Ben bu dünyayı anlayamadım, niyetlendim de kavrayamadım

biricik mericik

Büyü de gel melegimm :D
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2008
864
503
648
İstanbul
Annem aradı, abim ev alacak. Bankacı ile iletişimi ben yapıyorum. Annem diyor ki "şu kadar euromuz var bak gerekirse bankaya yatıralım. Bu kadar ödeme yapalım gerekirse. abinin dediği kadar çok kredi olmasın daha az olsun. Bak gerekirse ben de imza atarım üstüme olan arsaları ipotek etsinler gerekirse"

Ooofff ki offf. Anacığım hiç aklına gelmiyor mu kızım da daha geçenlerde ev aldı, sormadık para lazım mı diye. Demiyorsunuz sıkıştınız mı destek olalım mı diye. Ben bugün halamı aradım borç istemeye anacığım, isteyemeden kapattım.

Anacığım ben kocamla kaç gündür ayrı yatıyorum. Ayrılmayı düşünüyorum ama ana babama söyleyemiyorum. Üzülürsünüz diye kızarsınız diye söyleyemiyorum. Yine kendini eve kapatırsın, sana doğru bakacaklar diye pazara bile çıkmazsın diye yapamıyorum.
Buraya kadarkiler anamdan dertlerim.


Evet, kocamla günlerdir ayrı yatıyorum. Konuşmuyoruz. Çünkü umrunda bile değiliz. Umrunda olmadığım adamın yanına yatasım gelmiyor. Diğer taraftan da her hareketine sinir olmaya başladım. Senelerdir tahammül ettiğim huylarına tahammül edemez oldum. Çocuklarımla kendi halimizde bir yaşam sürüyoruz. Lafı boşanmaya getiremiyorum. Biz bu güne kadar hiç boşanma konuşmadık, o kutu açılınca içinden ne çıkar bilmiyorum.
Buraya kadarki dertlerim de kocamdandı.


Hiç arkadaşım yok. Dostum bildiklerim bakıyorum bensiz ayrı organizasyonlar yapıyor hiç akıllarına gelmemişim. Sosyal medyadan boy boy fotoğraflar... Bir koz veriyorum evirip çevirip işlerine geldiği gibi kullanıyorlar. Ben mal, yine onları olduğu gibi kabul ediyorum. Kendi gerizekalılığıma veriyorum. Zaten güvenmiyordum, yine güvenmeyeceğim...
Buraya kadarki dertlerim arkadaşsızlıktı.


İşim. Kendi sermayemmiş gibi resmen ömrümü veriyorum. Hasta da olsam, yapmam gereken bişey olmasa da delice bir hırsla çalışıp sonuçlandırıyorum. Sahte pohpohlamaları hakaret kabul ediyorum. İş gerçek mükafatlara gelince (terfi vb) benden kötüsü yok...
Burası da işimle ilgili dertlerim.

Vallahi tam karşılığı bu, yani ben bu dünyayı anlayamadım. Bu yaşıma geldim bir türlü kavrayamadım...
Bi gidin ya bi gidin. Alın dünyanızı GEZİN DOLAŞIN !

Bu kadar çorba yaptığım için özür dilerim ama bu kadar çorba oldu hayatım.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
ahh ahhh bir benzeri corbadan ben de iciyorum.
Umarim guzellikler tez zamanda sizi bulur, annenize soyleseniz maddi anlamda size destek cikmaz mi?
Zaten insan bir kere cikmaza girmeyiversin tum yollar kapali, her yer karanlik geliyor. Gonul ferahligi diliyorum.
Az daha dursam ben de dert anlatacagim
 
Anneniz konusunda siz haksız gibisiniz. Belki abiniz anne ihtiyacım var dedi, sordu. Siz neden sormadınız ki? Kimse kimseye yardım etmek zorunda değil ancak size de yardım etseydi eline yapışmazdı neticede.
Kocan konusunda derdiniz nedir bilmiyorum ama çözülemeyecek birşeyse boşanmayı ufaktan düşünebilirsiniz. Son olarak başkası için değil kendiniz için yaşayın.
 
Kısacasi hayat bu ..Bunu renklendirmek sizin elinizde ..
Tek sorun olarak beklentiyi bırakın artık, istemeyi bilin çekinmeyin .Biraz da almasınlar versinler..
 

Kimse kimseye yardım etmek zorunda değil anne hariç bence...
Lafa gelince "biz evlatlarımız için yaşıyoruz"
Ben onlardan istemedim çünkü onlarda da yok sanıyordum. Onlar da sıkışık diye biliyordum.
Çünkü bana "sakın bize güvenip borca girme bak biz de çok sıkışığız "diyordu, kapıları baştan kapatıyordu.
 
Bence öyle değil. Anne diye evladının her ihtiyacına koşmak zorunda değil. Doğurmuş büyütmüş bakmış evlendirmiş. Daha da anne babadan maddi yardım mı alınacak. En azından bu benim düşüncem. Ama Tabiki sıkışık zamanlarda yardım edilmeli. Bence abin gidip annene kendisi söylemiş, biraz da ısrar etmiştir. Annenin fazla kredi çekmek istememesini buna bağlıyorum ben.
 
Merhaba,

yaziklarinizi okudum ve benim düsüncelerim söyle:
1. Anneniz ve borc konusunda sunu diyebilirim, belki bana suan geri kafali diyeceksiniz ama Erkekler evlendikten sonra bile ailede kaldiklari icin Aileler biraz daha üstüne düsebiliyor. Bence sorunu kendi annenizde degil de Esinin ailesinde görmelisiniz. Sizin anneniz nasil Abinize yapiyorsa, Esinizin Ailesi de Esinize ve size yapmali bence. Sonucta artik kendi Ailenizden cikip o Ailenin üyesi oluyorsunuz. O Ailenin soy Ismini tasiyorsunuz..

2. Esinizle sorunlara gelince.. bunu bence onunla oturup uzun uzun konusmaniz gerekiyor. Siz icinize ata ata sinir küpü olmussunuz ve en ufak seylere bile tahmül edemiyorsunuz… En iyisi oturup konusmak..

3. Eger kimse size deger vermiyorsa ozaman siz verin kendinize deger. gidin gezin, cocuklariniz en iyi arkadaslariniz olsun..

Umarim Allahim size güc, sabir ve kolaylik verir
 
Ağlamayana meme yok derler ya, keşke sende annen ile konuşsaydın durumunu belli ki abin konuşmuş ya da, umarım sizinkiler öyle değildir ama şöyle bir görüş de var insanımızda, biz oğlumuza yapıyoruz, onlar da oğullarına yapsınlar.

Eş konusunu nasıl çözersin bilemiyorum ama arkadaş konusunda tolere eden taraf olma, sana değer katmayan insanlar için çabalama.

İş konusunda da varsa imkanın daha iyi bir yere sıçrama yap. Gönlünü ferah tut, sesini çıkar, üzüldüğünde belli et, hakkını da her daim savun. Diğer türlü madalya takmadıklarını öğrenmişsin zaten.

Her şey gönlünce olur umarım
 
Ne güzel yazmışsınız. İster istemez ufak bir tebessümle okuyor insan.
Herkese hak ettiği kadar değer vermek lazım hayatta. Kırıldığında açık açık konuşmak, kızdığında söylemek lazım. Size değer vermeyen arkadaşlarınızı hayatınızdan jet hızıyla uzaklaştırmanız lazım. Annenize, eşininize durumu anlatın. Belki konuşarak düzelecek şeyler vardır.
Benim cevabımda biraz çorba tadında oldu ama idare edin artık.
 
Bu hayatta önce kendiniz öncee sadece kendiniz
Mutsuzsanız boşanın kimseye hesap vermeyin kendinize değer verin her şeyi kendiniz için yapın....
Gereksiz incelikler aman su olmasın aman üzülmesin diye yapılan gereksiz incelikler sadece yıpratır
 
Dün, anneme bir süre gitmeme kararı almıştım. Bugün onu biraz daha iyi anlıyorum. Haklı bulmuyorum ama sebeplerini anlıyorum...

Abim onunla konuşmadı. Abim kimseyle konuşmaz:) Olursa olur der, parası yetmez de alamazsa kimseden bişey istemez (annemden de) Kafaya bile takmaz. Onu öyle kabul ettik.

Kafaya abimi takan annem. Onun bekar oluşunu özellikle... Bişeyler başarsın diye kendini paralıyor kadın. Ben de kendimi paralıyorum abim için. Telefon sapığı gibi durmadan bankayı arıyorum, gidilmeli ise basıp gidiyorum. Abim "ben sıkıntıya gelemem diyor".

Benim sıkıntım abim değil. Annem benden resmen para saklamış benim sıkıntım o. Vermek zorunda değildi tabii ama mal sahibi olma konusunda beni frenleyip abimi gazlaması zoruma gitti. Bana defalarca "bak hesabını iyi yap sonra sıkışıp bize gelme bizde de yok" demişken, abim istemediği halde "bu da var, bu da var, al bunu da, bunu da al" demesi zoruma gitti.

Çünkü annemin gözünde abim bekar olduğu için hayatta yenik durumda. Bu evi alarak annem onun kendini başarılı hissetmesini, hayata bi yerden tutunmasını, bişeyleri başarmasını istiyor. Ben de abim için istiyorum. Annem abime niye yardım ediyor değil mesele, ben çok sıkıntı çektiğim halde "bir ihtiyacın var mı denmemesi" Ben evi alırken abimin ev almak gibi bir niyeti bile yoktu üstelik...
 
ağlamayan çocuğa meme yok derler. abiniz ağlıyor, siz kendinize saklıyorsunuz.
 
Şunu fark ettim. Hep içinize atmışsınız. Hiçbirşeyi Dışa vurmamışsınız.

- annenize gecende bende ev aldım diye söyleyin. Kızgınlığınızı anlatın. Siz üzüleceğinize o üzülsün.
Düşünmesi gerektiği şeyleri hatırlatın.

- eşinizle durum kötüyse Konuşun maddi durum varsa da ayrılın.
Ya da ayrı takılın.

- iş konusu Malesef adil olamıyor. Siz üstünüze Düşen işleri en iyi şekilde yapın. Ve bu devirde en azından ekonomik özgürlüğünüz olduğuna şükredin.

- arkadaşlar için de bşy diyemem. Arkadaşlık biraz da size bağlı. Sohbetiniz vs onları ne kadar sarıyor. Ortak yönünüz ne kadar varsa o kadar arkadas oluyorsunuz.
Sizde aramayın size değer vermeyene sizde değer vermeyin.
Alın çocuklarınızı kendiniz gezin.
 
Peki kendiniz icin ne yapıyorsunuz?
Mutlu olmak için?
Tamam dönem dönem hepimiz mutsuz oluyoruz,canımız sıkılıyor,kazıkta yiyoruz en yakınlarımız bildiklerimizden ama bazen boşvermek gerek. Bazen düzeltmeye çalışmak gerek.
Evlilik mesela,yolunda mı gitmiyor? Nedenini bulup çözüm noktasında yol haritası çizmelisiniz. Hayat böyle geçmez ki,belirsizlikle nasil mutlu olunur ki.
Bazilarına herşey altın tepsiyle sunuluyor yada bize öyle geliyor bilemem ama maalesef mutlu olmak için çaba sarfetmek gerekiyor.
Bekleyerek olmaz,hep beklersiniz birileri sizi anlasın diye(eş ,dost,akraba vs)ama siz söylemediğiniz sürece kimse anlamaz. Bazen içinizde tutmayıp söylemek ,rahatlamak gerek.
Ben öyle yapıyorum ,asla içime atmam.
Kimse mutlu etmiyorsa beni,kendi kendimi mutlu etmenin yolunu arar bulurum. Benden 1 tane var,bu hayatı 1 kez yaşayacağım yani ötesi yok ki.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…