- 26 Mayıs 2016
- 1.617
- 2.378
- 83
- Konu Sahibi lachicaguapa
- #1
Merhaba kızlar, size kısaca kendimden, evliliğimden ve bebek için bir türlü karar verrmemden bahsedeceğim. 28 yaşındayım, eşim 33 yaşında, ikimiz de çalışıyoruz, maddi bir problemimiz yok, annem yalnız iyi kötü bana bebeğin bakımı konusunda destek olabilir, eşimle ayrı şehirlerdeyiz ama her haftasonu gidip geliyoruz, bir iki aya aynı şehirde olacağız, orada kendi evimiz de var yani taşınma sorunumuz da olmayacak, evliliğimde mutluyum, eşim kendi ütüsünü yapar, yemek yapar, benden çok ev işi yaptığı olur, sorumsuz birisi asla değil ama çocuk istemiyor, babasız büyüdüğü için olduğunu söylüyor bazen, bazen de hayatımız bitecek, hep çocuğun dertleri olacak vb. diyor. Ben bazen çok istiyorum, annem, teyzem de baskı yapıyor, bazen de kim uğraşacak diyorum. Etrafımda çocuğu olmayan 40-50 yaşındaki insanlara bakıyorum sanki amaçsız gibiler, bomboş bir hayat gibi geliyor ilerisi için. Benim sorum siz nasıl emin oldunuz? Karar verdiğinizde aklınızda neler vardı? Evladın pişmanlığı olmaz tabi ama sokakta anneler "yettin artık, bi sus, yürü" derken çok şahit oldum acaba bir tükenmişlik hali oluyor mu? Cevaplarınız için teşekkürler.