kızlar daha öncede iş koşullarımdan biraz bahsetmiştim.aslında normal hayatımda hiçte pasif bi insan değilim ama gel gelelim bu işe girdim gireli kendimi çok pasif çok pısırık hissediyorum. bi kaç gündür acayip stres yaptım. sorun şu: kaç gündür rahatsızım (ara ara kasıklarımda ağrı var ve nedenini bilmiyorum) ama bi türlü doktora gitmek için izin isteyemedim. bırakın izin istemeyi rahatsızlığımdan bile kimseye bahsetmedim. çünkü önemsemedim ama bi taraftan da ya önemli bişeyse diye korkuyorum. bugün öğleden sonra izin istedim ve aldığım cevap aynen şu: bugün çok zor.sebeb büroda bugün benden başka kimse olmayacak dışarda işleri varmış. ben mi çok abartıyorum bilmiyorum ama nerdeyse sinir krizi geçirmeme rağmen kızıp bağırıp çağıramıyorum. bu da içimde birikip beni çok yaralıyor. niye sessiz kalıyorum bu kadar anlam veremiyorum.ne zaman haklarımı savunmak istesem sanki çok iyi niyetliymiş gibi yaklaşıyor ve ben sert konuşamıyorum. 
şöyle özetleyeyim size;
canımı sıkanlar...
adam benim yıllık iznimin üstüne yatıyor, 800 tl maaşla (ayrıca bunun 100 tlsi yola gidiyor.), ofis işleri,çay+YEMEK ve ALIŞVERİŞ, temizlik, sabah 7,30 akşam 6 çalıştırıyor.
işime gelenler...
burda rahatım. kpss çalışabiliyorum.üzerimde bi sorumluluk yok fazla.ne bedenen ne de beynen çok yorulmuyorum ama sürekli birinin gözetiminde olmak çok kötü ve bu iş beni ruhen çok etkiliyor
sürekli kendime kızıyorum üniversite mezunu insansın sen daha iyi yerlere gelebilirsin. ama buı işsizlikte, bu kadar borcum varken bırakmaya başka yeni bi işe, riske girmeye cesaret eemiyorum.
ooof oof nasıl anlatabildim mi kendimi bilmiyorum ama biraz rahatlamaya ihtiyacım var
biraz dertleşebilir miyiz :18:
şöyle özetleyeyim size;
canımı sıkanlar...
adam benim yıllık iznimin üstüne yatıyor, 800 tl maaşla (ayrıca bunun 100 tlsi yola gidiyor.), ofis işleri,çay+YEMEK ve ALIŞVERİŞ, temizlik, sabah 7,30 akşam 6 çalıştırıyor.
işime gelenler...
burda rahatım. kpss çalışabiliyorum.üzerimde bi sorumluluk yok fazla.ne bedenen ne de beynen çok yorulmuyorum ama sürekli birinin gözetiminde olmak çok kötü ve bu iş beni ruhen çok etkiliyor
sürekli kendime kızıyorum üniversite mezunu insansın sen daha iyi yerlere gelebilirsin. ama buı işsizlikte, bu kadar borcum varken bırakmaya başka yeni bi işe, riske girmeye cesaret eemiyorum.ooof oof nasıl anlatabildim mi kendimi bilmiyorum ama biraz rahatlamaya ihtiyacım var
biraz dertleşebilir miyiz :18:
bide bi insan bana ne kadar iyi niyetle ve samimi yaklaşırsa ben o kadar rahat oluyorum..ay neyse kendi derdimi söylemişim 
artık insanda özgüven bırakmıolar ki
