ben ne yapmalıyım sizce?

merhaba bayanlar; ben bir kamu kurumunda çalışmaktayım.. aynı işi yaptığım kişilerden maaşım yarı yarıya düşük ünvan farklılıklarından dolayı.. ben 3 binlira alıyorum çoğu arkadaş 6 bine yakın alıyor kurumda..bende yükselmek istiyorum bu yüzden sınava girmem gerekiyor. 2016 yılına hazırlanmayı düşünüyorum ama 19 aylık kızımla bu durum biraz imkansız gözüküyor. iş yerindeki durum beni aşırı rahatsız ediyor kendimi enayi gibi hissediyorum. size sorum şu ben izmirdeyim ailem istanbulda kızımı sizce iki yaşını geçtikten sonra 1 yıllığına istanbula göndermelimiyim kariyerim için? siz olsanız ne yapardınız?
yani siz bilirsiniz ama bence çocuğunuzu göndermeyin,hadi tamamen işsiz olsanız falan anlarım da çalışıyorsunuz,büyük ihtimalle eşinizde çalışıyordur.daha fazlasını kazanayım,kariyer yapayım derken o çocuğada yazık değil mi?çok küçük daha..
yanlış anlamayın yüselin,daha güzel yerlere gelin ama çocuğunuz da bıraz büyüsün bence..sonuçta para kazanılıyor ama çocuğunuzun o vakitleri geri gelmeyecek ki :(
 
çocuğu sürekli göndermeniz şart değil aslında.
bir kreşe filan verseniz, zaten sabah gidip akşam gelir.
akşamda bir iki saat ilgilenirsiniz uyur zaten çocuk.
kendinizden fedakarlık yapmanız gerekecek.
O kreşteyken ben işyerinde olurum zaten. hani çok fazla yer var çalışılacak kızımla bunu yapmam imkansız gibi bir şey..ben sadece karar verme aşamasındayım şu an zaten hazirana kadar emzireceğim daha küçük çünkü..
 
Çocuk zaten 3 yaşına kadar filan pek bişey hatırlamayacak. Hangimiz 3 yaşında bize kimin baktığını hatırlıyoruz. Sonuçta anneannesine yolluyorlar. Ben kendi anneme güvenirdim herhalde.
 
3 bin alıyosunuz zaten birçok kişiye göre ''hayal bir maaş''. bu sene denersiniz olmadı seneye yine denersiniz. sırf para hırsından o yavruyu göndermeyin uzağa...
 
kızınız uyuduktan sonra çalışsanız göndermeyin demiyorum ama en son çare tabi
 
Yaşınız kaç bu arada. 35 yaş olayı nedeniyle soruyorum
27 yaşındayım şu anda ama sınav olduğunda ama sınav olup bittiginde 29 olmuş olacağım. bide şimdi okul bilgilerim taze gün geçtikçe unutuyorum hepsini. bi daha cesaret edemem hem yaşım gececek hem bilgilerim unutulacak..
 
Sizin kariyersel bi atılımınız ilerde çocuğun hangi üniversitede okuduğuna kadar bütün hayatını etkileyecek....
 
3 bin alıyosunuz zaten birçok kişiye göre ''hayal bir maaş''. bu sene denersiniz olmadı seneye yine denersiniz. sırf para hırsından o yavruyu göndermeyin uzağa...
sorun para hırsı değil yanlış anlaşıldım galiba.. ben çalıştığım yerde kendimi kötü hissediyorum. yoksa çok şükür Rabbime.. muavakat alıp kurum değiştirmek istedim ama yapamadım mahkeme red etti. aynı işi yaptığım insanlar var onların kadroları uzman diye benden daha çok alıyorlar. odada 4 kişiyiz 3ü o şekilde.. burda cok mutsuzum bu durumdan.. istifa etsem yeniden sınava girmem gerekecek başka kurum için.. yani sorun para değil aslında..
 
kızınız uyuduktan sonra çalışsanız göndermeyin demiyorum ama en son çare tabi
yani 10 gibi uyuyor bende sabah 6da kalktığım için en fazla bir saat dayanabiliyorum.. bide hala emziriyorum gecede 4 kere falan kalkıyor zor bi durum yani benim için bu..
 
sorun para hırsı değil yanlış anlaşıldım galiba.. ben çalıştığım yerde kendimi kötü hissediyorum. yoksa çok şükür Rabbime.. muavakat alıp kurum değiştirmek istedim ama yapamadım mahkeme red etti. aynı işi yaptığım insanlar var onların kadroları uzman diye benden daha çok alıyorlar. odada 4 kişiyiz 3ü o şekilde.. burda cok mutsuzum bu durumdan.. istifa etsem yeniden sınava girmem gerekecek başka kurum için.. yani sorun para değil aslında..

Bekar olsanız ya da çocuksuz, hemen yapın derdim ama ortada 2 yaşında çocuk var.
Sizin yanınızda kalacak şekilde başka çözümler bulamaz mısınız?
Sabah erken kalkıp o uyurken 2 saat çalışmak? Hafta sonu oyun ablası bulup onları evde bırakmak, kütüphane kafeterya vs. gibi bir yerde çalışmak?

Küçük olduğu için hatırlamayacak belki ama bilinç altına işleyecek, gelecekte öğretim hayatı, evliliği bile etkilenecek belki.
 
sorun para hırsı değil yanlış anlaşıldım galiba.. ben çalıştığım yerde kendimi kötü hissediyorum. yoksa çok şükür Rabbime.. muavakat alıp kurum değiştirmek istedim ama yapamadım mahkeme red etti. aynı işi yaptığım insanlar var onların kadroları uzman diye benden daha çok alıyorlar. odada 4 kişiyiz 3ü o şekilde.. burda cok mutsuzum bu durumdan.. istifa etsem yeniden sınava girmem gerekecek başka kurum için.. yani sorun para değil aslında..
anladım çok da haksız sayılmazsınız. aynı işi yap yarı parayı al ama o çocuga da yazık. küçük,anlamaz demeyin. herseyi anlıyolar. benm eşimin annesi verem olmuş 6ay - 1 sene kadar anneannesi bakmış eşime. kaynanam tedavisi bitip geldiğinde eşim 3 yaşına girmiş ve anneyi reddetmiş çok uzun süre. istememiş ağlamış anneannesini anne olarak benimsemiş. düşünün yani...
 
Bekar olsanız ya da çocuksuz, hemen yapın derdim ama ortada 2 yaşında çocuk var.
Sizin yanınızda kalacak şekilde başka çözümler bulamaz mısınız?
Sabah erken kalkıp o uyurken 2 saat çalışmak? Hafta sonu oyun ablası bulup onları evde bırakmak, kütüphane kafeterya vs. gibi bir yerde çalışmak?

Küçük olduğu için hatırlamayacak belki ama bilinç altına işleyecek, gelecekte öğretim hayatı, evliliği bile etkilenecek belki.
benim sorunum da bu bilinç altı kısmı zaten.. yoksa ben eminim anneannesinde cok mutlu olacak çünkü orda teyzleri falan var burda biz yanlız yaşıyor gibi biseyiz. ama acaba bana öfke duyar mı diye düşünüyorum.. ben hatırlamıyorum 3 yaşımı ama etkilenmişimdir herhalde yaşadıklarımdan..
 
Ben cocugumdan asla ayrilamazdim.
Haftasonlari , aksamlari kursa gidebilirsiniz.
Anneniz Ara Ara size gelip yardimci olabilir.
 
benim sorunum da bu bilinç altı kısmı zaten.. yoksa ben eminim anneannesinde cok mutlu olacak çünkü orda teyzleri falan var burda biz yanlız yaşıyor gibi biseyiz. ama acaba bana öfke duyar mı diye düşünüyorum.. ben hatırlamıyorum 3 yaşımı ama etkilenmişimdir herhalde yaşadıklarımdan..

canım ben kadının kariyerini, işyerindeki mutluluğunu çocuğunun gerek maddi gerekse manevi olarak olumlu bir süreç olarak görüyorum.. ben de doğumdan sonra allahım sağlık verirse ücretsiz almayacağım 3,5 aylıkken kayınvalidem bakmaya başlayacak.. benim annem de çalışan kadındı hala da çalışıyor 2 tane pırlanta gibi evlat yetiştirdi.. ikimizin de psikolojik problemleri olmadı hiç çok şükür..
bir tanıdığımız da istanbul.da bankacı idi.. bebeği oldu eşi ile ayrıldılar, eşinin de işi olmadığı ve banka ankara.ya tayin çıkarmadığı için, annesi de kendi kaynanasına baktığı için doğduktan sonraki 2 seneyi çocuğundan uzak geçirdi.. evet çocuk çok özledi, ağladı ama kadıncağız çalışmasa çocuğu ile aç kalacaktı.. hafta sonları ve tatillerde bir araya gelebiliyorlardı.. şimdi kavuştular çok şükür.. bilemem gelecekte bir sorun çıkar mı çocukta ama şu anda bir sıkıntısı yok görünüyor..

senin işinle ilgili gelecekteki mutluluğun çocuğunu da etkileyecek.. ben çocuğunun ruhunda fırtınalar kopacağını sanmıyorum 1 yıllık ayrılık için.. bana sorarsan ben göndermez gece uyumaz yine çalışır o sınavı geçerdim, benim eşim de çocuğa bakar çünkü biliyorum.. ama herkes aynı dirençte olmayabilir.. senin bünyen bunu kaldırmayabilir.. annenlerde mutlu ve huzurlu bir ortamı olacağını düşünüyorsan, eşin de ilerde başına kalkmayacaksa gönderebilirsin..
ya da göndermeden eşin sana gece, gündüz hafta sonu destek olabilecekse yani çocukla sürekli ilgilenebilecekse, çocuğu bu şekilde alıştırabilirsen göndermeyedebilirsin..
 
Ben cocugumdan asla ayrilamazdim.
Haftasonlari , aksamlari kursa gidebilirsiniz.
Anneniz Ara Ara size gelip yardimci olabilir.
kayınvaildem yanımda zaten ama kızım ben işten gidince direk benimle birlikte uyuyana kadar..hafta sonları kursa gitsem bile evde tekrar etmedikten sonra imkansız gibi birşey konuların tamamlanması.. zaten sıkıntım bu. yoksa kızım 20 aylık gelişimi tam olsun diye hala emziriyorum..vaktimi ona ayırıyorum çoğunu ama ilerdede pişmanlık duymak istemiyorum gene onun iyiliği için:-(
 
Ben olsam bırakırdım, hem manen güçlü bir annesi olacak yani kendini iyi mutlu hisseden, hem maddi olarak daha rahat şartlarda büyüyecek.
 
kayınvaildem yanımda zaten ama kızım ben işten gidince direk benimle birlikte uyuyana kadar..hafta sonları kursa gitsem bile evde tekrar etmedikten sonra imkansız gibi birşey konuların tamamlanması.. zaten sıkıntım bu. yoksa kızım 20 aylık gelişimi tam olsun diye hala emziriyorum..vaktimi ona ayırıyorum çoğunu ama ilerdede pişmanlık duymak istemiyorum gene onun iyiliği için:-(

Emzirmeyi kesseniz daha az zararlı olur gibime geliyor. Belki geceleri de daha iyi uyur o zaman, tabi siz de.
Aklıma gelen diğer bir ihtimal de ücretsiz izin alsanız, kızınız gündüz kreşe giderken siz evde 8 saat çalışsanız.

Yani ben de bekar bir anneyim, çocuklarımı babalarına versem süper rahat bir hayatım olurdu, maddi ve manevi. Ama vermem, veremem. Onların bana ihtiyacı var, ki benimkiler 5 ve 8 yaşlarında. Sizinki daha çok küçük, tam anne çocuğu.
 
yani 10 gibi uyuyor bende sabah 6da kalktığım için en fazla bir saat dayanabiliyorum.. bide hala emziriyorum gecede 4 kere falan kalkıyor zor bi durum yani benim için bu..
allah yardımcınız olsun tabiki sizin işinizde zor ama o sizi isteyeektir günde bir saat bile çalışsanız programlı bir şekilde yine işe yarayacaktır. eşiniz de 1 saat bile ilgilense onu oyalasa göndermek durumuna kalmasanız keşke
 
ben çocuklarımdan 2 ay ayrı kaldım, anneannelerine tatil amaçlı gitmişlerdi ki hatta orada çok mutlulardı biliyordum bunlara rağmen ben 3 ay menopoza girdim resmen... özlemden, hasretten, dayanamadım gittim aldım geldim kuzularımı hem onlara kavuştum hemde menopozdan kurtuldum ...
inanın çok zor bir durum..
 
Back
X