hepinizin umutlari hic bitmemesi dilegiyle bende hikayemi anlatacagim,
onceleri bu topicten hic cikmazdim tabi unutmus degilim yine ara ara geliyorum.
benim sorunum 14 yasinda basladi belki duyaniniz vardir hipoganadizm hastaligi yani dogal olarak hic adet goremiyordum o yaslarda cok agir gelmisti bu dert bana kendimi yiyip bitirmistim resmen ve sonra nisanlandim bu konuyu anlattim simdiki esim bunun kendisi icin bi sorun olmayacagini soyledi ve evlendik.
aradan 7 ay filan gecti benim israrimla basladik doktor yollarina ha bu arada evlendikten sonra yurt disina fransaya gelmistim, artik hic durmadan testler icin gidiyordum burasi turkiye gibi degil randevular en az bir bir bucuk ay sonra geliyo,esim de bi sorun yok cikti boyle test yaptirmayla bir yil gecti akliniza gelebilecek butun testleri yapti ama ve sukur asilama yapicak,
doktor tekrar esimin degerlerine bakmak istedi ve degerler dusuk tedavi iptal esim ilaclar kullanmaya basladi ve fayda etmedi direk
tup bebek denildi tabi aradan 7 ay gecmisti.
biz buyuk bi umutla basladik tedaviye hersey cok guzel geciyo yumurtalarim sorunsuz buyuyo sira geldi transfer gunune o gun ogreniyoruz ki embriyolar 4. kalite ve de ustelik ustunde cizgiler var ama hucre sayisi normal gibiydi yine cok uzulmustuk ama cok fazlada bi bilgim yok tup bebekle ilgili o kadar da kafama takmamistim.
test gunu negatif hemde sifir ve bu arada arastirirken kk kesfettim ve anladim isin ciddiyetine basladim kurler yapmaya hatta karstan buraya ari sutu polen gibi seyler getirdim esime keci boynuzu kuru buradan okuduklarimi uygulamaya calisiyordum ikinci tedaviye hazilik icin,
neyse tedavi gunu geldi biz hazirdik yani butun kurleri yedik ictik basladik tedaviye yine tup bebek yapildi transfer gunu ogreniyoruz 3.kalite embriyo bu kezde yuvarlaklar esit degil artik aglamaktan harap olmustum trasfer edildi ama ummudum yok bekliyorum ve sonuc yine negatif,
artik biz ikimizde tukenmistik ben artik olacagina hic inanmiyordum hayatim kararmisti zaten kilolar aldi basini gitti mutsuzdum evimi bile temizlemek o kadar anlamsiz geliyodu ki,
cocugun yokmu diyenlere, hayir yok olmuyor diyordum acikca onlarda bisey diyemiyorlardi
boyle kac ay dollastim bilmiyorum sonra nasil olduysa, birazda su besinci boyut tarzi filmleri cok izliyordum.dedim benim kaderimde cocuk yok sanirim ahiretimide mahfediyorum cunku durmadan isyan eden cumleler kullaniyordum simdi cok utaniyorum ama Allah affetsin beni,
tevbe etmeye basladim Allahim affet beni verende sensin alanda biz kimiz demeye basladim ve bu arada bos durmayip tr de ne kadar hastane varsa ariyordum kimisi durum degismez diyodu kimisi gel burasiyla orasi farkli diyodu ama kafama koymustum ucuncuyu turkiyede yaptiracaktim 1 yil arastirma yaptim en sonunda bahcecide karar kildik bu benim kararimdi esimde sen nereye gideceksen oraya gidelim dedi o da cok yiprannmisti ama benim kadar belli etmiyodu,
biz bir umut istanbula geldik arkadaslar paramizda kisitliydi ama ne olursa olsun gidicez dedik,
tekrar diyorum bir umut geldik,her yumurta takibi heyecandan oluyordum geldik yumurta toplama gunune 11 yumurtam toplandi anestesi nin etkisiyle beni odaya aldiklarinda sayikliyormusum yumurtalarim nasil diye esim basimdaymis cok uzulmus benim halime,sonra aglayarak uyandim hatirliyorum cok zor gunlerdi.
ve aradan uc gun gecti hastaneden telefon geldi transfer icin cagiriyorlardi ben embriyolarimiz nasil dedim birinci kalite dediler esimle nasil seviniyoruz cocuklar gibi diyoruz hamile kalmasam bile artik sansimiz var diyoruz anlatamam o gunu,
iki tane birinci kalite hatta bir tanesi gunune gore ondeydi transfer edildi persembe gunu transferim yapildi biz cumartesi gunu istanbuldan antalya ya kendi arabamizla gittik.
evde hic is yapmadim ama yatmamistimda aksamlari surekli gezmeye gidiyoduk ani hareketlerimde yoktu ve 11 gun test yapmaya gittik sonuc pozitifti inanamadik kardeslerimde vardi yanimda
sevincten deliye donmustum telefonla herkezi aramistim kimisi diyodu dur daha acele etme ne olucagi belli olmaz diye hatta kayinvalidem bile adet gunun gecsin ben ondan sonra inancam hamile olduguna diyordu ama ben mutluluktan hic kimseyi umursamadim.
simdi hamileyim hic nazli bir hamile olmadim herkez dikkat et derken ben birsey olmaz diyorum hatta fransa ya gelirken bile arabayla geldim.
niye boyle umursamiyorum cunku bu gunlerimi hayal bile edemiyordum buradaki arkadaslar seninde olur derlerdi de hic ustume almazdim ben 4 bucuk yillik evliyim ama bu doktolarla 9 yildir ugrastim.
icten dualar edin arkadaslar ve dua da ettirin kimin duasi kabul olur bilinmez,
ben burda kim bebek icin ugrasan birisinin yazisini gorsem dua ediyorum
ben etrafimdakileri cok uzdum arkadaslar basta esimi, annemi, ablami sevdiklerimi onlar olur bu kadar uzulme diyorlardi ama ben hic inanmiyordum simdi cok pismanim Allah yeterki ol desin,biz sadece kuluz insallah sizlerde bu duygulari tadarsiniz,
Allah kaldiramayacagi yuku kuluna vermezmis biliyorum bazen eziliyor insan,Allah sabir versin canlarim biliyorum o kadar uzattim ki yazimi ozur diliyorum hepinizden,
Bana da sabretmek kalıyor.
