Merhaba canlarım..
Hemen fazla uzatmadan konuya gireyim..
Benim bir cocukluk arkadaşım vardı, aynı zamanda akrabam oluyor, cok iyi anlaşıyorduk, yediğimiz ictiğimiz ayrı gitmezdi.. Zor günlerimizde hep birbirimize arka cıktık.. Hayaller kuruyorduk, evlendiğimizde inşallah eşlerimiz de birbirini sever, gider geliriz falan filan..
Gelin görünki bundan yaklaşık iki sene önce evlendi, hemde benim eski sevgilimle.. Cıkmaya başladıkları zaman, doğal olarak ben mesafe bırakmaya başladım. Arkadaşım buna anlam veremedi, "ne olmuş sanki, sizin ilişkiniz uzun sürmemişti ve bitmiş, üstünden uzun zaman gecti" gibi laflar etti.. Anlatmaya calıştım, eskisi gibi hayatta olamayız, ne ben senin evine ayak basarım nede sen benim evime dedim.. Birşey olmaz, ben böyle birşeyin arkadaşlığımızın bitirmesini istemiyorum falan filan dedi...
Eski samimiyetimiz olmasada ara sıra konuşuyorduk, görüşüyorduk.. Bir gün bir arkadaştan haftasonu nişanının olacağını öğrendim.. Hem şaşırdım hem üzüldüm.. Üzüldüm cünkü anladım kı bizim arkadaşlığımız coktan bitmiş.. Bütün sıradan arkadaşlarını, akrabalarını davet etmiş, beni bırakın davet etmeyi nişanlanıyorum diye haber bile vermedi, ailemide (annemler ve teyzemler) davet etmediler.. Kınaya ve düğünede davet edilmedim.. Annesinede ben nili davet ettim demiş..
Annemleri ve teyzemleride kınaya, kına olduğu gün davet ettiler.. Onlarda gitmedi.. Annesi şuan ne annemle nede benimle konuşuyor.. Halbuki ben hic bir yere davet edilmedim ama kızının yalanından dolayı ondada suc bulamıyorum.. Gerci annem annesine anlatmaya calıştı, kızın nili aramamış davet etmemiş, haberi bile yokmuş diye ama inanmadılar..
Dün yine bi arkadaşımızın kınası vardı.. Orda karşılaştık ama konuşmadık..
Ben hatalı mı davrandım arkadaşlar?? Başta mesafe bırakarak yanlış mı yaptım?? Ben öyle davrandığım icin mi bu duruma geldik??
Hemen fazla uzatmadan konuya gireyim..
Benim bir cocukluk arkadaşım vardı, aynı zamanda akrabam oluyor, cok iyi anlaşıyorduk, yediğimiz ictiğimiz ayrı gitmezdi.. Zor günlerimizde hep birbirimize arka cıktık.. Hayaller kuruyorduk, evlendiğimizde inşallah eşlerimiz de birbirini sever, gider geliriz falan filan..
Gelin görünki bundan yaklaşık iki sene önce evlendi, hemde benim eski sevgilimle.. Cıkmaya başladıkları zaman, doğal olarak ben mesafe bırakmaya başladım. Arkadaşım buna anlam veremedi, "ne olmuş sanki, sizin ilişkiniz uzun sürmemişti ve bitmiş, üstünden uzun zaman gecti" gibi laflar etti.. Anlatmaya calıştım, eskisi gibi hayatta olamayız, ne ben senin evine ayak basarım nede sen benim evime dedim.. Birşey olmaz, ben böyle birşeyin arkadaşlığımızın bitirmesini istemiyorum falan filan dedi...
Eski samimiyetimiz olmasada ara sıra konuşuyorduk, görüşüyorduk.. Bir gün bir arkadaştan haftasonu nişanının olacağını öğrendim.. Hem şaşırdım hem üzüldüm.. Üzüldüm cünkü anladım kı bizim arkadaşlığımız coktan bitmiş.. Bütün sıradan arkadaşlarını, akrabalarını davet etmiş, beni bırakın davet etmeyi nişanlanıyorum diye haber bile vermedi, ailemide (annemler ve teyzemler) davet etmediler.. Kınaya ve düğünede davet edilmedim.. Annesinede ben nili davet ettim demiş..
Annemleri ve teyzemleride kınaya, kına olduğu gün davet ettiler.. Onlarda gitmedi.. Annesi şuan ne annemle nede benimle konuşuyor.. Halbuki ben hic bir yere davet edilmedim ama kızının yalanından dolayı ondada suc bulamıyorum.. Gerci annem annesine anlatmaya calıştı, kızın nili aramamış davet etmemiş, haberi bile yokmuş diye ama inanmadılar..
Dün yine bi arkadaşımızın kınası vardı.. Orda karşılaştık ama konuşmadık..
Ben hatalı mı davrandım arkadaşlar?? Başta mesafe bırakarak yanlış mı yaptım?? Ben öyle davrandığım icin mi bu duruma geldik??
