- 20 Nisan 2019
- 332
- 676
- 18
Çocukken yaşadığımı hatırladığım, hatırladığımda bile tüm yaşam enerjimin çekildiği, içimde dinmek bilmeyen, kanayan koca bir yara olan, kimseye anlatamadığım, çocukluğuma dair sadece o olayları hatırladığım başka bişey hatırlayamadığım bir çok olay var. Mesela 4-5 yaşlarındayım 4-5 yaşlarında olduğumu biliyorum sadece o olayı yaşadığımı hatırlıyorum başka bişey hatırlayamıyorum. Beni dünyaya getiriyorlarsa neden yalnız, savunmasız bıraktılar da ben hala 30 yıldır hafızama mıh gibi çakılı travmalarla yaşıyorum, uyumadan önce aklımda rüyalarımda aklımda uyanır uyanmaz aklımda. Yaşım ilerlese de ben hala savunmasız küçük kız çocuğuyum başıma gelenleri düşünmekle geçiyor ömrüm. Bazen intihar etmek istiyorum belki ölünce unuturum diye sonra belki bir gün ölmedende unuturum diye sabrediyorum. Yaşadıkları sadece bunlarlada sınırlı kalmayıp hiç başı okşanmamış hiç kendisine oyuncak alınmamış devamlı hırpalanmış dövülmüş sürekli aşağılanmış hiç sevilmemiş bir çocuğum. Nekadar büyüsemde ben hala kendimi o çaresiz küçük kız çocuğu gibi hissediyorum. Psikiyatrist, psikolog, meditasyon, namaz denemediğim yöntem kalmadı. O çocuğu birtürlü iyileştiremedim...