Cok Üzgünüm. . Yasim 27 neredeyse anne olacagim ama şu çocukluğumdan kurtulamadim gitti
Hani bi ortamda olsun baska bi.yerde olsun hep cocuksu kaçıyor davranislarim

Bi terbiyesizligim saygısızlıgim yok ama hani boyle olgun az konusan agirbasli vs olamadim hic...

mesela dun bi konu oldu herkes benimle ufaktan dalga geçiyor. . Mesai uzadi is arkadaşım evde cocugum var çıkabilir miyim dedi mudur bana sordu senin cocugun varmi diye. Bende bir tane civcivim var dedim

(((
Herkes güldü

((
Nefret ediyorum bu halimden neden onlar gibi agir evli kadın imaji cizemiyorum neden ruhum hep cocuk

((
Esim bile sanki çocuk sever gibi seviyor beni

mesela oglen arar yemeğini yedinmi diye sorar

eve gelirken surpriz yumurta alir

((( yada geceleri Üstüm acildi mi diye kontrol eder

(( en basitinden bana seslenisi bile " yavrum" şeklinde

((
Neden beceremiyorum o bayanlar gibi olgun agirbasli vs. Olamıyorum

((
Hep rezil rezil ediyorum kendimi ya cok üzülüyorum

((( zaten küçük gosteriyorum bazen makyaj filan yapayim diyorum ama nasil desem kadin gibi olamıyorum

((
Fizigim filan kadinsi ama yüzüm cocuk; (
Ve bazen de insanlar yuzume vuruyor sen neden olgun davranamiyorsun diye

((
Cok üzüldüm

((
Yarın obur gun cocugum olunca napicam ben

((