Annem ve babam yaşlı ve son 4 yılda defalarca Devlet hastanesi dahil bir çok hastanede aylarca kaldık.Annemin kalp krizleri stent ve bypass ameliyatları rahim ameliyatı fıtık ameliyatı derken anlayacağınız bir ara hastanede yaşadık

Ve ne anneme ne de bana bir tane doktor bir tane hemşire hasta bakıcı personel kimse Hot zot konuşmadı aynı kişiler başka hastalara ve yakınlarına bazen çok kötü konuşuyorlardı bende rahatsız oldum gittim sorumlu hemşireye sordum bana verdiği cevap çok şaşırtıcı olmuştu.
"Bazılarına böyle davranmazsan anlamıyorlar" demişti.
Bize hiç bu şekil de muamele etmediniz demiştim "biz herkese hak ettiği şekilde davranıyoruz" diye söylemişti.
Ve eğitim Araştırma hastanesin de bir dolu stajyer doktor ve hemşireler vardı hepsi anneme müdahale etmek için yarış yaparlardı

Annemle ben mesleklerine yeni adım atan onca kıpır kıpır gencin hevesini kırmak istemediğimizden birine tansiyon ötekine serum öbürüne iğne vs yaptırırdık.
Bazen damar yolunu bulamayan olurdu annemin canı yanardı hiç ses etmezdik şevki kırılmasın özgüveni sarsılmasın diye. Biz hastaneden taburcu olurken bir kaç stajyer hemşire ağlamıştı herkes gelip vedalaştı öptü stajı olmayanlar bile gelmişti dile kolay 2 ay kaldık o hastanede. Çoğuyla hala görüşürüz.
Annem çok şükür iyi acısıyla tatlısıyla çok güzel günler geçirdik.
Benim beyaz bir montum vardı insanlara yardım ederdim beni doktor falan sanıyorlardı değilim diyordum ama her birine ayrı ayrı değilim demekten yorulmuştum bana doktor hanım dedikelrinde efendim diyordum