- 16 Şubat 2013
- 8.646
- 3.015
- 178
Yalnızlık bazen en iyi dost,sevgili,eş olabiliyor..Söylediklerim çok ama çokk saçma o salakça çok iğrenç bende biliyorum.Haklsınız adam bana vurdu o haklıydı istemiyorum dedikçe ben üstüne üstüne gittim az bile yaptı bana
Evinde kalma mevzusuna gelirsek benim kimsem yok bir tane bile sığınacak arkadaşım yok çok bunaldığım zamanlarda onlarda kalıyodum çünkü ailemle çok problemlerimiz var kaç kere intihara kalkıştım bir kişiyi sevdim hayata bağlandım yoksa ölmeyi planlıyodum.
Ben bütün yılbaşlarında bayramlarda doğumgünlerimde hep tek başımaydım.Bu adam bana ilaç gibi gelmişti o kadar mutluydumki geziyoduk falan.
Ki ben 4 sene depresyondan yataklara düştüm kalkamadım çalışamadım okuyamadım.
İşte benimde bir sığınacak ne bileyim gezecek arkadaşım olsaydı ben neden onlarda kalayım ki ben o kadar gerizekalı bir kız değilim inanın.
Düşündüm hepsini annesi ne düşünür bugün bizim oğlanla yatan kimbilir geçmişte kimlerin evinde kalmıştır diye hepsini düşündüm.
Ama kendi ailemden de fazlasıyla bunalınca kaçıcak delik arıyodum konuşacak birilerini bir nefes arıyodum çünkü etrafımda kimsecikler yoktu bir tane bile arkadaşım yoktu hala yok..Ama yaşadım bir kere ve işin içinden çıkmaya çalışıyorum
k...Ben annesine de söyledim zaten bakın ben oğlunuzu çok sevdim ben normalde kendi arkadaşlarımın evinde bile kalamam ailem müsade etmezdi dedim..O da bana yalan mı gerçekmi bilmem ama olsun kızım ben seni çok seviyorum kal nolcak sende kızımsın benim falan dedi...Artı bu çocukla biz aynı mahalledeydik ve benim ne kadar kendini bilen biri oldğumu çok iyi biliyodu herkeste söylüyodu çok düzgün kız diye.İşte beni bu hale YANLIZLIĞIM getirdi
Sen yanlış kullanmışsın yalnızlığı..
Ne oldu?? Yalnızlığı bahane ederek kendini düşürdüğün durum güzel mi?
Kendine yeni bir sayfa aç..
Gerekirse yalnızlığınla sevgili ol.
