allah yardımcınız olsun , yaşanılanları kabullenmek çok zor sizi anlıyorum malesef insan kendine söz geçiremiyor , fakat her insan kendini bilir , mesela bende ayrılıyorum çalışan kendi ayakları üzerinde duran biriyim , üstelik ayrılmayı isteyip evi terk eden bendim , ama buna rağmen alışkanlıklar , yaşanmışlıklar var ve kolay kolay insan atlatamıyor bunu , sizin kendinizi toparlamanız için bir evladınız var , keşke benimde olsaydı ozaman emin olun hayat daha kolay olurdu benim için , bende 2 yaşında bir yiğenim var onunla geçiriyorum çoğu zamanımı , kendimi dinlemiyorum ve bu bana çok iyi geliyor ,