kızım 1 yaşındayken cesaret ettim 15 saatlik yola çıktım.tabi bunun yarısında 7 saatlik yolda kayınvalidemlerde indim 2 gün kaldım sonra gittim memlekete.2 sindede gece bindim gündüz uyutmadım gece uyudu sıkıntı yaşamadım..
dönüşünde de sıkıntı yaşamadığım için eşimi gel beni al diye çağırmadım giderim dedim.bu sefer yolu yarıdada kesmedim.
gün boyu uyutmadığım çocuk 15 saatlik yolun 4 saati uyudu,huzursuzlandı konnuştu deli etti beni..bide viyak viyak ağlasaydı ne olurdu bilmiyorum.hep üniversiteli gençler vardı onlar aldılar sevdiler oynadılar da az kafam dinlendi..yoksa hiç bilmediğim bir şehirde moladayken inip otele gidecetim..eşimede gel beni burdan al diyecektim o kadar kötü bir geceydi.şoför en çok sinirimi bozdu..of pof yapıp durdu..ağladım bende muavin çocuk abla ne bakıyorsun ona çocuk bu,ağlarda bağırırda bide bu sessiz biz neler gördük falan dedi..
neyse geldik babamızı gördüm otobüsten iner inmez adamın üstüne fırlattım çocuğu sinirlerim harap olmuştu.çanta manta hiçbişeyide almayıp doğru arabaya gittim ağla ağla öldüm..sinirlerim boşaldı o kadar gerilmişimki..
o geceden sonra büyük konuşmak istemiyorum ama bir daha otobüs yolculuğu yapmam..gitmem gereken çok zmaan oldu..eşim müsait olmadı götüremezdi..öyle uçak muçakta yok..ama gitmedim kalırım burda ama otobüse binmem dedim..
