kimse mikemmel değil ama herkes evlenebiliyor ben neden yapamıyorum diyerekten sorunu kendimde buluyorum ister istemez.ya şu kendini zurna hissetmek olayı var sanırım. sorunu kendimizde aramayalım. diğerleri mükemmel mi sanki..
Bunu bazen düşünüyorum bazen de diyorum ki sonuçta hiç evlenmeyen insanlar da var belki de senin kaderin bu :/ hayırlısı olsun diyorum. Tüm yaşanmışlıkları ve nasibi kabulleniyorum ama bazen de böyle olumsuz hissediyorum. Genelde kendi başına da mutlu olabilen bir insanım ama bazen destek arayıp da bulamadığım da bu duygularım depreşiyor.Şunu düşünmeyi dene: benim kısmetim var belli biryerlerde bekliyor o gün geldiğinde buluşucağız ve çok iyi olacak.
Çok mantıklı düşünüyor gibisin ama erkeklerde bu kadar mantık arama beklentini biraz düşür diyorum
becerikszliğimizden falan değil. ben şahsen gereksiz bir seçiciyim.. ha tanışacak ortamım da pek yok onu da diyim.kimse mikemmel değil ama herkes evlenebiliyor ben neden yapamıyorum diyerekten sorunu kendimde buluyorum ister istemez.
Dul düşünmüyorum canım, hem anlaşamıyorum dedim kimseyi bulamadım demedim.Şu boşancm diyenler boşansa da koca adayı artsa herkesin lafta kalıyor icraata gçin artık
işte bu doğru ilişkiler çok basitleşmiş durumda benim de buna tahammülüm yokSorun sende degil bende.
Iliskiler lackalasti, kimsenin kimseye tahammulu yok. Bir yerde sen de alttan almalisin ama dogru hissettigin kisiyle.
Zamani geldiginde anlarsin zaten ya da en kotusu hic gelmeyecek birini beklersin.
Genel söyledim canım büyük konşma derm aşk buDul düşünmüyorum canım, hem anlaşamıyorum dedim kimseyi bulamadım demedim.
Doğru kişi çıkınca bu düşünceleriniz zaten olmayacakSelam hanımlar
Mesele şu, 27 yaşımı dolduracağım uzun zamandır ciddi bir ilişki düşünüyorum. Karşıma çıkan insanlar oldu olmadı değil. Birileriyle tanışmak için fazla geniş bir çevrem yok ama yine de iş ortamında vs tanıştığım kişiler oldu. Bu görüşmelerim oldukça kısa sürdü, olmayacağını anlayınca uzatmadan bitirmeyi tercih ettim. Nedense her seferinde olmaması için geçerli bir neden görüp, sürdüremedim. Sorun şu ki nihayetinde yalnız bir insan olarak kaldım. İstediğim sonuç bu değildi. Ve artık kendimi sorunlu kimseyle anlaşamayan bir ilişkiyi bile yürütemeyen problemli bir insan gibi hissediyorumBu gerçekten canımı sıkıyor. Hayatımda biri olmaması değil bu canımı sıkıyor geleceğe dair umutlarımı da kırıyor tabi bu durum. Duygulara çok önem verirken nasıl oldu da kimseyle duygusal bir şey yaşayamaz bir insan oldum çözemiyorum. Biraz fevri davranıyorum kesip atıyorum çünkü uzaması sırtımda yük oluyor umutsuz baktığım bir ilişkinin ve uzayınca bağlanıp acı çekmekten korkuyorum bu yüzden hep olup olmayacağına karar vermeye çalışır bir halde buluyorum kendimi. Gayet istekli olduğum görüşmelerim de olduğum o zaman da karşı tarafın tavırları kabullenemeyeceğim şekilde oldu ilgisizlik umursamazlık gibi. Nihayetin de olmadı olmadı..
yakında ismail yk dan yoksa ben zurna mıyım ha?! dinleyeceğim
işte bu doğru ilişkiler çok basitleşmiş durumda benim de buna tahammülüm yok
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?