Benim bırakacak kimsem yok burda. Yoksa bırakırdım arkadaşım var ama insanlara güven olmuyor.
Annem olsa rahatlıkla bırakırım hiç kimse yok.
Eşime de geçiriyorum zaten ama geceleri gerçekten artık çok daraldım uyumaması için hiçbir sebebi yok artık. Şimdiye kadar diş dedim onlar da çıktı yine uyumuyor. Dişten sonra düzene girer diye süşündüm ama böyle olunca gerçekten çileden çıkıyorum yapmadığım şey kalmadı ona düzen kurmak için
eşimi aramıyorlar beni arıyorlar geliyoruz diye.
Bende uzun kalmazlar diye düşündüm ama konuşucam bir dahaki sefer aradıklarında. İsterse alınsınlar umurumda değil.
sabah da 7 de uyandı.
aynı bende öyleyim sabit ve tekrar eden sesler karşısında sinirlerim çok bozuluyor bir takıntı bence bu . Eşim bunu aşmam gerektiğini , çocukla böyle şeylerin normal olduğunu söylüyor 
nasıl yapacağımı bilmiyorum. Benimki o kadar abartı bir durumda ki fındık - fıstık yenirken bile çıkan sesten avaz avaz ağlamak istiyorum 
