direk kendimden örnek vereyim...
bende memleketimden 7 saat uzaklıkta bi şehirdeyim..benimde 3 yaşında bi oğlum var...bulunduğum yer köy gibi biyer....
göçmenler burdakiler ve türkçeyi bilen az kişi var....çevremde herkes emekli yaşlı başlı insanlar....
dost yok arkadaş yok komşu yok...gecede gündüzde allah muhafaza bi sıkıntımız olsa yetiş diye seslensek yetişecek kimsemiz yok....
seni bu forumda sanırım en iyi ben anlarım... bi yandan okuyorum önlisans...oğlum çok yaramaz, ne ders çalışabiliyorum, nede temzilik iş güç...evimin merdivenlerinden aşaığ inmeyeli bazen haftalar geçiyor.....
bende ne hayallerle geldim buraya, canım sıkıldığında bi arkadaşımı kahvaltıya çağırsam eğlenerek gülerek dertleşsek...
ben ona gitsem, akşamlasak, akşam eşler de gelse muhabbetin dibine vursak....ahh ah arkadaşım yaramı deştin gece gece...
kolay değil...şuan bu forumda tavsiye fikir veren çok olacaktır eminim ama başa gelmeyen bilemez....
kurslara kaydol diyecekler, spor salonlarına git diyecekler...nasıl gidebilirz ki, çocuk var nereye bırakacaz...kreşe ver diyecekler...maddi durum yeterli mi bilinmez...
şükür maddi sorunum yok benim ama bende yalnızlıktan çok muzdaribim...
ev temzilesem kime temzileyim ki diyorum, gelen giden mi var....
pastalar börekler yapsam kime yapayım diyorum...bazen böyle bi melankoliğe bağlıyorum ama rabbimi unutmuyorum sonra toparlanıyorum...şükür diyorum rabbim sana binlerce şükür....şuan benim konumumda olmak isteyen binlerce kadın var...evladım var şükür sağlıklıyız, başımızı sokabileceğimiz bir ev var, yiyecek ekmeğimiz var, eşim var sevdiğim yanımda çok şükür... ne kadınlar var eşlerine köle olan ama yaranamayan daya yiyen sokaklara atılan...veya maddi sıkıntısı olmayıp evlat sahibi olmak için gece gündüz gözyaşı döken...
bunları iyi oku canım benim, şükürden ayrılma isyana gitme, elindeki nimetlerin kıymetini bil...
her insanın bi imtihanı var, bu benim sınavım yalnızlık imtihanım deyip şükret....
eğer elindekine kanaat etmezsen, allah elindekini de alabilir allah muhafaza...