Eşimle aile yüzünden problemlerimiz vardı. Halaa var belkide. Eşim aşırı aileci. Baglı degil bagımlılar.Normalde haftada 3 4 kez giderdik, bunu çözdük.
Eşimin ailesi her cumartesi onlara gitmemizi bekliyor.Ben böyle sabit bir günde gitmeyi ve her cumartesimi onlara ayırmayı dogru bulmuyorum. En son geçen hafta gittik.Gece 1buçuk 2 ye dogru kalktık. Zaten bu yüzden cumartesi bilerek eşime hadi gelin diyorlar. Eşime tek git diyorum. Aklım sende kalıyor diyor.Gidince geç dönüyoruz. Kardeşi nargile yapacagım balkonda diyor.Nargile közü bitene kadar içiyorlar.Haftaiçi gidelim dedigimde ise eşim yorgunum diyor. Ki erken geldiği saatler var.
Bugün annesi ile konuştum.Neymiş pirinç ıslatmış belki uğrarız diye. 1 sene olacak halaa kendi kafasına göre birşeyler yapıp bekliyor.Annesinin bu beklentisini nasıl yok ederim.
Annesi bana bize gelin demez, eşime der. Eşim bana der. Sürekli gel muabbetinden kusacağım artık. Ne kadar gitsekte doymuyorlar. İnanın gidince dünya meselesi falanda konuşmuyoruz. Konuşacak konu bile olmuyor.En son o kadar sıkıldım ki telefona baktım.
Annesi bugün dedi ya gelirsiniz diye pirinç ıslattım böyle içim sıkıldı. Sıkıldım sürekli bi beklenti halinde. İş arıyorum henüz bulamadım.Artık dakikam yok dedim aramıyorum bile.Bu beklentileri nasıl yok ederim. Gitmezsem kötü gelin, vicdansızım gibi hissediyorum. Gidince de Gitmezsem de huzurum kalmıyor. Kendimi zorunda hissediyorum