Ben mi bir ilişkiye hazır değilim yoksa doğru insan olamadığı için mi böyle oluyor?

Bilmiyorum sebebini. Psikolojin destek almam gereken bir durum mu onu da bilmiyorum. Şöyle oluyor mesela tamam önyargılı olmayayım diyorum. Ama tanışmaya gitmeden birkaç gün önce içim acayip sıkılıyor. Kendimi çok kötü hissediyorum. O masa da oturmak çok tiksinç geliyor 😔
Bu anlattığınız biraz sıkıntılı bir durum. Sosyofobiniz mi var? 🤔 Yabancı hiç kimse ile mi konuşamıyorsunuz?
Ben şuna inanıyorum. “Her arayan bulamaz ama bulanlar arayanlardandır.” Boşandıktan sonra 4 sene içinde belki 400 tane randevuya çıkmışımdır. Bıkıp usanmadan hem kendimi tanıttım, hem karşımdakini dinledim. Randevularıma çok anlam yüklemedim. Bir kahve içerim, bir insan tanırım dedim. 6-7 tanesiyle 2. Kez görüşmüşümdür. Eşimi gördüğümde hissettim ama onunla bir şey yaşayacağımızı. 😊 5. Ay içinde de evlendik. Ben oturup kısmetimin bana gelmesini bekleseydim muhtemelen hala 4 duvarı iZliyor olurdum.
Evet kader diye bir şey var ama “kader gayrete aşıktır” sizinde gayret göstermeniz lazım.
 
Bu anlattığınız biraz sıkıntılı bir durum. Sosyofobiniz mi var? 🤔 Yabancı hiç kimse ile mi konuşamıyorsunuz?
Ben şuna inanıyorum. “Her arayan bulamaz ama bulanlar arayanlardandır.” Boşandıktan sonra 4 sene içinde belki 400 tane randevuya çıkmışımdır. Bıkıp usanmadan hem kendimi tanıttım, hem karşımdakini dinledim. Randevularıma çok anlam yüklemedim. Bir kahve içerim, bir insan tanırım dedim. 6-7 tanesiyle 2. Kez görüşmüşümdür. Eşimi gördüğümde hissettim ama onunla bir şey yaşayacağımızı. 😊 5. Ay içinde de evlendik. Ben oturup kısmetimin bana gelmesini bekleseydim muhtemelen hala 4 duvarı iZliyor olurdum.
Evet kader diye bir şey var ama “kader gayrete aşıktır” sizinde gayret göstermeniz lazım.
Yok normalde çok sosyal ve çok girişken bir insanımdır. Ama konu ikili ilişkiler olunca böyle. Şu hayatta başaramadığım tek şey.
 
Ben de sizin gibiydim. Eşim karşıma çıkınca sanki tüm evren kalbime indi ve 2.ayda deli gibi evlenmek istediğim ama belli etmedim tabi ki.

4. yılımızda evlendik. Hiç kimseye bu şekilde hissetmemiştim. Kalpteki enerji her zaman doğruyu söyler.
Böyle hissetmiştim ama büyük yanılmışım
 
Yok normalde çok sosyal ve çok girişken bir insanımdır. Ama konu ikili ilişkiler olunca böyle. Şu hayatta başaramadığım tek şey.
Erkeklerle flört gibi konuşmayacaksınız, arkadaş olacaksınız. Evleneceğiniz kişi de zaten en yakın arkadaşınız olacak. Bir erkekle aynı eve girince Brad Pitt olsa o heyecan hissi zamanla kayboluyor. Boşuna “hayat arkadaşı” demiyorlar.
 
Merhabalar,

Ben 33 yaşındayım. Daha önce tek ilişki yaşadım. O da toksik bir ilişki idi. Yaklaşık 1 yılın sonunda bitti. Benim sorunum şu çevremdeki insanlar beni birileri ile tanıştırmak istiyor. Arkadaşlarım, ailem vs. Ancak bana bu teklifi yaptıkları zaman inanılmaz kötü hissediyorum kendimi. Kendimi zorlayıp ön yargılı olmamak için buluşmalara da gidiyorum. Ancak ayaklarım geri geri gidiyor. İstiyorum ki bişiler kendiliğinden olsun. Birileri tarafından birileri ile planlı bir şekilde tanıştırılmak değil de kendim biri ile bir ortamda tanışayım. Ancak böyle olduğunda da kendim için yanlış olan kişileri seçiyorum genelde. Sizce ben gerçekten ilişki istemeyip kendi mi avutuyorum? Bağlanma problemim mi var? Yoksa karşıma doğru kişi gelmediği için mi böyle oluyor? Sen kendini tanımıyorsan biz sana nasıl yardımcı olalım yazacağınızı hissediyor gibiyim. Ama gerçekten kafam karışık. Sizlerin düşüncelerini merak ettim. Sevgiler.
Hayatın olağan akışı içinde tanışsan bunları düşünmezsin bile.hatta görüşürken bağlandığını bile farketmezsin. Ama maalesef bizimki gibi insan ilişkilerinin zayıf olduğu, erkeklerin kalitesiz ve özgüvensiz olduğu ülkelerde saçma sapan ısmarlama işlerle iş yürütmeye çalışıyoruz.eee doğal olarak tutmuyor.ben hayatımda onca görmeden buluşma arasında sadece 1 tanesini tutturabilmiştim.yani o ısmarlama işler yüzde 99 tutmaz zaten.seninle ilgili bir durum değil.
 
Merhabalar,

Ben 33 yaşındayım. Daha önce tek ilişki yaşadım. O da toksik bir ilişki idi. Yaklaşık 1 yılın sonunda bitti. Benim sorunum şu çevremdeki insanlar beni birileri ile tanıştırmak istiyor. Arkadaşlarım, ailem vs. Ancak bana bu teklifi yaptıkları zaman inanılmaz kötü hissediyorum kendimi. Kendimi zorlayıp ön yargılı olmamak için buluşmalara da gidiyorum. Ancak ayaklarım geri geri gidiyor. İstiyorum ki bişiler kendiliğinden olsun. Birileri tarafından birileri ile planlı bir şekilde tanıştırılmak değil de kendim biri ile bir ortamda tanışayım. Ancak böyle olduğunda da kendim için yanlış olan kişileri seçiyorum genelde. Sizce ben gerçekten ilişki istemeyip kendi mi avutuyorum? Bağlanma problemim mi var? Yoksa karşıma doğru kişi gelmediği için mi böyle oluyor? Sen kendini tanımıyorsan biz sana nasıl yardımcı olalım yazacağınızı hissediyor gibiyim. Ama gerçekten kafam karışık. Sizlerin düşüncelerini merak ettim. Sevgiler.
gorusmeye giderken beklentiyle gitmeyin, o zaman daha cok rahat edersiniz. is arkadaslarinizla kahve iciyormus gibi, tanismaktan zarar gelmez. illa tanistirmak istiyorlarsa ortak plan da yapabilirsiniz, yemek ya da sinema gibi.
 
Bu anlattığınız biraz sıkıntılı bir durum. Sosyofobiniz mi var? 🤔 Yabancı hiç kimse ile mi konuşamıyorsunuz?
Ben şuna inanıyorum. “Her arayan bulamaz ama bulanlar arayanlardandır.” Boşandıktan sonra 4 sene içinde belki 400 tane randevuya çıkmışımdır. Bıkıp usanmadan hem kendimi tanıttım, hem karşımdakini dinledim. Randevularıma çok anlam yüklemedim. Bir kahve içerim, bir insan tanırım dedim. 6-7 tanesiyle 2. Kez görüşmüşümdür. Eşimi gördüğümde hissettim ama onunla bir şey yaşayacağımızı. 😊 5. Ay içinde de evlendik. Ben oturup kısmetimin bana gelmesini bekleseydim muhtemelen hala 4 duvarı iZliyor olurdum.
Evet kader diye bir şey var ama “kader gayrete aşıktır” sizinde gayret göstermeniz lazım.
400 kişiyi nereden buldun kız 😄
 
400 kişiyi nereden buldun kız 😄
Sosyal medyadan, arkadaşlarım ve akrabalarım vesile oldu. Evlilik sitesine üye oldum. 4 senede 3 ev tanışıdım. Yaşadığım muhitlerde gezerken. Spor klübüne yazıldım. İşimle alakalı Yurt içi ve yurtdışı fuarlara katıldım. İş çevremden. Tanışmak en kolayı. Benim sorunum 15 senelik evlilikten sonra kalbimi çarptıran bir erkek olmuyordu. Zaten sıkılgan bir yapım vardır. Sıkıcı buluyordum karşıma çıkanları. Bunla bir ömür geçmez diyordum.
 
Bence önce ne istediğinizden emin olun sonra bekleyin veya isteğiniz doğrultusunda adım atın
Güzel bir ilişkim olsun çok istiyorum. Şimdi ni arkadaşımın arkadaşı var. Tanışıt mısın dediler? Kendimi zorlamaya çalışıyorum evet dedim. Çünkü önyargılı da olmak istemiyorum. Ama ayaklarım sürüye sürüye gideceğim buluşmaya biliyorum. Direk kafamda bitiriyorum. Niye böyle oluyor bilmiyorum 🤷
 
Diyorum hayır ama bu sefer de etrafımdaki insanlar armudun sapı üzümün çöpü diyorsun bu kadar önyargılı olma. Bak etrafında bi 5 sene sonra kimse kalmayacak. Herkes çoluga çocuğa karıştı vs. vs. 😔
Aman kalmasın bu kadar korkmayın yalnızlıktan. Bu kafayla olmadık insanlarla evlilik yapılıyor sonra. Yani aynı evde yaşayıp, bir hayatı paylaşmak isteyecek kadar sevdiğiniz biri yoksa neden evleneceksiniz ki zaten? Birileri istiyor diye, birileri laf etmesin diye, ilerde yalnız kalmamak için yeterince sevmediğiniz birini çocuklarınıza baba mı yapacaksınız? Nasibinizde varsa çıkar gelir fizan'dan bulur sizi. Hayat çok güzel ayrıca, Çoluk çocuğa karışmadan da çok güzel yaşanıyor :) bekarligin tadını çıkarın kasmayın bu kadar
 
Şartlanmalardan hoşlanmıyor olabilirsiniz. Aseksüel olabilirsiniz diyeceğim ama ilişkiniz olmuş cinsel çekim hissetmişsinizdir diye düşünüyorum. Madem kendiniz bulmak istiyorsunuz sosyalleşmeniz ve yeni insanlarla tanışacak ortamlara girmeniz lazım. Evde otururken ya da her gün aynı ortama girerken beyaz atlı prens kapınızı çalacak hali yok. Birileri sizi tanıştırmak istediğinde bunu yeni bir insan tanımak olarak düşünüp öyle gidebilirsiniz. Acaba yargılanmaktan ve beğenilmemekten falan mı korkuyorsunuz? Çeşit çeşit ihtimal var
 
Aman kalmasın bu kadar korkmayın yalnızlıktan. Bu kafayla olmadık insanlarla evlilik yapılıyor sonra. Yani aynı evde yaşayıp, bir hayatı paylaşmak isteyecek kadar sevdiğiniz biri yoksa neden evleneceksiniz ki zaten? Birileri istiyor diye, birileri laf etmesin diye, ilerde yalnız kalmamak için yeterince sevmediğiniz birini çocuklarınıza baba mı yapacaksınız? Nasibinizde varsa çıkar gelir fizan'dan bulur sizi. Hayat çok güzel ayrıca, Çoluk çocuğa karışmadan da çok güzel yaşanıyor :) bekarligin tadını çıkarın kasmayın bu kadar
Yok öyle bişi yapmam da. İnsan da doğru insan gelsin istiyor hani l.
 
Back
X