Belki burada bi çıkış bulurum diye sessizce izlemekten vazgeçip yazmak istedim...

Morladyy

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
15 Temmuz 2014
19
6
36
Uzun zamandır takip ediyorum bu forumu ve belki bende bi çözüm bulurum diyerek geldim.Konuya gelecek olursak sevgili kk bayanları şöyle; öncelikle kimseye bunlardan bahsedemediğim için buradayım son bir yıldır bir şeyler ters gidiyo hayatımda daha doğrusu beynimin içinde.Geçen yıl üniversiteden mezun oldum ve bu yıl kpss ye hazırlandım bi tempoyla gitti fakat kendimle ne zaman yalnız kalsam beynimde saçma sapan düşünceler kendimi yetersiz görmem vs vs.Bi ortama girdiğimde sanki bütün gözler bendeymiş gibi hissediyorum son bir yıldır ,kendim olamıyorum rahatsız hissediyorum evde hiç bir şey yok gayet kendi halimdeyim fakat toplumda rahatsız hissediyorum.Tanıdık çevremse rahatım fakat bilmediğim bi çevre ise son derece rahatsızım.Bi şeyler birikip bu noktaya geldi galiba üniversitenin bitmesi ve hayatın gerçek boyutuna geçiş "ee hani iş " gibisinden...Sürekli bi mutsuzluk kaygı...Zorlu bi üniversite hayatım oldu dersler arkadaşlıklar aşk ameliyatlar derken 4 yıl ızdırap gibiydi tam her şey bitti şükürler olsun evime geldim dedim bu seferde kişisel bozukluk mu desem ne desem bilmiyorum içimde hep bi huzursuzluk kendime olan güvenim yok oldu nasıl bu hale geldim bilmiyorum eksikmişim gibi hissediyorum diğerlerinden.Özellikle karşı cinsle muhatap olmam gerektiğinde bana bi şeyler oluyo çok çekingenim.Belki çoğunuza göre dert bile değil bunlar ama bu mutsuzluk beni gün geçtikçe dibe çekiyo.Ben sorunlarını dile getirebilen biri değilim hep içimde yaşarım burda bile tam anlatamıyorum galiba lütfen yardımcı olun bu ruh halinden güvensizlikten mutsuzluktan nasıl kurtulabilirim çoğunuz belki de psikiyatriste görün diyceksiniz fakat bunu kendim aşmalıyım ne yapabilirim yardımlarınızı bekliyorum...
 
Evet o yıllarda yasadıkların sımdı hayatına yansıyor.kendıne guvenmen ıcın ılk once komplekslerınden kurtulmalısın yanı tanımadıgın ortamda bırısının sana dıkkatle bakması senı rahatsız etmemelı aksıne hafıfce gulumse.bu korkak bakıslardan daha ıyıdır ve sana yenı arkadaslar ortam saglar.bence hayatından tam zevk alacak donemdesın.sıkıntılar bıtmıs unıversıte bıtmıs bence rahatla bıraz.eger durumun cok kotuyse bır psıkolog yardımı al.amma bence en ıyı psıkologun sensın baska kımse
 
Yaşadığın problemler ve söylediğin gibi iş durumu okul bittiği halde hala çabalamak zorunda olmak seni bu düşüncelere itmiş olabilir.Ben böyle durumlarda mutlaka psikologa gidilmesi gerektiğini düşünüyorum.Oturup dertleşmeyle çözülecek şeyler değil insanın iç sesinin söyledikleri.
 
Uzun zamandır takip ediyorum bu forumu ve belki bende bi çözüm bulurum diyerek geldim.Konuya gelecek olursak sevgili kk bayanları şöyle; öncelikle kimseye bunlardan bahsedemediğim için buradayım son bir yıldır bir şeyler ters gidiyo hayatımda daha doğrusu beynimin içinde.Geçen yıl üniversiteden mezun oldum ve bu yıl kpss ye hazırlandım bi tempoyla gitti fakat kendimle ne zaman yalnız kalsam beynimde saçma sapan düşünceler kendimi yetersiz görmem vs vs.Bi ortama girdiğimde sanki bütün gözler bendeymiş gibi hissediyorum son bir yıldır ,kendim olamıyorum rahatsız hissediyorum evde hiç bir şey yok gayet kendi halimdeyim fakat toplumda rahatsız hissediyorum.Tanıdık çevremse rahatım fakat bilmediğim bi çevre ise son derece rahatsızım.Bi şeyler birikip bu noktaya geldi galiba üniversitenin bitmesi ve hayatın gerçek boyutuna geçiş "ee hani iş " gibisinden...Sürekli bi mutsuzluk kaygı...Zorlu bi üniversite hayatım oldu dersler arkadaşlıklar aşk ameliyatlar derken 4 yıl ızdırap gibiydi tam her şey bitti şükürler olsun evime geldim dedim bu seferde kişisel bozukluk mu desem ne desem bilmiyorum içimde hep bi huzursuzluk kendime olan güvenim yok oldu nasıl bu hale geldim bilmiyorum eksikmişim gibi hissediyorum diğerlerinden.Özellikle karşı cinsle muhatap olmam gerektiğinde bana bi şeyler oluyo çok çekingenim.Belki çoğunuza göre dert bile değil bunlar ama bu mutsuzluk beni gün geçtikçe dibe çekiyo.Ben sorunlarını dile getirebilen biri değilim hep içimde yaşarım burda bile tam anlatamıyorum galiba lütfen yardımcı olun bu ruh halinden güvensizlikten mutsuzluktan nasıl kurtulabilirim çoğunuz belki de psikiyatriste görün diyceksiniz fakat bunu kendim aşmalıyım ne yapabilirim yardımlarınızı bekliyorum...
arada sirada bu anlattigini yasamisligim olmustur farkina vardigim anda icimden beni havaya sokacak bi sarki soyluyorum :) mesela hande yenerin atmaaaaa atmaaaa sarkisi :)))) sacma ama bende işe yariyodu
 
Evet o yıllarda yasadıkların sımdı hayatına yansıyor.kendıne guvenmen ıcın ılk once komplekslerınden kurtulmalısın yanı tanımadıgın ortamda bırısının sana dıkkatle bakması senı rahatsız etmemelı aksıne hafıfce gulumse.bu korkak bakıslardan daha ıyıdır ve sana yenı arkadaslar ortam saglar.bence hayatından tam zevk alacak donemdesın.sıkıntılar bıtmıs unıversıte bıtmıs bence rahatla bıraz.eger durumun cok kotuyse bır psıkolog yardımı al.amma bence en ıyı psıkologun sensın baska kımse
işte bunu üzerimden atamıyorum gözler hep üstümde gibi belkide değil bilmiyorum bunu atlatmak için dediğinizi deneyeceğim ne kadar becerebilirsem... teşekkür ederim dikkate alıp yazdığınız için :)
 
arada sirada bu anlattigini yasamisligim olmustur farkina vardigim anda icimden beni havaya sokacak bi sarki soyluyorum :) mesela hande yenerin atmaaaaa atmaaaa sarkisi :)))) sacma ama bende işe yariyodu
keşke bende de işe yarasa böyle şeyler :)
Yaşadığın problemler ve söylediğin gibi iş durumu okul bittiği halde hala çabalamak zorunda olmak seni bu düşüncelere itmiş olabilir.Ben böyle durumlarda mutlaka psikologa gidilmesi gerektiğini düşünüyorum.Oturup dertleşmeyle çözülecek şeyler değil insanın iç sesinin söyledikleri.
daha ne kadar başa çıkıcam bilmiyorum kendim halletmek istiyorum fakat başaramazsam son çare gitmek olucak galiba...
 
ünv hayatndan sonramı böyle oldu yoksa lise orta okul donemındemı böyleydı eger unv hayatındanda once kendınze karsı olan guvenınz yoksa yabncıların yannda kndınızı kötu hıssedıyorsanz bunun nedennı cocuklkta yasanan seyler oluyor.bir tanıdıgım bun benzer bırsey yasıyor cnku yabancılar oldugu yerde kendını ıyı hısstmıyor rht edemıyor.eger durum böyle deglseee unv hayatndan sonra bır ıste calısmadıgnz ıcın haytın zorluklarını gördugunuz ıcın böyle hıssedyrsnız ama sanmıyorm bundan dolayı olcagın.çocuklukla yaşanan bırsyse bu yetersızlık duygusa bunun ıcın destek gerekıyor pek kendı basına halledblcek bırsey degl sanırım .s
 
ünv hayatndan sonramı böyle oldu yoksa lise orta okul donemındemı böyleydı eger unv hayatındanda once kendınze karsı olan guvenınz yoksa yabncıların yannda kndınızı kötu hıssedıyorsanz bunun nedennı cocuklkta yasanan seyler oluyor.bir tanıdıgım bun benzer bırsey yasıyor cnku yabancılar oldugu yerde kendını ıyı hısstmıyor rht edemıyor.eger durum böyle deglseee unv hayatndan sonra bır ıste calısmadıgnz ıcın haytın zorluklarını gördugunuz ıcın böyle hıssedyrsnız ama sanmıyorm bundan dolayı olcagın.çocuklukla yaşanan bırsyse bu yetersızlık duygusa bunun ıcın destek gerekıyor pek kendı basına halledblcek bırsey degl sanırım .s
Sanmıyorum çok öncesini hatırlamıyorum ama lise ve ortaokul hayatımda böyle değildim, hatta liseden bi arkadaşım sen hiç böyle değildin üniversiteden sonra oldu ne olduysa diyor,halbuki sadece gördüğü o benim içimde olanları görmüyo daha.Daha da içinden çıkılmaz bir hal alırsa mecburen gidicem galiba.
 
belkide önceden lise orta okul hayatında daha ck tanıdıklarınızla berabr geçırdıgınız için farkına varmamış olblrsiniz ama yabancı ortama gırınce bırısı banamı bakıyor dusuncesı devamlı oluyorsa skıntı olr sızın ıcın bunun ustune gıtmeye calısın ya da bende ünv ortamında bazen yalnız kalıyorm yanmda arkdasm olmuyor ama rahat oluyorum yıne komkmı görunuyorm acaba bu ınsan bana karsı mı guldumu dıye dusunceler kapıldıgım olmstu bır kac kere ama uzerıne gıttım takmadım.sızde oyle yapın kendınızı tanımadıgın ortamlara sokun rahat olun ınsanlara cekındıgınızı korktugunuz hıssettırmeyın özguvenınız olsun bu konuda zamanla kalkar bu dusunclerınız eger dedıgınız gıbı unv hayatndan once böyle bır duygu gerckten yoksa.belkıde ınsanların ıcınde komık duruma dusmek ıyı olr yanlısla dusmek gıbı mesela gulun kndızıne ınsanllarda sıze bakıcak gulucek takmzmısın eger bunu bundan sonra hıc takmazsınız
 
Uzun zamandır takip ediyorum bu forumu ve belki bende bi çözüm bulurum diyerek geldim.Konuya gelecek olursak sevgili kk bayanları şöyle; öncelikle kimseye bunlardan bahsedemediğim için buradayım son bir yıldır bir şeyler ters gidiyo hayatımda daha doğrusu beynimin içinde.Geçen yıl üniversiteden mezun oldum ve bu yıl kpss ye hazırlandım bi tempoyla gitti fakat kendimle ne zaman yalnız kalsam beynimde saçma sapan düşünceler kendimi yetersiz görmem vs vs.Bi ortama girdiğimde sanki bütün gözler bendeymiş gibi hissediyorum son bir yıldır ,kendim olamıyorum rahatsız hissediyorum evde hiç bir şey yok gayet kendi halimdeyim fakat toplumda rahatsız hissediyorum.Tanıdık çevremse rahatım fakat bilmediğim bi çevre ise son derece rahatsızım.Bi şeyler birikip bu noktaya geldi galiba üniversitenin bitmesi ve hayatın gerçek boyutuna geçiş "ee hani iş " gibisinden...Sürekli bi mutsuzluk kaygı...Zorlu bi üniversite hayatım oldu dersler arkadaşlıklar aşk ameliyatlar derken 4 yıl ızdırap gibiydi tam her şey bitti şükürler olsun evime geldim dedim bu seferde kişisel bozukluk mu desem ne desem bilmiyorum içimde hep bi huzursuzluk kendime olan güvenim yok oldu nasıl bu hale geldim bilmiyorum eksikmişim gibi hissediyorum diğerlerinden.Özellikle karşı cinsle muhatap olmam gerektiğinde bana bi şeyler oluyo çok çekingenim.Belki çoğunuza göre dert bile değil bunlar ama bu mutsuzluk beni gün geçtikçe dibe çekiyo.Ben sorunlarını dile getirebilen biri değilim hep içimde yaşarım burda bile tam anlatamıyorum galiba lütfen yardımcı olun bu ruh halinden güvensizlikten mutsuzluktan nasıl kurtulabilirim çoğunuz belki de psikiyatriste görün diyceksiniz fakat bunu kendim aşmalıyım ne yapabilirim yardımlarınızı bekliyorum...
2010 atamasıyım ben. Hatırlarsan iptal olmuştu ve biz geç atanmıştık. Atanana kadar 6 aylık bir süreç geçti ve ben aynı senin gibiydim. Dışarıya çıktığımda resmen insanlardan korkmuştum bir defasında. Çok endişelenmiştim hatta. Ama atanıp işe başlayınca geçti gitti şükür :) sen de işe başlayınca geri gelir özgüvenin merak etme.
 
2010 atamasıyım ben. Hatırlarsan iptal olmuştu ve biz geç atanmıştık. Atanana kadar 6 aylık bir süreç geçti ve ben aynı senin gibiydim. Dışarıya çıktığımda resmen insanlardan korkmuştum bir defasında. Çok endişelenmiştim hatta. Ama atanıp işe başlayınca geçti gitti şükür :) sen de işe başlayınca geri gelir özgüvenin merak etme.
Biliyorum bilmez olur muyum zaten kpss süreci çok stresli bi süreç bir de2010 olayları...Cok sevindim atanmaniza , inşallah benimde öyle geçip gider tabi atanana kadar daha kötü olmazsam :)
 
Biliyorum bilmez olur muyum zaten kpss süreci çok stresli bi süreç bir de2010 olayları...Cok sevindim atanmaniza , inşallah benimde öyle geçip gider tabi atanana kadar daha kötü olmazsam :)
O süreci yaşıyor insan yaa :( bak atan Nasıl geçip gidecek göreceksin :) kendini bu şekilde motive et bence :)
 
belkide önceden lise orta okul hayatında daha ck tanıdıklarınızla berabr geçırdıgınız için farkına varmamış olblrsiniz ama yabancı ortama gırınce bırısı banamı bakıyor dusuncesı devamlı oluyorsa skıntı olr sızın ıcın bunun ustune gıtmeye calısın ya da bende ünv ortamında bazen yalnız kalıyorm yanmda arkdasm olmuyor ama rahat oluyorum yıne komkmı görunuyorm acaba bu ınsan bana karsı mı guldumu dıye dusunceler kapıldıgım olmstu bır kac kere ama uzerıne gıttım takmadım.sızde oyle yapın kendınızı tanımadıgın ortamlara sokun rahat olun ınsanlara cekındıgınızı korktugunuz hıssettırmeyın özguvenınız olsun bu konuda zamanla kalkar bu dusunclerınız eger dedıgınız gıbı unv hayatndan once böyle bır duygu gerckten yoksa.belkıde ınsanların ıcınde komık duruma dusmek ıyı olr yanlısla dusmek gıbı mesela gulun kndızıne ınsanllarda sıze bakıcak gulucek takmzmısın eger bunu bundan sonra hıc takmazsınız
inadına üstüne gitmeyi becerirsem zaten bir şeyler yoluna girmeye başlar ,inşallah burda yazılan yöntemleri denemeye çalışacağım umarım her şey yoluna girer...
 
en güzeli insan içinde rezil olmak buna alışcaksnız ben rezil oldugum için rahatım artık valla :D sizde aşarsınız sıkmayın canınızı
 
yaşadığın duygulara o kadar aşinayım ki... çok farklı ve kötü bir duygu..
işin özü gelecek kaygısı aslında. korku daha doğrusu
atanma süreci zaten çok sıkıntı. atandın mı başladın mı kaçırdım orasını ama
başarısız olma düşüncesi yiyip bitiriyor o sınav döneminde
bir de üniversitede bir düzen kurup yeniden baba evine gelmek çok bocalatıyor
iki kat sorumluluk duyuyor insan
 
yaşadığın duygulara o kadar aşinayım ki... çok farklı ve kötü bir duygu..
işin özü gelecek kaygısı aslında. korku daha doğrusu
atanma süreci zaten çok sıkıntı. atandın mı başladın mı kaçırdım orasını ama
başarısız olma düşüncesi yiyip bitiriyor o sınav döneminde
bir de üniversitede bir düzen kurup yeniden baba evine gelmek çok bocalatıyor
iki kat sorumluluk duyuyor insan
Hala çalışıyorum atanabilmek için ve garantisi de yok kurum sınavı vs. vs. üniversitede düzen hiç kuramadım zaten dört gözle eve dönmeyi bekledim döndüm her şey yolunda derken bunlar ortaya çıktı nasıl başa çıkıcam bilmiyorum çünkü gittikçe artıyor.
 
Uzun zamandır takip ediyorum bu forumu ve belki bende bi çözüm bulurum diyerek geldim.Konuya gelecek olursak sevgili kk bayanları şöyle; öncelikle kimseye bunlardan bahsedemediğim için buradayım son bir yıldır bir şeyler ters gidiyo hayatımda daha doğrusu beynimin içinde.Geçen yıl üniversiteden mezun oldum ve bu yıl kpss ye hazırlandım bi tempoyla gitti fakat kendimle ne zaman yalnız kalsam beynimde saçma sapan düşünceler kendimi yetersiz görmem vs vs.Bi ortama girdiğimde sanki bütün gözler bendeymiş gibi hissediyorum son bir yıldır ,kendim olamıyorum rahatsız hissediyorum evde hiç bir şey yok gayet kendi halimdeyim fakat toplumda rahatsız hissediyorum.Tanıdık çevremse rahatım fakat bilmediğim bi çevre ise son derece rahatsızım.Bi şeyler birikip bu noktaya geldi galiba üniversitenin bitmesi ve hayatın gerçek boyutuna geçiş "ee hani iş " gibisinden...Sürekli bi mutsuzluk kaygı...Zorlu bi üniversite hayatım oldu dersler arkadaşlıklar aşk ameliyatlar derken 4 yıl ızdırap gibiydi tam her şey bitti şükürler olsun evime geldim dedim bu seferde kişisel bozukluk mu desem ne desem bilmiyorum içimde hep bi huzursuzluk kendime olan güvenim yok oldu nasıl bu hale geldim bilmiyorum eksikmişim gibi hissediyorum diğerlerinden.Özellikle karşı cinsle muhatap olmam gerektiğinde bana bi şeyler oluyo çok çekingenim.Belki çoğunuza göre dert bile değil bunlar ama bu mutsuzluk beni gün geçtikçe dibe çekiyo.Ben sorunlarını dile getirebilen biri değilim hep içimde yaşarım burda bile tam anlatamıyorum galiba lütfen yardımcı olun bu ruh halinden güvensizlikten mutsuzluktan nasıl kurtulabilirim çoğunuz belki de psikiyatriste görün diyceksiniz fakat bunu kendim aşmalıyım ne yapabilirim yardımlarınızı bekliyorum...

geç aynanın karşısına..
sahip olduğun şeyleri say..
konuş kendini karşına alıp..
iyi geliyo..
 
Hala çalışıyorum atanabilmek için ve garantisi de yok kurum sınavı vs. vs. üniversitede düzen hiç kuramadım zaten dört gözle eve dönmeyi bekledim döndüm her şey yolunda derken bunlar ortaya çıktı nasıl başa çıkıcam bilmiyorum çünkü gittikçe artıyor.
kpss=kaygı bozukluğu bende de oluştu çok aşırı uç noktalarda değil ama var. eğer imkanın varsa yardım al derim bende istiyorum ve seni çok iyi anlıyorum
 
Back
X