Merhaba herkese, 8 aylık evliyim. Eşimle aynı okulda öğretmeniz. O okulda tanıştık, önce bir buçuk yıl kadar arkadastik, daha sonra iliskimiz başladı ve 6 ay içinde evlendik. Esim dışardan o kadar mükemmel biri gibi görünüyor ki, ben de evlenip aynı evde yaşayana kadar oyle sanıyordum.
Esim yıllarca çalıştığı halde ailesine maddi anlamda yük olmuş, onları bıktırmış artık. Ben bunu evlendikten sonra anladım.
Eşimle evlenirken beş kuruş parasının olmadığını biliyordum ve onu oyle kabul ettim. Hatta oyle ki evlenirken ev eşyası dahi hiç bisey almadık, çünkü ben bekarken evimin tüm ihtiyaçlarını almıştım. Onları kullanacaktım. Ailem 300 gr altın istedi alacak parası yoktu biliyordum ve ailemden habersiz emanet altın takmayı teklif etti onu da kabul ettim. (Bunu yaptığım icin aşırı derecede pişmanım zaten, burdan üzerime gelmeyin lütfen) bu şekilde sana karşı cok mahcup oluyorum, bir çift bilezik alacağım dedi, sakin kredi çekip alma istemiyorum ben bilezik falan dedim, sonra aldim dedi, nasil aldın diye sordum biraz annem verdi biraz kardeşim verdi oyle aldım dedi. Şüphe ettim ama yine de yalan söylüyorsun diyip üzerine gitmedim. İnanmak zorunda kaldım.
Evlendiğimizin 3. Günü kız kardeşi ağzından kaçırdı, şu kadar kredi cekti dedi, eşime kardeşin böyle dedi, kredi cektin mi Sordum. Hayır dedi çekmedim. Yine şüphe ettim ama daha evliliğin ilk haftasında yalan söylüyorsun diyemedim.
Aradan biraz zaman geçti, ne icin tartıştık hatırlamıyorum ama haksız olduğu bir tartismaydi, o tartışma esnasında kredi çektiğini ve benden çekindiği için gizlemek zorunda kaldığını itiraf etti, bana yalan söylediği için cok kızdım kavga çıkardım, bir süre sonra sakinleştim ve ne kadar çektiğini sordum, bir türlü net bir rakam söylemedi bana ama az cektim dedi, aradan biraz daha zaman geçti, öğrendim ki aslında pek de az bir rakam değilmiş. Yine aç bana göster ne kadar çektiğini dedim yine göstermedi yine gizledi. Ve kendisinin söyle bir huyu var küçük bir çocuk gibi basit şeylerde o âni kurtarmak icin basit yalanlar uyduruyor, ortaya çıkınca da senden çekindim, mahcup olmak istemedim gibi bahaneler sunuyor.
En son yine basit bir konuda yalan konuştu yalanını ispat ettim. Bu defa büyük kavga çıkardım, ağzından çıkanlara güvenememek, şüphe etmek beni cok uzuyor dedim. Yalan yüzünden üzerine gidince dayanamadı ve bir itiraf daha geldi. Su kadar borcum var bankaya dedi. Ben artık devam edemem dedim ayrılmak istiyorum dedim. Aileler araya girmeye çalıştı, babası beni aradı ikna etmeye çalıştı ama ben kararlıydım. İkna edemeyince ‘ iyi o zaman madem sana yalan söylediği için ayrılmak istiyorsun o zaman ben de ailene altın konusunda onlara yalan söylediğini söylerim’ diye beni tehtid edip üzerine de evden sen çıkacaksın diyip telefonu kapattı. Bir kaç gün düşünüp sakinleştikten sonra son bir şans daha vereyim dedim, nereye ne kadar borcun varsa ac goster bana dedim, bir de ne göreyim, aynı bankada 3 ayrı kredisi varmış, bu kredileri kapatmak icin 3 ay önce daha yüksek miktarda bir kredi daha cekmis.
Ailesine herseyi itiraf ettirdim, bu sorunu çözmek için bir çözüm yolunuz var mi dedim, biz hiç birimiz yardım edemeyiz, Kendiniz halledin dediler.
Hani biz evlenirken ev kursaydı, mobilya alsaydı, balayına gitmiş olsaydik…bu şekilde borçlanmış olsaydi, borc benim borcumdur öderim derdim. Ama benim haberim bile olmayan bu borcu ödemek koyuyor bana.
8 aydır evliyiz ve ben 8 aydir sadece karin tokluğuna yaşıyorum. Senin maaşın ne oluyor derseniz, Benim de kredi borcum vardı (evlenmeden önce) ama ben araba aldım, ve araba elimde duruyor.
Ha bir de tüm bu borçlarına rağmen, adam lüksünden taviz vermiyor, haftasonu dersanede çalışması icin kankasiyla ben artık dilimizde tüy bitti, zorla soktuk onu o işe. Ustune bir de bana duygu sömürüsü yaptı, yeni bir kredi çektirip kendine doğum günü hediyesi olarak telefon aldırttı. Yanı anlayacağınız hem yalanci, hem tembel, hem çıkarcı, hem de (bu yazıda değinmedim ama) maalesef sorumsuz.
Boşanmak istemekte haksız miyim sizce,