Seni anlayabiliyorum. Geçen kış babanemlerin yanına gittiğimde (annem-babam ayrı, babam annesiyle kalıyor) o kadar bozuktu ki psikolojim. Maddi durumları berbat dolabı açıyorum bişey yok. Sağlık durumları desen o da kötü ev buz gibi ısınmak için bile para yok. Benim elimden birşey gelmiyor. İyice psikolojim bozulmuştu. O zamanlar da bir erkek arkadaşım vardı. Biz de ayrı şehirlerdeydik. Neyse o aralar bana geldiler o psikolojiyle. Fazla ilerisini düşünmeye filan başladım. Onun da ailesi orta halliydi ve bu gelme-gitme işleri zor oluyordu. Gelemem param yok filan diyordu. Bunlar canımı sıkıyordu. Ben de ayrıldım. Ama belki babanemlere gitmesem o psikolojiyi yaşamasam o kadar bunalmasam o ilişkiyi de böyle bitirmicektim. Sonradan çok üzüldüm. Neyse kısmet böyleymiş.
Ama bu sene tekrar gittim tatilimi orda geçirdim. Her şey çok daha iyiydi. Babamın işleri biraz düzelmiş çok şükür geçen seneden iyi durumdalardı. İnan hayat bu ne zaman ne olacağı belli olmuyor. Bir gün çok iyiyken ertesi gün kötü olabiliyorsun. Bizim yapacağımız biraz güçlü durmak ve değiştiremeyeceğimiz şeyler için haddinden fazla üzülmemek.