Kizim nerdeyse iki yasina girecek hala uykusuzum.Gece agladiginda uyaninca bir daha uykuya dalmak bazen saatlerimi aliyor. Ben de yari depresyon halinde dolaniyorum, herkesin yasadigi seyler normal gecicek.
O falanca ben oluyorum galiba. Gerçi benim kızım var.
Evet utanarak söylüyorum ki ben şanslı insanlardanım. Kızım akşam yatar sabah kalkar, neredeyse 6-7 aylıktan itibaren bu böyle. Tabi ki dönemsel coşmalar, çıldırmacalar, gecenin bi körü uyanıp uyumamalar falan oldu. Ben de o dönemler uçurumun kenarında gezdim. Uykusuzluk bana hiç yakışmadı. Allah dağına göre kar verdiği için bana bu çocuğu göndermiş diye düşünüyorum. Siz dayanıklı kadınlarsınız vesselam, şapka çıkartıyorum :)
Aynen katiliyorum :)) 8 aylik bebegim var.Uykusuzluktan basim agriyor artik.
Benimkiler 2-3kez uyansalardı şükür edecektim. Hele küçük en az on kez deyim. Şimdi o da büyüdü artık uykulara doyamıyorum. O kadar uyumamışım hele ki küçükte üç yıl. Darısı başınıza diyelim. Ben de o çocuğu uyuyanlar konuşurken kendimi kapatıyordum dünyaya. Bir de çocukla işini yapamayanlari anlayamiyorum ayolcular vardi.
) , sevinçle girdim yorganın altına ,tam dalacakken, eşim kabus görmüş yapıştı omuzlarıma sarsıyor benı .. zaten uykusuzum ,uykuyla uyanıklık arasında onu başka biri gibi gördüm ,çığlığım bütün mahalleyi inletti .tekmelerle yataktan attım . O yatağa çıkmaya çalışırken ben de kaçmaya çalışıyordum ,tepe üstü yere çakıldım :) bu sırada bizim minnoş uykuya dalmış :| çıt çıkmasa deli gibi bağırarak uyutmaz bizi ..neyse eşim kovalıyor ben kaçıyorum evde :) başkası sanıyorum onu,o kadar beynim yanmış :)) daughter dur lütfen benim x,diye kendini tanıtıyor :) akşama kadar yanıma yanastirmadim, o kadar büyük korku yaşadım adam kafayı yedim sanıp işe bile gidemedi. Gul diye anlatayim dedim .Acayip zor bir süreçti .sabır lazım bolca .. geçecek bu zamanlar da ..
