
hasta da olsa, engelli de olsa, can candır, insan insandır.
çocuk için de anne için de zor olurmuşşşş. olacağı varsa olacak efendim, yapcak bişey yok. hem her sağlıklı çocuk çok mu kolay yetişiyor?
sonradan da hasta olabilir?
sağlıklıdır ama psikolojik problemler yaşar? benim bir arkadaşım vardı, sağlıklı zehir gibi zeki ve çok güzel bir kız, 17 yaşında başladı kendini jiletlemeye. onun annesinin hali kolay mı?

anneliği ne sanıyoruz? bebeğimiz şirin olcak, sevimli olcak, atıp tutup agucuk yapıcaz, okul çağına gelince başarılarıyla gurur duyucaz, büyüdüğünde bize bakıcak filan mı yani? bu mudur?

çinde insanlar bebeklerini kız diye öldürüyorlar. hadi bakalım, onlara da mı hak vereceksiniz?
artık insanlar bebeğin göz rengini filan doktorlara sipariş etmeye başladılar, böyle mi olmalı yani?

en nihayetinde şimdi hepimiz engelsiziz ama birer engelli adayıyız aynı zamanda.
Hiçbir şeyimizin garantisi yok. Ben şahsen dünyaya getiririm ama bakamayacak
olanlar lütfen getirmesin. O çocuğun zaten hayatı zor olacak, daha doğmadan
başlıyor savaşı ve onu doğurduktan sonra bakamayacağını idrak eden kişi bence
, kişisel kanaatim, onu aldırmaktan daha büyük bir vebal işliyor.


Bu arada tabi anne karnında çocuklara konulan 'engelli olacak' teşhisi yanıltıcı
olabiliyor. Hele son 1 yıldır çevremdeki 4 bayan bu teşhisler yüzünden ne sıkıntılar
çekti. Allah'a şükür hepsi sağlıklı bebeklere sahip ama ya bakamayacağına
hükmedip vazgeçseydi o candan... Her insanın psikolojisi ve dirayeti aynı değil ki...
Bir de teşhislerde engelli olabilme yüzdesini çok büyük veriyorlar... Detaylı ultrasona
sevketmek yerine de hemen karar vermesini istiyorlar. Bu da hekimlere güveni
azaltıyor. Allahtan aklı selim doktorlarımız da var ve bu gibi konuların öneminin farkında.

Allah böyle çocukları olan, olacak olan annelere yardım etsin. Çocuklarına bakabilme
gücü versin. O çocuklara da herşeyin en güzelini versin...

Buna cevap vermek çok zor aslında. Elbette aldırmak istemem. Çocuğum o benim, daha az sevecek, bakmaktan çekinecek değilim. Ama ya bana, ya babasına bir şey olursa ihtimalini düşünmek bile daha anne olmadığım halde öyle büyük bir korku yaratıyor ki içimde. Onun kendi kendine yetebileceğini, ben öldükten sonra güvende olacağını bilebilsem keşke... Engelli olması benim için çok şey değiştirmez belki ama onun için çok şey değiştirir. Bana ve babasına bir şey olursa onun başına ne gelir? Kendi kendine yetemeyecek bir engeli varsa, kime emanet edilebilir? Kime o kadar güvenilebilir? İnsanlığın öldüğünü her gün görmüyor muyuz? İşte bunları düşününce korkuyorum açıkçası. O yüzden bu konuda atıp tutamam.

bebek ile büyük insanın ne farkı var o zaman engellileri de öldürelim. bebek ne istediğini söyleyemiyor diye mi

Benim yolda zaman zaman karşılaştığım 1-2 tane zihinsel engelli var tekerlekli sandelyede.
Bir tanesini hep babası (zannedersem babası,babası yaşında bir adam),diğerini de annesi (zannedersem) gezdiriyor.
Hem babaya hem anneye dikkat ettim,o kadar sabırlı şefkatli yüz ifadeleri varki,resmen gözüme melek gibi görünüyolar.
Eğer onlar bu hale bu özürlü çocuktan sonra gelmişlerse demekki özürlü çocuk gerçekten çok şey katıyor insana.

engelli olacağını bilsem aldırmazdım bebeğimi. benim eşim engelli. çok seviyorum onu. onun da duyguları var. hevesleri istekleri hayalleri. engelliler engelsizler diye ayırırsak onların bizden pek bi farkı yok. sadece ulaşmak istediklerine bizim kadar kolay ulaşamıyorlar. tüm bebekler yaşamalı bence. konyu gündemdeki mevzulara getirmiş olmayayım da.

TUENNA .!.:

bende ilk okuduğumda ağlamıştım çünkü benim her iki eli 3 parmaklı bebeğim var ona her baktığımda daha çok içime sokasım geliyo sıkı sıkı sarılıp ona sevgimi hissettiriyorum hergün ona onu ne kadar çok sevdiğimi söylüyorum masal anlatıyorum konuşuyorum o benim herşeyim en kıymetlim 4.5 aylık olmak üzere daha çok küçük o benim küçük ve tatlı meleğim gözümden sakınıp gönlüme sığdıramadığım yavrum.
O kadar anlamlı bir yazı ki rabbime binlerce kez şükürler olsun başka problemi yok.rabbim kimseyi evlatlarıyla sınamasın. Anne olmak kadın olmak çok zor. Rabbim yardımcımız olsun hepimizin.

Genişletmek için tıkla...

merhaba bende 3 aylık bir erkek bebek annesiyim benim de oğlum sag elinde 2 sol elinde bir parmağı eksik olarak dogdu. cleft hand denilen bir hastalık yani parmak anomalisi imiş orta parmakların olması gereken yerde bir yarık var . her Sizin de durumunuz benzer sanırım. Benim de hamileliğim mükemmel ve sorunsuzdu doktorum yüzde 99 sağlıklı bir bebek olacak dedi çok şükür ben 3 parmak eksikliğini o yüzde birlik sağlık sorunu sınıfına bile sokmuyorum başka çocuklara bakıyorum rabbim yüzüme bakmış daha beterinden saklamış diyorum şükrediyorum. bizlerin eksiklik olarak gördüğümüz parmakların olmamasını allah kimbilir nasıl fazlalık olarak veriyordur. ben bebeğim dogdugunda şok geçirdim ama onunla kucaklaşınca koklaşınca sadece şükrettim ya onu kaybetseydim o acı daha zor. dedğiniz gibi allah kimseyi bebeğiyle çocuguyla sınamasın .