direk kendimden örnek vereyim...
bende memleketimden 7 saat uzaklıkta bi şehirdeyim..benimde 3 yaşında bi oğlum var...bulunduğum yer köy gibi biyer....
göçmenler burdakiler ve türkçeyi bilen az kişi var....çevremde herkes emekli yaşlı başlı insanlar....
dost yok arkadaş yok komşu yok...gecede gündüzde allah muhafaza bi sıkıntımız olsa yetiş diye seslensek yetişecek kimsemiz yok....
seni bu forumda sanırım en iyi ben anlarım... bi yandan okuyorum önlisans...oğlum çok yaramaz, ne ders çalışabiliyorum, nede temzilik iş güç...evimin merdivenlerinden aşaığ inmeyeli bazen haftalar geçiyor.....
bende ne hayallerle geldim buraya, canım sıkıldığında bi arkadaşımı kahvaltıya çağırsam eğlenerek gülerek dertleşsek...
ben ona gitsem, akşamlasak, akşam eşler de gelse muhabbetin dibine vursak....ahh ah arkadaşım yaramı deştin gece gece...
kolay değil...şuan bu forumda tavsiye fikir veren çok olacaktır eminim ama başa gelmeyen bilemez....
kurslara kaydol diyecekler, spor salonlarına git diyecekler...nasıl gidebilirz ki, çocuk var nereye bırakacaz...kreşe ver diyecekler...maddi durum yeterli mi bilinmez...
şükür maddi sorunum yok benim ama bende yalnızlıktan çok muzdaribim...
ev temzilesem kime temzileyim ki diyorum, gelen giden mi var....
pastalar börekler yapsam kime yapayım diyorum...bazen böyle bi melankoliğe bağlıyorum ama rabbimi unutmuyorum sonra toparlanıyorum...şükür diyorum rabbim sana binlerce şükür....şuan benim konumumda olmak isteyen binlerce kadın var...evladım var şükür sağlıklıyız, başımızı sokabileceğimiz bir ev var, yiyecek ekmeğimiz var, eşim var sevdiğim yanımda çok şükür... ne kadınlar var eşlerine köle olan ama yaranamayan daya yiyen sokaklara atılan...veya maddi sıkıntısı olmayıp evlat sahibi olmak için gece gündüz gözyaşı döken...
bunları iyi oku canım benim, şükürden ayrılma isyana gitme, elindeki nimetlerin kıymetini bil...
her insanın bi imtihanı var, bu benim sınavım yalnızlık imtihanım deyip şükret....
eğer elindekine kanaat etmezsen, allah elindekini de alabilir allah muhafaza...
Siz gerçekten çok bunalmışsınız ara ara bende sizin gibi oluyorum, benimde 3 tane yavrum var çocuklar çoğaldıkça sosyallik sıfıra iniyor
Hele 3 çocukla hiç bir yere sığamıyorsunuz, komşular çağırıyor bazen ama gitmiyorum çünkü çocuklarla rahat edemiyorum.Evimde kafam rahat...
Biz haftasonlarını gezmeye ayırdık ancak benim piskolojime iyi geliyor yoksa bende kafayı yiyorum bazen...
Arkadaşım çok ama onların da çocukları var ve bir araya gelince ne oturduğumuzdan ne yediğimizden hiçbişey anlamıyoruz savaş alanına dönüyor heryer....
Mesela yazın alıyorum çocukları parka götürüyorum onlar oynarken bende hem hava alıyorum hemde başka çocukları olan bayanlarla çocuklar hakkında konuşuyoruz inan terapi gibi oluyor...
Eşlere gelince hiç bi zaman anlamıyacaklar...
valla anliyorum sizi
beni düsünün birde Turkiyede bile degilim
ve benimde hic arkadasim yok
Türkiyede en azindan komsuluk var
temizlik falan bende buraktim valla
yok canım komşuluk burda benim oturduğumyerde de sıfır neredeyse..tabi Allah sana da yardım etsin senin işin daha da zormuş; yabancı bi ülkede olmak..
haklısın canım bu konuda..derteleşeşecek şöyle karşılıklı yardımlaşacağımız keke vs yaptım hadi gel diyeceğimiz ya da diyen birileri olsa...aynen dedğin gibi zilimiz kargo için fatura için çalar..arada bi de yanlı numara olur..inşalalh bulursun hayırlı bir dost..eger söyle istedigin zaman görüsebilecegin
kafa dengi
kahve icip sohbet edebilecegin
güvenebilecegin
samimi bir dostun olda
dostumuz olsa yani
sanirim herser daha güzel gelir gözümüze
biz ev isi bebek bakimi yemek su bu derken zaten cok yipraniyoruz
o kadar guzel birsey ki komsunun kapisini calip gel kahve icelim demek
hemen gidiyor yorgunlugun
biraz sohbet vs havasi degisiyor insanin
Türkiyeye gidince komsular geliyor hemen
bahcede cay kek su bu yapilip herkes geliyor
arkadaslar cok
o kadar kalabalikki dünya
burada bir ben bir bebegim birde esim
zilimizi sadece kargocu postaci calar
o derece yani
kadin doktorum
bebegim krese baslayinca arkadas bulursun demisti
insallah diyorum ne diyeyim
bana benzettim aynı durumdayız bizde bende yalnızım bazen çıldırıyorum ama çıkarsız görüşecek insan yok denecek kadar az bir ara niyetlendim arkadaş edimdim ben evde yokum diye full dekolde kapımda bitti.ben evde olmayacağım demiştim halbuki ama eşim evde olacaktı bişiy yapardı demiyorum ama amaç neydi çözemedim sonrada tek başıma daha iyi dedim kestim görüşmeyi .kimseye güvenmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?