Hep şöyle baktim etrafıma insanlar o kadar rahat ki ,paraları yok,emekleri yok ,bir sürü çocukları var ,cok kizdim onlara.Sonra baktim herkes benden daha mutlu.Farkettiyseniz 8 seneden bahsediyorum 8 sene düşündüm. Kadin dogumcu ile görüştüm, psikiyatri ile görüştüm, dualar ettim,vazgectim ,geri geldim.Ilaci biraktim 3 ay denedim,terapistime güvendim ve dua ettim rabbim hayırlıysa nasip et.8 yılda ilk defa korunmadim ve oldu.Ben bu süreçte ilac kullanmayı bir seçenek olarak bile hic gormedim inanin bana ,ama oldu yani inanın bir carem olsa asla içmezdim asla.Bunun icin cok üzgünüm ve hata olarak görüyorum o yuzden attığım başlıkta. Ama sunu kabul etmiyorum ben asla bencil değilim