Ben ev hanımı olamıyorum yemek yapmak istemiyorum

O kadar hap bilgiler ki. Çok teşekküd ederim. Sanırım benim ihtiyacım olan bu. Çünkü her küçük şeyi her yemekte düşünmek yorucu oluyor. Bu şekilde pratik bilgiler bilsem gözümde büyümez ya.

Rica ederim.
Ben sizi anladım aslında. Bir tanıdığım aklima geldi. Yaptığı hemen her yemeğin ya soğanı yanar, ya dibi tutar. Çorbanin yağını koysa tuzunu unutur. Ama özenince mis gibi kek, pizza da yapar. Sonra yine kaldığı yerden devam.
Ben burda tüyo veriyorum ya örn. nohut yemeği, ne kadar pratik olsa da siz caninız istemiyorsa yine onun soğanını yakarsinız veya suyunu çok koyarsinız tadı kaçar 🤭

O yüzden kısa bir süre koyun kendinize, basit ve lezzetli tek bir şey seçin ve düzgün yapmaya odaklanın. Uzun süre harcadığınız, soyma, dograma, kavurma aşamaları sizi çabuk bıktırır. Yemeyi de sevmiyormuşsunuz motivasyon lazım size. Az ama öz olsun işiniz. Zamanla eliniz alışır üzerine eklersiniz.

Eşinizle yapmanız çok güzel. Beraber vakit geçirmiş oluyorsunuz hemde. Bende eşimle yapmayı severim, daha keyifli oluyor. Bazen siz yapin bazen beraber girin mutfağa.
Elinize sağlık olsun. Afiyet olsun.
Bana güzel şeyler yapacakmışsiniz gibi geldi.

Arada buraya fotograflı güncelleme yapabilirsiniz. Size de motivasyon olabilir 😁
 
Ablacım bu işin formülü planlı olmakta.
Benim planlamam şöyle:
Cumartesi günü mutlaka buzdolabını elden geçiririm, toparlar, raflarını silerim.
Biz Cumartesi akşamı genelde dışarda yeriz.
Sabit üç beş lokanta var tercih ettiğimiz, bunlardan şaşmayız.
Olur da çıkmadıysak eve sipariş veririz ya da mantı pişer. Mantıyı güzel yapan bir yerden alıp evde pişiriyorum.

Cumartesi sabahtan önümüzdeki haftanın menüsünü belirlerim ve sanal market siparişini veririz.
Pazar günü de sabahtan semt pazarından sebze meyve alırız eşimle.
Eve gelince geç Pazar kahvaltısı, kahve - gazete keyfi yapıp dinleniriz.
Saat 15.00-16.00 gibi mutfağa geçeriz.

Yeşillikleri yıkayıp, kuruturuz, mor lahanayı doğrar, havuçları rendeler, hava almayan cam kaplara kaldırırız.
Havucun birazını kavurur ayrıca muhafaza ederim, yazsa kabak da eklerim kavururken.
Brokoliyi, karnıbaharı (hangisi varsa menüde) buharda haşlar kaldırırım.
Kıymayı kavurur soğuduktan sonra birer pişirimlik İkea kilitli poşetlere bölerim.
Bazen kuşbaşı pişirir onu da porsiyonlarım.
Mutlaka bir çeşit çorba pişiririm birazını akşama yeriz birazını küçük kavanozlara böler sıkıca kapatırım.
İki çeşit de zeytinyağlı yaparım ki Pazartesi-Salı bize çeşit olsun.
Bir hafta sütlaç, kabak tatlısı gibi hafif bir tatlı bir hafta kek, kurabiye tarzı atıştırmalık yaparım.
En fazla iki saatte hem akşam yemeğimiz hazır olur hem önümüzdeki haftanın hazırlıkları yapılmış olur.
Ocağı, tezgahı temizler, mutfağı tekrar süpürür, bulaşık makinesini çalıştırırız.
Süpürme, çöpleri toplama eşimdedir.

Pazartesi kalan çorba ve zeytinyağlının yanına buzluktan içli köfte ya da bulgur pilavı ekleriz.
Yeşilliklerden salata yapılır.

Salı günü zeytinyağlı artı tavuklu ya da etli bir yemek olur. Tavuğu organik olursa tercih ediyorum. Bazen üşenmem çorba da yaparım.

Salı akşamı bakliyat ıslatırım, Çarşamba sabahı buzluktan pişmiş kuşbaşıyı da indiririm,
yanına bir pilav ve salata tamam.

Çarşamba akşamı genelde köfte yoğurur kaldırırım. Ertesi gün yanına kavurduğum havuca yoğurt eklerim, patates püresi ya da fırın, oldu bitti.
Bazen kıymalı spagetti yanına salata, ayran.

Perşembe kışın balık yeriz.
Cuma akşamı kahvaltı yaparız, menemen, çılbır, gözleme, bakliyat eklenmiş salata vs pratik yiyecekler olur.

Cumartesi günü yemek yapmam.

Yıllardır düzenimiz arada şaşsa da böyle.
Menü hazırsa, ön hazırlık yapılmışsa, malzeme alacak ekonomik gücün varsa yemek yapmak zor bir iş değil.
 
Rica ederim.
Ben sizi anladım aslında. Bir tanıdığım aklima geldi. Yaptığı hemen her yemeğin ya soğanı yanar, ya dibi tutar. Çorbanin yağını koysa tuzunu unutur. Ama özenince mis gibi kek, pizza da yapar. Sonra yine kaldığı yerden devam.
Ben burda tüyo veriyorum ya örn. nohut yemeği, ne kadar pratik olsa da siz caninız istemiyorsa yine onun soğanını yakarsinız veya suyunu çok koyarsinız tadı kaçar 🤭

O yüzden kısa bir süre koyun kendinize, basit ve lezzetli tek bir şey seçin ve düzgün yapmaya odaklanın. Uzun süre harcadığınız, soyma, dograma, kavurma aşamaları sizi çabuk bıktırır. Yemeyi de sevmiyormuşsunuz motivasyon lazım size. Az ama öz olsun işiniz. Zamanla eliniz alışır üzerine eklersiniz.

Eşinizle yapmanız çok güzel. Beraber vakit geçirmiş oluyorsunuz hemde. Bende eşimle yapmayı severim, daha keyifli oluyor. Bazen siz yapin bazen beraber girin mutfağa.
Elinize sağlık olsun. Afiyet olsun.
Bana güzel şeyler yapacakmışsiniz gibi geldi.

Arada buraya fotograflı güncelleme yapabilirsiniz. Size de motivasyon olabilir 😁
Moral oldu yorumunuz. Dediğiniz gibi basit tariflerden başlayacağım. liste yapacağım sevdiğim yemeklerden oluşan, alışverişi de yapınca planlamak daha kolay olur. Sağolun 😇🤍
 
Kendime daha pratik şeyler yapardım canımın istediğine göre beslenirdim. Ama aile olunca daha farklı oluyor. Bu kadar basit.
karninizi doyuracak kadar biliyorsaniz, super marifetli seyler yapmaniza gerek yok, herkes hamurisi yapmak zorunda degil. esinizle konusun beklentiler konusunda anlasin.
 
Ablacım paraya kıyıp Thermomix denen aletten alın, yemek derdiniz sona ersin.

‘Paraya kıyamam, bana daha maliyetsiz öneriler lazım’ diyorsanız 20 küsür yıldır hem çalışan hem de mutfağında tenceresi kaynayan bir kadın olarak tüyolar vereyim.
Aaa benden önce yazılmış 😊

Geriye doğru okuyorum da ben.
 
Ya benimki böyle instagramda güzel yemekler oluyor ya etli tavuklu vs onları seviyor normal bezelye barbunya yemeği değil. E ben de onları yapıyorum tarife bakıp arkada da kısmetse olur açıyorum yediriyorum kocaya beğeniyor mutlu oluyorum

Beni de yoran şey yemek sonrası temizlik.

Bence sevdiğin şeylerin tarifine bak yap
 
7 yıllık evliyim. Baba evinde sağolsun annem ve babam elimi suya degdirmedi. Ne yemek yaptim nede ütü. İşten gelirdim yemeğim hazırdı. Bildiğin prenses gibiydim. Evlendim mutfaktan çıkamıyorum. Yemek yapmaktan temizlikten nefret ediyorum ama yapacak birşey yok. Birde üstüne aksama kadar çalışıyorum. :)))
 
Arkadaşlar ben hayatım boyunca yemek/temizlik işleriyle haşır neşir olmadım. Anne evinde el bebek gül bebek yaşadım. Yemek yeme ile de aram olmadı zaten hiç. Evlendikten sonra eşim çok idare etti kolay gelen şeyleri yaptım vs. Yemek bilgim sıfırdı. 2 yıllık evliyim ve kendimi zorlamama rağmen hala olmuyor. bir düzen kuramıyorum. İçimden yemek yapmak hiç gelmiyor. Kafam çalışmıyor bu konuda. Özensiz yapıyorum. Aldıgım sebzeler dolapta çürüyor. Uğraşmak istemiyorum. Ne kolaysa ona gidiyor elim. Eşimle artık sorun oluyor. Özensiz olduğumu görüyor. Gerçekten hiç ama hiç sevmiyorum mutfağı. İleride çocuğum olursa en korktuğum şey öğünleri düzenlemek daha zor olacak. yemek için parası neyse birini bulmak istiyorum ama böyle bir hizmet yok. bana bir çare önerir misiniz ciddi soruyorum. Ömür boyu çekemem böyle gerçekten hiç benlik işler değil

Ekleme: parası neyse dedim ama buna bütçe ayıracağım için yoksa çok da uçamıyorum şuan 🥲😅

Ekleme 2: yemek yapan hijyenik ve yakın birini bulmak konusunda umutsuzum, önerilerinize açığım. İstanbuldayım.

Ekleme 3: sorun sanırım benim üşengeçliğimdi. Bunun sebebi ise genel olarak tüyo ve bilgim az olduğu için her sey çok detaylı ve uğraştırıcı oluyor. Normal insana göre daha çok yoruyor beni mutfak kafa olarak. Çözümü sayenizde buldum: tüyolarla ve etkili yöntemlerle mutfağı bir düzene oturtacağım, keyif alacağım stressiz bir hale getirmek ve benimsemek gerekiyor. kafamdaki karmaşa da umarım son bulacak. Mutfak ipuçları ve tüyoları araştırmam ve çevremde mutfak konusunda tecrübeli kişilerle vakit geçirmem şart. Kaçmak yerine savaşmaya karar verdim 🙈
Gelin birlikte yemek yapalım ben çok severim yapmayı 😁
 
Arkadaşlar ben hayatım boyunca yemek/temizlik işleriyle haşır neşir olmadım. Anne evinde el bebek gül bebek yaşadım. Yemek yeme ile de aram olmadı zaten hiç. Evlendikten sonra eşim çok idare etti kolay gelen şeyleri yaptım vs. Yemek bilgim sıfırdı. 2 yıllık evliyim ve kendimi zorlamama rağmen hala olmuyor. bir düzen kuramıyorum. İçimden yemek yapmak hiç gelmiyor. Kafam çalışmıyor bu konuda. Özensiz yapıyorum. Aldıgım sebzeler dolapta çürüyor. Uğraşmak istemiyorum. Ne kolaysa ona gidiyor elim. Eşimle artık sorun oluyor. Özensiz olduğumu görüyor. Gerçekten hiç ama hiç sevmiyorum mutfağı. İleride çocuğum olursa en korktuğum şey öğünleri düzenlemek daha zor olacak. yemek için parası neyse birini bulmak istiyorum ama böyle bir hizmet yok. bana bir çare önerir misiniz ciddi soruyorum. Ömür boyu çekemem böyle gerçekten hiç benlik işler değil

Ekleme: parası neyse dedim ama buna bütçe ayıracağım için yoksa çok da uçamıyorum şuan 🥲😅

Ekleme 2: yemek yapan hijyenik ve yakın birini bulmak konusunda umutsuzum, önerilerinize açığım. İstanbuldayım.

Ekleme 3: sorun sanırım benim üşengeçliğimdi. Bunun sebebi ise genel olarak tüyo ve bilgim az olduğu için her sey çok detaylı ve uğraştırıcı oluyor. Normal insana göre daha çok yoruyor beni mutfak kafa olarak. Çözümü sayenizde buldum: tüyolarla ve etkili yöntemlerle mutfağı bir düzene oturtacağım, keyif alacağım stressiz bir hale getirmek ve benimsemek gerekiyor. kafamdaki karmaşa da umarım son bulacak. Mutfak ipuçları ve tüyoları araştırmam ve çevremde mutfak konusunda tecrübeli kişilerle vakit geçirmem şart. Kaçmak yerine savaşmaya karar verdim 🙈
Şöyle söyleyeyim, ben de böyleydim. Yani ömür boyu herhalde ben mutfağa giremem sanırdım çünkü annem küçüklüğümden beri hiçbi şey yaptırmaz her şey önüme hazır gelirdi. Evlenmeden önce tek tük yapıyordum ama iyi değildim inan ki evlenince bile içimden gelmiyor çok yapmıyordum, arada bi yapıyordum. Eşim daha çok yapıyordu, sonra zamanla hayata bakış açım değişti. Daha sağlıklı beslenmeye kendime aileme eşime daha da değer vermeye başladım. O yüzden ev yemeği başka kafasındayım. Çünkü gün içinde almamız gereken besinler vitaminler var. Ve sağlıklı beslendikçe daha iyi hissetmeye başladım ideal kiloma geldim vs. Şu anda evde yapıyorum hep. Ama tabii ki yoruluyorum. Genelde hızlı pratik şeyler tercih ediyorum, yani yorulmuyor muyum bazen çok yoruluyorum çünkü iş hayatımda var ama yine de zaman ayırıyorum. İlerde çocuklarım oldugunda da onların sağlıklı beslenmesini istiyorum. Hem bir yerde şöyle bi şey duymuştum, yemek yapan insan üreten insandır diye. Üretmek yaşama bi şeyler katmak değerlidir. Ha eğer ki bunu değiştiremiyorsanız yardımcı birini bulmanız ama yine de olabildiği kadar ev yemeği yemeniz daha sağlıklı olacaktır
 
Arkadaşlar ben hayatım boyunca yemek/temizlik işleriyle haşır neşir olmadım. Anne evinde el bebek gül bebek yaşadım. Yemek yeme ile de aram olmadı zaten hiç. Evlendikten sonra eşim çok idare etti kolay gelen şeyleri yaptım vs. Yemek bilgim sıfırdı. 2 yıllık evliyim ve kendimi zorlamama rağmen hala olmuyor. bir düzen kuramıyorum. İçimden yemek yapmak hiç gelmiyor. Kafam çalışmıyor bu konuda. Özensiz yapıyorum. Aldıgım sebzeler dolapta çürüyor. Uğraşmak istemiyorum. Ne kolaysa ona gidiyor elim. Eşimle artık sorun oluyor. Özensiz olduğumu görüyor. Gerçekten hiç ama hiç sevmiyorum mutfağı. İleride çocuğum olursa en korktuğum şey öğünleri düzenlemek daha zor olacak. yemek için parası neyse birini bulmak istiyorum ama böyle bir hizmet yok. bana bir çare önerir misiniz ciddi soruyorum. Ömür boyu çekemem böyle gerçekten hiç benlik işler değil

Ekleme: parası neyse dedim ama buna bütçe ayıracağım için yoksa çok da uçamıyorum şuan 🥲😅

Ekleme 2: yemek yapan hijyenik ve yakın birini bulmak konusunda umutsuzum, önerilerinize açığım. İstanbuldayım.

Ekleme 3: sorun sanırım benim üşengeçliğimdi. Bunun sebebi ise genel olarak tüyo ve bilgim az olduğu için her sey çok detaylı ve uğraştırıcı oluyor. Normal insana göre daha çok yoruyor beni mutfak kafa olarak. Çözümü sayenizde buldum: tüyolarla ve etkili yöntemlerle mutfağı bir düzene oturtacağım, keyif alacağım stressiz bir hale getirmek ve benimsemek gerekiyor. kafamdaki karmaşa da umarım son bulacak. Mutfak ipuçları ve tüyoları araştırmam ve çevremde mutfak konusunda tecrübeli kişilerle vakit geçirmem şart. Kaçmak yerine savaşmaya karar verdim 🙈
Önce usengecligi atın üstunuzden yemek yapmak çok zor değil 2 yaşında hiç durmayan bebekle yarım saatte 3 çeşit yemek koyuyorum ocağa 😂
 
Arkadaşlar ben hayatım boyunca yemek/temizlik işleriyle haşır neşir olmadım. Anne evinde el bebek gül bebek yaşadım. Yemek yeme ile de aram olmadı zaten hiç. Evlendikten sonra eşim çok idare etti kolay gelen şeyleri yaptım vs. Yemek bilgim sıfırdı. 2 yıllık evliyim ve kendimi zorlamama rağmen hala olmuyor. bir düzen kuramıyorum. İçimden yemek yapmak hiç gelmiyor. Kafam çalışmıyor bu konuda. Özensiz yapıyorum. Aldıgım sebzeler dolapta çürüyor. Uğraşmak istemiyorum. Ne kolaysa ona gidiyor elim. Eşimle artık sorun oluyor. Özensiz olduğumu görüyor. Gerçekten hiç ama hiç sevmiyorum mutfağı. İleride çocuğum olursa en korktuğum şey öğünleri düzenlemek daha zor olacak. yemek için parası neyse birini bulmak istiyorum ama böyle bir hizmet yok. bana bir çare önerir misiniz ciddi soruyorum. Ömür boyu çekemem böyle gerçekten hiç benlik işler değil

Ekleme: parası neyse dedim ama buna bütçe ayıracağım için yoksa çok da uçamıyorum şuan 🥲😅

Ekleme 2: yemek yapan hijyenik ve yakın birini bulmak konusunda umutsuzum, önerilerinize açığım. İstanbuldayım.

Ekleme 3: sorun sanırım benim üşengeçliğimdi. Bunun sebebi ise genel olarak tüyo ve bilgim az olduğu için her sey çok detaylı ve uğraştırıcı oluyor. Normal insana göre daha çok yoruyor beni mutfak kafa olarak. Çözümü sayenizde buldum: tüyolarla ve etkili yöntemlerle mutfağı bir düzene oturtacağım, keyif alacağım stressiz bir hale getirmek ve benimsemek gerekiyor. kafamdaki karmaşa da umarım son bulacak. Mutfak ipuçları ve tüyoları araştırmam ve çevremde mutfak konusunda tecrübeli kişilerle vakit geçirmem şart. Kaçmak yerine savaşmaya karar verdim 🙈
merhaba, tam tavsiye verecektim ki son kararınızı vermişsiniz, adınıza çok sevindim :)
 
Ben de hiç sevmem. 10 yıldır evliyim nadir yemek yaparım. Çözümü basit. Dışardan söylüyorsunuz. Zeytinyağlısından mezesine salatasından türlüsüne kavurmasından musakkasına her şey var.
Bu tarz şeyleri misafir geleceği zaman bir yerlerden almak istiyorum. Nereden alabilirim acaba?
 
İnstagramda misafir menüsü hazırlayan bir sürü hanım var.
Benim bazı arkadaşlarım çalıştıkları için haftada iki gün eve çağırdıkları hanımlara yemek, kek, börek vs yaptırıyorlar.
Ptesi - Perşembe günü geliyor hanımlar, aradaki günlere de yetecek şekilde menü planlaması yapılıyor.
Aylık maaş gibi ödeme yapılıyor hanımlara.

Ben bu yolu hiç düşünmedim çünkü yemek yapmaya bayılmasam da üşenmem.
Bir de eşim biraz fazla titiz herkesin yaptığı yemeği yemez.
Bununla birlikte yoğun çalışan ya da mutfağı sevmeyen kişiler için güzel bir çözüm.
 
1- Tabldot gönderen firmalarla anlaşabilirsiniz
2- Günde sadece yemek yapacak temiz bir insan bulup (ille bu işi yapmasına gerek yok, belki etrafınızda vardır temiz marifetli ve ek gelire ihtiyacı olacak bir ev hanımı, bir bakının) anlaşabilirsiniz.
3- Zenginseniz ve hayatta tek başıma kalma, parasız kalma, ıssız adaya düşme ihtimalim yok diyorsanız ilk 2 maddeyi yapın
4- Yasak elma yıldız değilim ben yapmam gerektiğini hissediyorum diyorsanız da biraz karakterinizde değişimler yapmanız lazım
5- Yemek yapmak zor değildir, beceriden çok zeka gerektirir bana kalırsa, bunun içine bunu katarsam ne olur öngörüsüne sahip olamayacak zeka seviyesinde kim varsa elinden bir şey yenmiyor genelde. Ama hiç beceremem deyip deneyimlememesine rağmen oldukça zeki olan tüm arkadaşlarım evlendiği hafta şef kesildi :)
6- Yemek yaptıkça rahatlama, bir şey üretmekden gelen bir pozitif enerji olabiliyor buna asılabilirsiniz.
7- E tabii kime yapıyorsanız o kişinin yüzünü güldürmek de ayrı bir motivasyon. Eğer bu kısım umrunuzda değilse zaten sorun yemek değildir
8- Çalışıyorsanız eşinizle bölüşerek yapın ve en az iki günü götürecek kadar yapmanızı öneririm. Her gün her gün bana da sıkıcı geliyor. Teşekkürler
 
X