Ben nasil bu surecten cikacagim? Nasil toparlanacagim?

Esilayagmur

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Ağustos 2012
715
333
103
Kızlar eski konularımdan bilirsiniz. Ikı sene önce eski esim evden gitti kızımla kalıyorum. Esim evlendi ama ben halen unutamiyorum yapılanları. Bana yaşamadıklarını. Ya ben nasıl atlatacam bu süreci. Ne olur kırıcı yazmayın. Ama için içimi yiyor. Çalışıyorum guzel şeylerde yapıyorum. Ama yatağıma geldiğimde unutamıyorum sürekli aklimda. Başkasını seviyor olması tenine dokunması. Delirecem. Bana çok çok haksizliklar yaptı. Piskolojik siddet baski. Bunları aklıma getiriyorum ben kurtuldum diyorum ama yinede içime bunları anlatamıyorum. Yardım aldım yine olmadı. Hayalimde biz tekrar birleşiyoruz diye hayal ediyorum. Beni geri isteyecek falan. Neden ben böyleyim
 
Çok zor dönemler böyle hissetmeniz çok normal. Travma yaşatmış bu olaylar size. Destek aldım geçmedi demissiniz Ama, terapi ve ilaç aynı anda mi devam ettiniz? Demek ki iyileşmeden tedavi sonlandırilmis. Inanciniz ne yönde bilemem ama biraz maneviyat, dua etmek de iyi geliyor gibi hissediyorum ben. Kendinizi biraz toparladıktan sonra yeni birileriyle tanışıp tekrar sever, sevilirsiniz. Yaşadıklariniz ağır ve belki burada yazan hic bir yorum size iyi gelmeyecek. Sizi çok iyi anlıyorum. Bazen ben de yolda durup ağlayıp biri bana yardim etsin diye bagirmak istiyorum. Öyle bir çıkmaz öyle bir acı. Ama elbet geçecek, inşallah geçecek. Bir de kitap okuyabilirsiniz. Mesela David Burns- iyi hissetmek. Bu kitabı okuyabilirsiniz.
 
Cok guzel yazmissiniz.Aynen katiliyorum
 
allah yardımcınız olsun , yaşanılanları kabullenmek çok zor sizi anlıyorum malesef insan kendine söz geçiremiyor , fakat her insan kendini bilir , mesela bende ayrılıyorum çalışan kendi ayakları üzerinde duran biriyim , üstelik ayrılmayı isteyip evi terk eden bendim , ama buna rağmen alışkanlıklar , yaşanmışlıklar var ve kolay kolay insan atlatamıyor bunu , sizin kendinizi toparlamanız için bir evladınız var , keşke benimde olsaydı ozaman emin olun hayat daha kolay olurdu benim için , bende 2 yaşında bir yiğenim var onunla geçiriyorum çoğu zamanımı , kendimi dinlemiyorum ve bu bana çok iyi geliyor ,
 
tedaviye devam edin. O adam artık sizin hiçbir şeyiniz değil bunu aklınıza sokun. Başkasına aşık, başkasını seven, başkasıyla evli bir adamı seviyorsunuz (bu sevgi değil takıntı,hastalık). Kulağa ne kadar çirkin geldi değil mi? O adamla hiç evlenmemiş olsaydınız "evli erkeklerden pençelerinizi çekin" diye bir dolu zılgıt yerdiniz burda. Aslında bence yine yemelisiniz. Geçmişte onunla evli olmanız sizi onun üzerinde hak sahibi yapmaz. Kendinizi toparlayın. çocuğunuza yazık.
 
Bu yazdiklarinizi doğru bulmuyorum. Bu bir süreç takıntı Hastalık degil.
 
Bu yazdiklarinizi doğru bulmuyorum. Bu bir süreç takıntı Hastalık degil.
tamamen takıntı. Ben de boşanma süreci yaşamış biriyim. Hiç sizin gibi eski eşimle birleşme hayalleri kurmadım, bana zarar vermiş o kişiye asla iyi bir duygu beslemedim (hele ki beni zerre kadar sevmemiş, evliliğimiz boyunca eziyet etmiş birine asla iyi veya kötü bir duygu beslemezdim yerinizde olsam) Yeni hayatını kurcalamadım. Fotoğraflarına bakıp iç geçirmedim. Neden neden diye sorularla hem kendimi hem çevremi yiyip bitirmedim (tevekkül diye bişey var). Hayırlısı böyleydi bitti gitti dedim. Ağladım ama kendimi kahredip hayata küsmedim.Arkama bakmadım. O yüzden kendinizi kandırmayın. Bu sizinki bir süreç falan değil bal gibi TA-KIN-TI.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…