bu konuyu yardım amaçlı diilde daha çok bilinçlendirmek için yazdım arkadaşlar 
benim babaannem çok cazgır kadındır illede benim istediğim olsun der,ben küçükkende annemle babamı zorlar beni alırdı köye akrabaya yozgat ağrı ığdır edirne izmir aklınıza neresi gelirse gezdirirdi bi iki ay kalırdık,ama o bi iki ay bana seneler gibi gelirdi zaten çocuk aklı zamandan pek anlamaz annemden babamdan uzun süre ayrı kalırdım hergün ağlardım,telefon açardık bana yarın öbür gün gelceksin istanbula derlerdi ben hewesle heycanla uyanırdım sabaha yine aynı..ne yaşıtlarım wardı yanımda ne oynicak bi oyuncağım haftada bi iki seslerini duyardım..
en kötüsüde hiç alıştıra alıştıra yapmazlardı mesela misafirliğe gitmiştik bi kere benden habersiz hemen arabaya atlayıp gitmişlerdi arabanın arkasından koşup ağlamıştım ertesi gün şehirdışına çıkmıştık..bir çocuğun en çok ilgiye muhtaç olduğu anda bırakırlardı.
neyse uzatmayayım,bu sebeplerden dolayı annemle babamla aramda hala soğukluk war pek bağlılık görmüyorum annem karşımda ağladığı zaman öyle aşırı bi içim acımaz falan
5 kardeşiz ufak kız kardeşlerim bi gün ayrı kalamaz annemden her geldiğinde şapur şupur öpmeler ilgi göstermeyince üzülmeler (çokta küçük diiller 10 yaşlarındalar)
onlara bakıyorum ben hiç annemle öyle olmadım hayatmda bi kez durup dururken öpmedim
annem cahillikti çocuk yaşta evlendik şimdi olsa vermezdim desede benim kişiliğime işlemiş bu soğukluk..
siz siz olun çocuğunuzu bir an yanlız bırakmayın çalışan bayanlar çocuğunuzu ihmal etmeyin yoksa benim gibi kalıcı şeyler olabiliyor ruhlarında
benim babaannem çok cazgır kadındır illede benim istediğim olsun der,ben küçükkende annemle babamı zorlar beni alırdı köye akrabaya yozgat ağrı ığdır edirne izmir aklınıza neresi gelirse gezdirirdi bi iki ay kalırdık,ama o bi iki ay bana seneler gibi gelirdi zaten çocuk aklı zamandan pek anlamaz annemden babamdan uzun süre ayrı kalırdım hergün ağlardım,telefon açardık bana yarın öbür gün gelceksin istanbula derlerdi ben hewesle heycanla uyanırdım sabaha yine aynı..ne yaşıtlarım wardı yanımda ne oynicak bi oyuncağım haftada bi iki seslerini duyardım..
en kötüsüde hiç alıştıra alıştıra yapmazlardı mesela misafirliğe gitmiştik bi kere benden habersiz hemen arabaya atlayıp gitmişlerdi arabanın arkasından koşup ağlamıştım ertesi gün şehirdışına çıkmıştık..bir çocuğun en çok ilgiye muhtaç olduğu anda bırakırlardı.
neyse uzatmayayım,bu sebeplerden dolayı annemle babamla aramda hala soğukluk war pek bağlılık görmüyorum annem karşımda ağladığı zaman öyle aşırı bi içim acımaz falan
5 kardeşiz ufak kız kardeşlerim bi gün ayrı kalamaz annemden her geldiğinde şapur şupur öpmeler ilgi göstermeyince üzülmeler (çokta küçük diiller 10 yaşlarındalar)
onlara bakıyorum ben hiç annemle öyle olmadım hayatmda bi kez durup dururken öpmedim
annem cahillikti çocuk yaşta evlendik şimdi olsa vermezdim desede benim kişiliğime işlemiş bu soğukluk..
siz siz olun çocuğunuzu bir an yanlız bırakmayın çalışan bayanlar çocuğunuzu ihmal etmeyin yoksa benim gibi kalıcı şeyler olabiliyor ruhlarında
