Ben bir teyzeyim.Ben 23 yıldır evliyim ve benim bir çocuğum olmadı.ablamın kızını kendi öz kızım yerine koydum.inanın kendi çocuğum gibi sevdim.çünkü ben evlendikten 1 hafta sonra doğdu.ve bunu oda biliyordu.Babasız büyüdü ve bir doktor abisi var.yeğenim lisede okurken biriyle tanıştı ve bu kişi bizim onayımızı alamayacak biriydı.sevdi olmadı genç başkasıyla evlendi.Ama bu arada sağdan soldan görüştüklerinizi duydum.yeğenim bıraktığını söyledi, yemin etti hemde annesinin üzerine.Üniversiteye başladı 3. sınıfta ben bu bölümü sevmiyorum başka bölüme giricem dedi o maddi imkansızlıklar içinde kendini dersaneye göndertti. tekrar kazandı okula başladı ve bu sene 2. yılıydı.bizi de başka bir erkek arkadaşı olduğuna inandırdı tanıştırdı.sevindik.
Ama işin aslı öyle değilmiş meğer o kişiyle hiç görüşmeyi bırakmamış hapise girmiş görüşmüş, telefonlaşmış netten görüşmüş.Bizi resmen kandırmış.Tam yılbaşı akşamı bir telefon aldım ablamdan ağlayarak kızının o kişiye kaçtığını üstüne 5,5 aylık hamile olduğunu ve kuma olarak gittiğini söyledi. O kişi eşini de bırakamaz üstelik oda 5 aylık
hamile. bunu duyduğum anda ne diyeceğimi şaşirdım. Kendi hayatını mahvetmesinemi üzüleyim, ailiesinin yüzünü yere eğmesinemi üzüleyim. inanın kötü oldum.ben uzakta yaşadığımdan ablama destek olmak için yanına da gidemiyorum şartlardan dolayı.Öyle planlı hareket etmiş ki duydukca şaşırıyorum.
Ablama sadece sen annesin affedebilirsin ama ben asla dedim. sizce affetmelimiyim yoksa..........
