Ben kendimi sevmiyorum ya

Freyja94

Ubi dubium ibi libertas
Kayıtlı Üye
1 Temmuz 2017
326
360
23
Merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi kendimi sevemiyorum. Ya bir insan bu kadar mı yeteneksiz olur? Okuduğum kitapların, izlediğim filmlerin listesini tutuyorum. 600'den fazla film izleyip, 200'e yakın kitap okumuşum şimdiye kadar. Geçenlerde birisiyle muhabbet ediyorum, etmeye çalışıyorum diyelim, yok valla olmuyor. Filmden bahsetsene biraz, dedi. Demez olaydı. Sonuç: "Az önce ne demeye çalıştım ki ben?" 5 yaşındaki çocuk okuduğu kitabı benden iyi anlatır cidden. Neremle izleyip, okuyorum anlamıyorum ki! İngilizce bildiğimi sanırdım mesela, altyazısız izlerken iyiydi, konuşmaya çalıştım "my name is fifteen" seviyesindeymişim ya ben meğerse.

Bildiğimi sandığım konuları bile tartışamıyorum, sonunda mutlaka karşı taraf kendi görüşünü haklı çıkarıyor, cevap veremiyorum. Hadi bunları geçiyorum ama genel olarak çok sıkıcıyım ben. Hayır ben kendimden sıkılıyorum cidden. Eğlenceli muhabbet,espri denen şeyler yok bende. Eğlenceli zaman nasıl geçirilir bilmiyorum, öyle bir yeteneğim yok. Bir insan şişe çevirmece gibi eğlenceli oyun oynarken bile sıkıcı olabilir mi ya? :bicak:

Okuduğum bölüm bitirince bana belirli bir meslek vermiyor. İnsanlar güçlü yönlerini bilip o alanda kendilerini geliştiriyor, stajlar yapıyor mesela ama ben resmen hedefsizim. Sürekli o mu olsa bu mu olsa modundayım. Hatta her şeyi bırakıp başka bölüm okumayı bile düşündüm ama ona bile karar veremedim. Artık bir şeyler yapmak istiyorum ama neyi severim, neyden mutlu olurum bilmiyorum. Sürekli fikirlerim değişiyor, çok rahatsız edici. Çok mu uzun oldu? Kusura bakmayın, zaten alakasız yerlerden girip çıktım, birkaç konuyu birleştirmişim gibi oldu. Sadece tavsiyeye, yol gösterilmeye ihtiyacım var. Ne yapmalıyım sizce?
 
hangi şehirdesin?
yaratıcı drama eğitimlerine katılmalısın mutlaka, ben inanılmaz faydasını görmüştüm,
yaratıcılık, kendini ifade vs vs her yönünü geliştiriyor.
benim işim sürekli insanlarla, uzun uzun anlatmak, kalabalık gruplara sunumlar yapmak zorundayım, el mahkum yani, bunun için sayısız eğitime katıldım, sunum teknikleri, eğiticinin eğitimi vs vs ama yaratıcı drama tek işte kendimi geliştirdim dediğim şey oldu,
bir de boş vakitlerinde ayna karşısına geçip kendine bişeyler anlat.
ben sunum provalarımı hep ayna karşısında yaparım, nerde saçmaladığımı, tekdüzeleştiğimi, abartılı jest mimik kullandığımı ancak öyle görebiliyorum.
muhtemelen kasıldığın için kendini sözel olarak doğru ifade edemiyorsun çünkü yazılı ifade yeteneğin gayet gelişmiş, bu durumda işin çok kolay :)
 
Merhaba. Başlıkta da belirttiğim gibi kendimi sevemiyorum. Ya bir insan bu kadar mı yeteneksiz olur? Okuduğum kitapların, izlediğim filmlerin listesini tutuyorum. 600'den fazla film izleyip, 200'e yakın kitap okumuşum şimdiye kadar. Geçenlerde birisiyle muhabbet ediyorum, etmeye çalışıyorum diyelim, yok valla olmuyor. Filmden bahsetsene biraz, dedi. Demez olaydı. Sonuç: "Az önce ne demeye çalıştım ki ben?" 5 yaşındaki çocuk okuduğu kitabı benden iyi anlatır cidden. Neremle izleyip, okuyorum anlamıyorum ki! İngilizce bildiğimi sanırdım mesela, altyazısız izlerken iyiydi, konuşmaya çalıştım "my name is fifteen" seviyesindeymişim ya ben meğerse.

Bildiğimi sandığım konuları bile tartışamıyorum, sonunda mutlaka karşı taraf kendi görüşünü haklı çıkarıyor, cevap veremiyorum. Hadi bunları geçiyorum ama genel olarak çok sıkıcıyım ben. Hayır ben kendimden sıkılıyorum cidden. Eğlenceli muhabbet,espri denen şeyler yok bende. Eğlenceli zaman nasıl geçirilir bilmiyorum, öyle bir yeteneğim yok. Bir insan şişe çevirmece gibi eğlenceli oyun oynarken bile sıkıcı olabilir mi ya? :bicak:

Okuduğum bölüm bitirince bana belirli bir meslek vermiyor. İnsanlar güçlü yönlerini bilip o alanda kendilerini geliştiriyor, stajlar yapıyor mesela ama ben resmen hedefsizim. Sürekli o mu olsa bu mu olsa modundayım. Hatta her şeyi bırakıp başka bölüm okumayı bile düşündüm ama ona bile karar veremedim. Artık bir şeyler yapmak istiyorum ama neyi severim, neyden mutlu olurum bilmiyorum. Sürekli fikirlerim değişiyor, çok rahatsız edici. Çok mu uzun oldu? Kusura bakmayın, zaten alakasız yerlerden girip çıktım, birkaç konuyu birleştirmişim gibi oldu. Sadece tavsiyeye, yol gösterilmeye ihtiyacım var. Ne yapmalıyım sizce?
Kendini olduğun gibi kabullen öncelikle. Sonra inanmazsan bile kendine kendini sevdiğini söyle. Bir süre sonra gerçekten sevmeye başlarsın, emin ol. Bir gülüşünü, bir tırnağının şeklini, ne bileyim kendinde küçük detaylar ara ve onları sev. Kendini sevdikten sonra gerisi gelir çünkü.

İngilizce içinse; pratik pratik pratik. Ne kadar bilirse bilsin insan, pratik yapmazsa konuşamaz. İlk birkaç seferde kafasını gözünü kırsan da İngilizce'nin, konuşmaya devam et. Elinden geldiği kadar, dilin döndüğü kadar. Dil pratik ister.
 
hangi şehirdesin?
yaratıcı drama eğitimlerine katılmalısın mutlaka, ben inanılmaz faydasını görmüştüm,
yaratıcılık, kendini ifade vs vs her yönünü geliştiriyor.
benim işim sürekli insanlarla, uzun uzun anlatmak, kalabalık gruplara sunumlar yapmak zorundayım, el mahkum yani, bunun için sayısız eğitime katıldım, sunum teknikleri, eğiticinin eğitimi vs vs ama yaratıcı drama tek işte kendimi geliştirdim dediğim şey oldu,
bir de boş vakitlerinde ayna karşısına geçip kendine bişeyler anlat.
ben sunum provalarımı hep ayna karşısında yaparım, nerde saçmaladığımı, tekdüzeleştiğimi, abartılı jest mimik kullandığımı ancak öyle görebiliyorum.
muhtemelen kasıldığın için kendini sözel olarak doğru ifade edemiyorsun çünkü yazılı ifade yeteneğin gayet gelişmiş, bu durumda işin çok kolay :)
İstanbul'dayım. Lise zamanı rehber öğretmenim de önermişti yaratıcı drama konusunu ama yeteneğim yok, gülerim, iyice kendimi rezil ederim deyip üzerinde durmamıştım. Diksiyona gittim onun yerine de pek bir faydası olmadı.
Hazırlanılan bir sunumu yapmak ya da yazıyla kendini ifade etmek, muhabbet etmeye göre daha kolay mesela benim için. Muhabbet etmeye çalışırken her şey anlık, konunun nereye gideceği, neler söyleyeceğin, nasıl söyleyeceğin hep belirsiz. Upuzun paragraflara tek cümlelik cevaplar veren veya sadece "hmm, doğrudur" diyen insanın gerçek hayattaki yansımasıyım ben. Şaşırıyorum insanlar saatlerce, hiç sıkılmadan neler anlatıyorlar acaba birbirlerine? Mesajlarımda bile hep bir mesafe, sıkıcılık vardır mesela. Aşamadım bir türlü.
Aynayı sunumlara çalışırken çok kullanıyorum ama yine de evdekiyle, o ortamdaki hiçbir zaman aynı olmuyor benim için. Yaratıcı dramaya katılmam lazım gibi duruyor kesinlikle
 
İstanbul'dayım. Lise zamanı rehber öğretmenim de önermişti yaratıcı drama konusunu ama yeteneğim yok, gülerim, iyice kendimi rezil ederim deyip üzerinde durmamıştım. Diksiyona gittim onun yerine de pek bir faydası olmadı.
Hazırlanılan bir sunumu yapmak ya da yazıyla kendini ifade etmek, muhabbet etmeye göre daha kolay mesela benim için. Muhabbet etmeye çalışırken her şey anlık, konunun nereye gideceği, neler söyleyeceğin, nasıl söyleyeceğin hep belirsiz. Upuzun paragraflara tek cümlelik cevaplar veren veya sadece "hmm, doğrudur" diyen insanın gerçek hayattaki yansımasıyım ben. Şaşırıyorum insanlar saatlerce, hiç sıkılmadan neler anlatıyorlar acaba birbirlerine? Mesajlarımda bile hep bir mesafe, sıkıcılık vardır mesela. Aşamadım bir türlü.
Aynayı sunumlara çalışırken çok kullanıyorum ama yine de evdekiyle, o ortamdaki hiçbir zaman aynı olmuyor benim için. Yaratıcı dramaya katılmam lazım gibi duruyor kesinlikle

yaratıcı drama çok başka bişey oyunculuk gibi değil,
ilk derste ben portakal olmuştum mesela :KK45: böyle saçma sapan gelmişti,
sonra giderek kendini keşfediyorsun, açılıyorsun,
ben üsküdardaki çağdaş drama derneğinin kursuna gitmiştim, fiyatları da çok uygun (güncel fiyatları bilmiyorum ama)
ben yapamam, konuşamam, böyleyim diyip kenara çekilmemek lazım,
iş hayatında bile bazen kişisel ilişkiler yaptığımız işin önüne geçebiliyor.
 
Kendini olduğun gibi kabullen öncelikle. Sonra inanmazsan bile kendine kendini sevdiğini söyle. Bir süre sonra gerçekten sevmeye başlarsın, emin ol. Bir gülüşünü, bir tırnağının şeklini, ne bileyim kendinde küçük detaylar ara ve onları sev. Kendini sevdikten sonra gerisi gelir çünkü.

İngilizce içinse; pratik pratik pratik. Ne kadar bilirse bilsin insan, pratik yapmazsa konuşamaz. İlk birkaç seferde kafasını gözünü kırsan da İngilizce'nin, konuşmaya devam et. Elinden geldiği kadar, dilin döndüğü kadar. Dil pratik ister.
Kabullenmeyi deniyorum ama olmuyor, insanız işte, oturup uzun uzun, eğlenceli, kaliteli muhabbetler etmek istiyorum diğer herkesin yaptığı gibi. İnsanlarla aramda istemeden oluşturduğum şu mesafeyi bir şekilde kırmak, eğleneceğimi bilerek birisiyle bir yerlere gitmek. Anın tadını çıkarmayı bilmiyorum, bu şekilde geçmez ki ömür.

Kursa kaydoldum bakalım umarım faydası olur ingilizce konusunda. İleri seviyeler zaten daha çok konuşma ağırlıklıymış ve ek olarak speaking dersleri varmış. Gerçi ben daha türkçe konuşamayı beceremiyorum kaldı ki ingilizce konuşacağım:kızgın:
 
Ilk önce kendini tanimalisin.Bir gu otur ve kendini dinle neleri seviyorsun Hangi alalnlarda başarili olmak istiyorsun .Bu sorulara kendin cevap veririsin sen kendini daha iyo bilirisn.Insamlarla konusunca relax olun sonucta karsi tarafta sizin gibi.Ama herseyden önce kendini sevmelisin Özguvenin başinda gelir.Sen kendini seesen kimse sevmez
 
Ay bu kadar kendini dinleme ya,bende böyleyim de geç :) vallahi bende çok kitap okurum ama aklım da tutamam filmleri de ismiyle hatırlamam :) normal yani bi sen değilsin
 
Ne güzel okuyan film izleyen ingilizce bilen kendini gelistirmeye acik bir genc kizsin.Tebrik ederim seni.Zaten bu dunyanin sorunu akilli insanlarin cekimser, cahil ve aptallarin kendine fütursuzca guvenmesi.Yaratici drama yada tiyatro kurslarina katil.Hic olmuyorsa bol bol arkadas edin.Her kesimden olabilir komsun yasli amcaya selam ve hal hatir sor.marketteki kasiyerle cevrendeki herkesle mümkün oldugunca dialog kur.Açılacaksin zamanla.Gün teyzelerine bsk.Heryerde herkesle konusa konusa bsk basbakan gibi konusuyor hepsi.:)) örnek al:) unutma kimse senden üstün veya ezik degil.bir dene bence
 
valla bende ikizler burcuyum baya dengesizim yani bir dakika önce verdiğim kararı bir dakika sonra değiştirebiliyorum. Bir şeye karar verirken yüz kere kafam karısıyor. Ne yapacagıma karar veremiyorum . Ama bir insan bir şeyi nasıl sevip sevmediğini bilmez oraya çok şaşırdım . Onun kararsızlıkla alakası yok çünkü. Birde bende küçükken böyle sessiz mülayim bir tiptim ama büyüdükçe insanlarla muhabbetim olusmaya basladı. Hiç tanımadıgım biriyle oturup güzel muhabbet edebilrim mesela . Nacizane şu öneriyi verebilirim . Biriyle konusurken dilediğince konus aman ben rezil olurum karsımdaki beni şöyle görür diye düşünme ve her zaman tane tane ve yavas konus böyle olunca daha iyi anlaşılıyor insanlar.
 
Bir insan şişe çevirmece gibi eğlenceli oyun oynarken bile sıkıcı olabilir mi ya? :bicak:
O oyun sıkıcı ki zaten.
Öyle oyun mu olur ya,
Millet göbek atarak eğlenir,
Ben akıllı birisiyle sohbet ederek.
Farklıyız sadece,bunu idrak ve kabul edersek değişecek her şey.
 
Hepsini gectim, erkeklerden hic bahsetmeden kendini gelistirmekten bahsetmen takdire sayan :sampiyon:
Herkesin ikna yetenegi iyi olacak, sohbeti hayran birakacak degil ya.
Senin de yazili ifaden iyidir belki ya da iyi empati yapiyosundur vs...Oku,izle anlatamasan da olur.Ufkun gelismistir illa ki.
 
Ilk önce kendini tanimalisin.Bir gu otur ve kendini dinle neleri seviyorsun Hangi alalnlarda başarili olmak istiyorsun .Bu sorulara kendin cevap veririsin sen kendini daha iyo bilirisn.Insamlarla konusunca relax olun sonucta karsi tarafta sizin gibi.Ama herseyden önce kendini sevmelisin Özguvenin başinda gelir.Sen kendini seesen kimse sevmez
kendimi bildim bileli bunu düşünüyorum ben ya. Sevmiyorum dediğim şeyi ertesi gün çok seviyor olabiliyorum mesela çok dengesiz ve kararsızım. Kişiliğim mi oturmadı anlamıyorum ki.
 
valla bende ikizler burcuyum baya dengesizim yani bir dakika önce verdiğim kararı bir dakika sonra değiştirebiliyorum. Bir şeye karar verirken yüz kere kafam karısıyor. Ne yapacagıma karar veremiyorum . Ama bir insan bir şeyi nasıl sevip sevmediğini bilmez oraya çok şaşırdım . Onun kararsızlıkla alakası yok çünkü. Birde bende küçükken böyle sessiz mülayim bir tiptim ama büyüdükçe insanlarla muhabbetim olusmaya basladı. Hiç tanımadıgım biriyle oturup güzel muhabbet edebilrim mesela . Nacizane şu öneriyi verebilirim . Biriyle konusurken dilediğince konus aman ben rezil olurum karsımdaki beni şöyle görür diye düşünme ve her zaman tane tane ve yavas konus böyle olunca daha iyi anlaşılıyor insanlar.
Rezil olurum korkusu değil de genel olarak konuşamama sorunu var bende. Muhabbeti sürdürmeyi bilmiyorum, anlatma yeteneklerim yok

O oyun sıkıcı ki zaten.
Öyle oyun mu olur ya,
Millet göbek atarak eğlenir,
Ben akıllı birisiyle sohbet ederek.
Farklıyız sadece,bunu idrak ve kabul edersek değişecek her şey.
Evet ama ben iki türlü de eğlenemiyorum işte. Sohbet etmek istiyorum ama yapamıyorum. Her konuda okumaya çalışıyorum ama bilgi birikimim yok. Mesela arkadaşlarım sınavdan önce veya sonra konular/sorular üzerine saatlerce muhabbet edebiliyorken, ben dahil olmak istesem ya aklıma gelmiyor ya ağzımda geveliyorum, anlatamıyorum aklımdakileri bir türlü. Beni rahatsız eden de bu
 
Hepsini gectim, erkeklerden hic bahsetmeden kendini gelistirmekten bahsetmen takdire sayan :sampiyon:
Herkesin ikna yetenegi iyi olacak, sohbeti hayran birakacak degil ya.
Senin de yazili ifaden iyidir belki ya da iyi empati yapiyosundur vs...Oku,izle anlatamasan da olur.Ufkun gelismistir illa ki.
hayran bırakmasa da hafiften normal insanlar gibi becerebilsem iyi olurdu. kendimi birilerine ifade edemeyince çok yalnız hissediyorum, sürekli bir mesafe oluyor insanlarla aramda, gençliğimi yaşayamıyormuşum gibi
 
Rezil olurum korkusu değil de genel olarak konuşamama sorunu var bende. Muhabbeti sürdürmeyi bilmiyorum, anlatma yeteneklerim yok


Evet ama ben iki türlü de eğlenemiyorum işte. Sohbet etmek istiyorum ama yapamıyorum. Her konuda okumaya çalışıyorum ama bilgi birikimim yok. Mesela arkadaşlarım sınavdan önce veya sonra konular/sorular üzerine saatlerce muhabbet edebiliyorken, ben dahil olmak istesem ya aklıma gelmiyor ya ağzımda geveliyorum, anlatamıyorum aklımdakileri bir türlü. Beni rahatsız eden de bu
İşte bunu aşman için biriyle uZun uzadıya sohbet etmen lazım konu orada bitse bile sen herhangi bir soru sorup konuyu uzatman lazım konuş konuşa açılacksın
 
İşte bunu aşman için biriyle uZun uzadıya sohbet etmen lazım konu orada bitse bile sen herhangi bir soru sorup konuyu uzatman lazım konuş konuşa açılacksın
çok güzel soru sorarım, savunma mekanizması geliştirdim galiba kendime artık :halay:ama muhabbet sürekli soru sorarak ilerlemiyor ki röportaj gibi oluyor sonra her şeyi soran çocuklar gibi hissediyorum kendimi. Ah umarım aşarım
 
Kendile ugrasmayi birak oncelikle....ozguven kisinin artilarini ve eksilerini bilmesidir...bir psikoloktan dinlemistim...cok konusmayan ve ciddi insanlar cok sekerler,bazi insanlar ice donuktur belki sende onlardansindir...film seni gelistirmez, kitap oku, mesela dusuncelerini karsindaki kisiye nasil dogru aktarabilirsin ya da insan psikoloji vs...kuzum inan karsindaki insan senin kadar onemsemez bu anlatamadigin seyleri aa cumle kuradi vs demez belki uzerinde bile durmaz sen kendine sardigin icin oyle hissediyorsun bence.
 
çok güzel soru sorarım, savunma mekanizması geliştirdim galiba kendime artık :halay:ama muhabbet sürekli soru sorarak ilerlemiyor ki röportaj gibi oluyor sonra her şeyi soran çocuklar gibi hissediyorum kendimi. Ah umarım aşarım
Ay istemsiz güldüm :) herşeyi soran çocuklar gibi :)))
Ama bû durum bir saatten aonra can sıkar, o yuzden konuşkan muhabbeti kuvvetli biriyle muhabbet et sende illa ki oda sana soru sorar :)
 
kendimi bildim bileli bunu düşünüyorum ben ya. Sevmiyorum dediğim şeyi ertesi gün çok seviyor olabiliyorum mesela çok dengesiz ve kararsızım. Kişiliğim mi oturmadı anlamıyorum ki.
kac yasimdasin kisiligini bulma kitaplari vardi .Bir tane al oku faydasi olur.
 
Back
X